مناسب
مناسب، وصف ملازم حکم در قیاس و متناسب با آن می باشد.
چگونه آینده‌ای مناسب را برای خود ترسیم کنیم؟
تقریباً همه انسان‌ها طالب آینده روشن و توأم با خوشبختی‌اند و در همین جهت تلاش می‌کنند؛ گرچه ممکن است مصداق خوشبختی و سعادت نزد افراد متفاوت باشد. همه انسان‌ها دارای نوعی شناخت و مجموعه‌ای از باورهایند؛ به عبارت دیگر، نوع نگرش افراد به زندگی، خواسته‌های جهان بینی و ایدئولوژی آن‌ها است؛ یعنی هست و نیست‌ها و باید و نبایدها. بنابراین، هر چه نگرش‌ها و بینش‌های انسان قوی‌تر باشد و از ساختار منطقی‌تر و سازمان یافته‌تر بهره برد، زندگی اش بارورتر و آینده‌اش بهتر است و هر چه ساختار فکری و اعتقادی از انسجام کم‌تر برخوردار باشد، رفتار انسان غیر منطقی‌تر و نابهنجارتر خواهد بود و در نتیجه آینده‌اش از افق‌های روشن دورتر. با توجه به آن‌چه بیان شد، رعایت راهکارهای زیر نقش بسیار مؤثری در ترسیم آینده روشن خواهد داشت: 1. واقع بینی انسان باید، بر اساس واقعیت‌های موجود زندگی و امکانات و توانایی‌هایش، اهدافی برای خود در نظر بگیرد. یکی از مشکلات اساسی افراد، به ویژه جوانان، این است که ایده آل‌هاشان با واقعیت زندگی فاصله بسیار دارد. این افراد معمولاً در ارزیابی‌های خود دچار نوعی افراط می‌شوند و بیش‌تر بر اساس تخیلات زندگی می‌کنند. در نتیجه اهدافشان با استعداد و توانمندی‌ها همخوانی ندارد، به اهداف خود نمی‌رسند و با گذشت زمان دچار ناامیدی و سرخوردگی و نهایتاً افسردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که حتی نمی‌توانند از حداقل امکانات خود نیز استفاده کنند. بنابراین، یکی از رمزهای موفقیت واقع نگری و اجتناب از افراط و تفریط است. 2. استفاده بهینه از وقت و امکانات با در نظر گرفتن واقعیت‌های زندگی، باید با برنامه‌ریزی صحیحی امکان بیش‌ترین بهره‌وری از فرصت‌ها و امکانات را فراهم آورد. لازمه استفاده از فرصت‌ها و امکانات شناسایی آن‌ها است؛ یعنی هر کس ابتدا باید فرصت‌های مفید و امکانات و توانمندی‌های خود را شناسایی کند ودر مرحله بعد، با تلاش و پشتکار از این سرمایه‌ها بهره گیرد؛ مثلاً ورود به دانشگاه و قرار گرفتن در کسوت دانشجویی فرصتی بسیار مهم است؛ چنان که دوره جوانی خود از فرصت‌های بسیار ارزشمندی به شمار می‌آید. انسان واقع بین و فرصت شناس می‌داند همیشه جوان نیست و همیشه فرصت بهره‌گیری از دانشگاه برایش فراهم نمی‌شود. در نتیجه برای دستیابی به آینده‌ای روشن از این فرصت استفاده می‌کند؛ به مهم‌ترین وظیفه دانشجو، یعنی رشد علمی و معنوی، می‌اندیشد و از پرداختن به کارهای جنبی و حاشیه‌ای می‌پرهیزد. 3. انتخاب دوستان خوب به تجربه ثابت شده است که دوست، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی، در زندگی انسان نقش تعیین کننده دارد. بسیاری، به رغم امکانات فراوان، به سبب دوستان نامناسب از توانمندی‌ها و ظرفیت‌های خود بهره نمی‌گیرند و در سراشیبی سقوط فرو می‌افتند. پسر حضرت نوح(ع) نمونه‌ای از این افراد است که قرآن داستانش را بیان کرده است. بر اساس آیات قرآن کریم، دوزخیان می‌گویند: (کاش فلانی را دوست انتخاب نکرده بودیم){M؛ یعنی جهنمی شدن خود را نتیجه دوستی با افراد نامناسب می‌دانند. بنابراین، یکی از راه‌های دستیابی به موفقیت انتخاب دوستان مناسب یعنی مؤمن و تلاشگر و وظیفه‌شناس است. 4. تعیین هدف یا اهداف مشخص بودن هدف یا اهداف در موفقیت انسان نقش مؤثر دارد؛ زیرا تعیین هدف: الف) موجب افزایش انگیزه می‌شود و انگیزه موتور محرک انسان در فعالیت‌ها است. اگر انسان انگیزه قوی داشته باشد، بیش‌تر تلاش می‌کند و در نتیجه سریع‌تر به اهداف خود دست می‌یابد. ب) معیار ارزیابی کارها را فراهم می‌آورد و انسان می‌تواند خود را ارزیابی کند. ج) در تعیین جایگاه انسان سودمند است؛ یعنی انسان می‌تواند دریابد چه مقدار از راهی را که باید طی کند، پیموده و چه مقدار باقی مانده است. 5. نهراسیدن از شکست‌ها زندگی فراز و نشیب‌های بسیار دارد و بیش‌تر انسان‌ها شکست را در زندگی تجربه می‌کنند. عده‌ای با شکست خوردن زانوی غم بغل می‌گیرند؛ خود را در بن بست می‌یابند و دچار ناامیدی می‌شوند؛ ولی گروهی از شکست‌ها نمی‌هراسند و آن را سکوی پرش خود قرار می‌دهند. برای رسیدن به آینده روشن، باید از شکست‌ها درس آموخت و با شناسایی عوامل ناکامی، آن‌ها را از مسیر زندگی حذف کرد. بنابراین، برای دستیابی به آینده‌ای روشن باید واقع بین، هدفمند، با برنامه و دارای دوستان خوب بود و هرگز از شکست‌ها نهراسید. البته، در کنار همه این امور، توکل به پروردگار و اهتمام به امور معنوی ضرورت دارد؛ زیرا همه خوبیها در دست خداوند است و یاد او انسان را از امید و آرامش سرشار می‌سازد. منبع: www.eporsesh.com
تقریباً همه انسان‌ها طالب آینده روشن و توأم با خوشبختی‌اند و در همین جهت تلاش می‌کنند؛ گرچه ممکن است مصداق خوشبختی و سعادت نزد افراد متفاوت باشد. همه انسان‌ها دارای نوعی شناخت و مجموعه‌ای از باورهایند؛ به عبارت دیگر، نوع نگرش افراد به زندگی، خواسته‌های جهان بینی و ایدئولوژی آن‌ها است؛ یعنی هست و نیست‌ها و باید و نبایدها. بنابراین، هر چه نگرش‌ها و بینش‌های انسان قوی‌تر باشد و از ساختار منطقی‌تر و سازمان یافته‌تر بهره برد، زندگی اش بارورتر و آینده‌اش بهتر است و هر چه ساختار فکری و اعتقادی از انسجام کم‌تر برخوردار باشد، رفتار انسان غیر منطقی‌تر و نابهنجارتر خواهد بود و در نتیجه آینده‌اش از افق‌های روشن دورتر. با توجه به آن‌چه بیان شد، رعایت راهکارهای زیر نقش بسیار مؤثری در ترسیم آینده روشن خواهد داشت: 1. واقع بینی انسان باید، بر اساس واقعیت‌های موجود زندگی و امکانات و توانایی‌هایش، اهدافی برای خود در نظر بگیرد. یکی از مشکلات اساسی افراد، به ویژه جوانان، این است که ایده آل‌هاشان با واقعیت زندگی فاصله بسیار دارد. این افراد معمولاً در ارزیابی‌های خود دچار نوعی افراط می‌شوند و بیش‌تر بر اساس تخیلات زندگی می‌کنند. در نتیجه اهدافشان با استعداد و توانمندی‌ها همخوانی ندارد، به اهداف خود نمی‌رسند و با گذشت زمان دچار ناامیدی و سرخوردگی و نهایتاً افسردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که حتی نمی‌توانند از حداقل امکانات خود نیز استفاده کنند. بنابراین، یکی از رمزهای موفقیت واقع نگری و اجتناب از افراط و تفریط است. 2. استفاده بهینه از وقت و امکانات با در نظر گرفتن واقعیت‌های زندگی، باید با برنامه‌ریزی صحیحی امکان بیش‌ترین بهره‌وری از فرصت‌ها و امکانات را فراهم آورد. لازمه استفاده از فرصت‌ها و امکانات شناسایی آن‌ها است؛ یعنی هر کس ابتدا باید فرصت‌های مفید و امکانات و توانمندی‌های خود را شناسایی کند ودر مرحله بعد، با تلاش و پشتکار از این سرمایه‌ها بهره گیرد؛ مثلاً ورود به دانشگاه و قرار گرفتن در کسوت دانشجویی فرصتی بسیار مهم است؛ چنان که دوره جوانی خود از فرصت‌های بسیار ارزشمندی به شمار می‌آید. انسان واقع بین و فرصت شناس می‌داند همیشه جوان نیست و همیشه فرصت بهره‌گیری از دانشگاه برایش فراهم نمی‌شود. در نتیجه برای دستیابی به آینده‌ای روشن از این فرصت استفاده می‌کند؛ به مهم‌ترین وظیفه دانشجو، یعنی رشد علمی و معنوی، می‌اندیشد و از پرداختن به کارهای جنبی و حاشیه‌ای می‌پرهیزد. 3. انتخاب دوستان خوب به تجربه ثابت شده است که دوست، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی، در زندگی انسان نقش تعیین کننده دارد. بسیاری، به رغم امکانات فراوان، به سبب دوستان نامناسب از توانمندی‌ها و ظرفیت‌های خود بهره نمی‌گیرند و در سراشیبی سقوط فرو می‌افتند. پسر حضرت نوح(ع) نمونه‌ای از این افراد است که قرآن داستانش را بیان کرده است. بر اساس آیات قرآن کریم، دوزخیان می‌گویند: (کاش فلانی را دوست انتخاب نکرده بودیم){M؛ یعنی جهنمی شدن خود را نتیجه دوستی با افراد نامناسب می‌دانند. بنابراین، یکی از راه‌های دستیابی به موفقیت انتخاب دوستان مناسب یعنی مؤمن و تلاشگر و وظیفه‌شناس است. 4. تعیین هدف یا اهداف مشخص بودن هدف یا اهداف در موفقیت انسان نقش مؤثر دارد؛ زیرا تعیین هدف: الف) موجب افزایش انگیزه می‌شود و انگیزه موتور محرک انسان در فعالیت‌ها است. اگر انسان انگیزه قوی داشته باشد، بیش‌تر تلاش می‌کند و در نتیجه سریع‌تر به اهداف خود دست می‌یابد. ب) معیار ارزیابی کارها را فراهم می‌آورد و انسان می‌تواند خود را ارزیابی کند. ج) در تعیین جایگاه انسان سودمند است؛ یعنی انسان می‌تواند دریابد چه مقدار از راهی را که باید طی کند، پیموده و چه مقدار باقی مانده است. 5. نهراسیدن از شکست‌ها زندگی فراز و نشیب‌های بسیار دارد و بیش‌تر انسان‌ها شکست را در زندگی تجربه می‌کنند. عده‌ای با شکست خوردن زانوی غم بغل می‌گیرند؛ خود را در بن بست می‌یابند و دچار ناامیدی می‌شوند؛ ولی گروهی از شکست‌ها نمی‌هراسند و آن را سکوی پرش خود قرار می‌دهند. برای رسیدن به آینده روشن، باید از شکست‌ها درس آموخت و با شناسایی عوامل ناکامی، آن‌ها را از مسیر زندگی حذف کرد. بنابراین، برای دستیابی به آینده‌ای روشن باید واقع بین، هدفمند، با برنامه و دارای دوستان خوب بود و هرگز از شکست‌ها نهراسید. البته، در کنار همه این امور، توکل به پروردگار و اهتمام به امور معنوی ضرورت دارد؛ زیرا همه خوبیها در دست خداوند است و یاد او انسان را از امید و آرامش سرشار می‌سازد. منبع: www.eporsesh.com
پاسخ:
تقریباً همه انسان‌ها طالب آینده روشن و توأم با خوشبختی‌اند و در همین جهت تلاش می‌کنند؛ گرچه ممکن است مصداق خوشبختی و سعادت نزد افراد متفاوت باشد.
همه انسان‌ها دارای نوعی شناخت و مجموعه‌ای از باورهایند؛ به عبارت دیگر، نوع نگرش افراد به زندگی، خواسته‌های جهان بینی و ایدئولوژی آنها است؛ یعنی هست و نیست‌ها و باید و نبایدها. بنابراین، هر چه نگرش‌ها و بینش‌های انسان قوی‌تر باشد و از ساختار منطقی‌تر و سازمان یافته‌تر بهره برد، زندگی اش بارورتر و آینده‌اش بهتر است و هر چه ساختار فکری و اعتقادی از انسجام کم‌تر برخوردار باشد، رفتار انسان غیر منطقی‌تر و نابهنجارتر خواهد بود و در نتیجه آینده‌اش از افق‌های روشن دورتر.
با توجه به آنچه بیان شد، رعایت راهکارهای زیر نقش بسیار مؤثری در ترسیم آینده روشن خواهد داشت:
1. واقع بینی
انسان باید، بر اساس واقعیت‌های موجود زندگی و امکانات و توانایی‌هایش، اهدافی برای خود در نظر بگیرد. یکی از مشکلات اساسی افراد، به ویژه جوانان، این است که ایده آل‌هاشان با واقعیت زندگی فاصله بسیار دارد. این افراد معمولاً در ارزیابی‌های خود دچار نوعی افراط می‌شوند و بیشتر بر اساس تخیلات زندگی می‌کنند. در نتیجه اهدافشان با استعداد و توانمندی‌ها همخوانی ندارد، به اهداف خود نمی‌رسند و با گذشت زمان دچار ناامیدی و سرخوردگی و نهایتاً
افسردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که حتی نمی‌توانند از حداقل امکانات خود نیز استفاده کنند. بنابراین، یکی از رمزهای موفقیت واقع نگری و اجتناب از افراط و تفریط است.
2. استفاده بهینه از وقت و امکانات
با در نظر گرفتن واقعیت‌های زندگی، باید با برنامه‌ریزی صحیحی امکان بیش‌ترین بهره‌وری از فرصت‌ها و امکانات را فراهم آورد. لازمه استفاده از فرصت‌ها و امکانات شناسایی آنها است؛ یعنی هر کس ابتدا باید فرصت‌های مفید و امکانات و توانمندی‌های خود را شناسایی کند ودر مرحله بعد، با تلاش و پشتکار از این سرمایه‌ها بهره گیرد؛ مثلاً ورود به دانشگاه و قرار گرفتن در کسوت دانشجویی فرصتی بسیار مهم است؛ چنان که دوره جوانی خود از فرصت‌های بسیار ارزشمندی به شمار می‌آید. انسان واقع بین و فرصت شناس می‌داند همیشه جوان نیست و همیشه فرصت بهره‌گیری از دانشگاه برایش فراهم نمی‌شود. در نتیجه برای دستیابی به آینده‌ای روشن از این فرصت استفاده می‌کند؛ به مهم‌ترین وظیفه دانشجو، یعنی رشد علمی و معنوی، می‌اندیشد و از پرداختن به کارهای جنبی و حاشیه‌ای می‌پرهیزد.
3. انتخاب دوستان خوب
به تجربه ثابت شده است که دوست، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی، در زندگی انسان نقش تعیین کننده دارد. بسیاری، به رغم امکانات فراوان، به سبب دوستان نامناسب از توانمندی‌ها و ظرفیت‌های خود بهره نمی‌گیرند و در سراشیبی سقوط فرو می‌افتند.
پسر حضرت نوح(ع) نمونه‌ای از این افراد است که قرآن داستانش را بیان کرده است. بر اساس آیات قرآن کریم، دوزخیان می‌گویند: (کاش فلانی را دوست انتخاب نکرده بودیم){M؛ یعنی جهنمی شدن خود را نتیجه دوستی با افراد نامناسب می‌دانند. بنابراین، یکی از راه‌های دستیابی به موفقیت انتخاب دوستان مناسب یعنی مؤمن و تلاشگر و وظیفه‌شناس است.
4. تعیین هدف یا اهداف
مشخص بودن هدف یا اهداف در موفقیت انسان نقش مؤثر دارد؛ زیرا تعیین هدف:
الف) موجب افزایش انگیزه می‌شود و انگیزه موتور محرک انسان در فعالیت‌ها است. اگر انسان انگیزه قوی داشته باشد، بیشتر تلاش می‌کند و در نتیجه سریع‌تر به اهداف خود دست می‌یابد.
ب) معیار ارزیابی کارها را فراهم می‌آورد و انسان می‌تواند خود را ارزیابی کند.
ج) در تعیین جایگاه انسان سودمند است؛ یعنی انسان می‌تواند دریابد چه مقدار از راهی را که باید طی کند، پیموده و چه مقدار باقی مانده است.
5. نهراسیدن از شکست‌ها
زندگی فراز و نشیب‌های بسیار دارد و بیشتر انسان‌ها شکست را در زندگی تجربه می‌کنند. عده‌ای با شکست خوردن زانوی غم بغل می‌گیرند؛ خود را در بن بست می‌یابند و دچار ناامیدی می‌شوند؛ ولی گروهی از شکست‌ها نمی‌هراسند و آن را سکوی پرش خود قرار می‌دهند. برای رسیدن به آینده روشن، باید از شکست‌ها درس آموخت و با شناسایی عوامل ناکامی، آنها را از مسیر زندگی حذف کرد.
بنابراین، برای دستیابی به آینده‌ای روشن باید واقع بین، هدفمند، با برنامه و دارای دوستان خوب بود و هرگز از شکست‌ها نهراسید. البته، در کنار همه این امور، توکل به پروردگار و اهتمام به امور معنوی ضرورت دارد؛ زیرا همه خوبیها در دست خداوند است و یاد او انسان را از امید و آرامش سرشار می‌سازد.
منبع: www.eporsesh.com
- [سایر] چگونه آینده‌ای مناسب را برای خود ترسیم کنیم؟
- [سایر] چگونه آینده‌ای مناسب را برای خود ترسیم کنیم؟
- [سایر] چرا از مرگ می ترسیم؟
- [سایر] چرا از مرگ می ترسیم؟
- [سایر] چرا از مرگ می ترسیم ؟
- [سایر] حج در قرآن چگونه ترسیم شده است؟
- [سایر] چرا ما انسان‌ها از مرگ می ترسیم؟
- [سایر] چهره بهشت و دوزخ را ترسیم نمایید؟
- [سایر] عناصر محوری ترسیم حقوق زن چیست؟
- [سایر] در قرآن پیامبر چگونه ترسیم شده است؟
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که امانت را قبول می‌کند، اگر برای آن، جای مناسبی ندارد باید جای مناسب تهیّه نماید وطوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد وتلف شود، باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] کسی که امانت را قبول می کند، اگر برای آن، جای مناسبی ندارد، باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است، و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که امانت را قبول می کند ، اگر برای آن جای مناسبی ندارد ، باید جای مناسب تهیّه نماید و طوری ان را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده در نگهداری ان کوتاهی نموده است و اگر در جائی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود ، باید عوض ان را بدهد .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که امانت را قبول می کند، اگر برای آن، جای مناسبی ندارد، باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود؛ باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که امانت را قبول می کند اگر برای آن؛ جای مناسبی ندارد؛ باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جائی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود؛ باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله اردبیلی] کسی که امانت را قبول می‌کند، اگر برای نگهداری آن جای مناسبی نداشته باشد، باید جای مناسب تهیّه نماید و به گونه‌ای آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که امانت را قبول می کند اگر برای ان جای مناسبی ندارد باید جای مناسب تهیه نماید و طوری ان را نگهداری کند که مردم نگویند در نگهداری ان کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود باید عوض ان را بدهد
- [آیت الله سبحانی] کسی که امانت را قبول می کند، اگر برای آن جای مناسبی ندارد، باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جائی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله بروجردی] کسی که امانت را قبول می‌کند، اگر برای آن جای مناسبی ندارد، باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در امانت خیانت کرده و در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.
- [آیت الله خوئی] کسی که امانت را قبول می‌کند، اگر برای آن، جای مناسبی ندارد، باید جای مناسب تهیه نماید و طوری آن را نگهداری کند که مردم نگویند در نگهداری آن کوتاهی نموده است و اگر در جایی که مناسب نیست بگذارد و تلف شود، باید عوض آن را بدهد.