شوهرم تحت تأثیر حرف دیگران به من بدبین شده است. آیا درست است بدون دلیل و مدرک حرف دیگران را قبول کند؟

پاسخ از حجت الاسلام حسین دهنوی:
نخیر درست نیست. خیلی از وقتها خبرهایی که دیگران به ما می دهند ، خبرهای درستی نیست. انگیزه های متفاوت است . ممکن است بعضی ها سالم نباشند یعنی آدمهای ناسالمی هستند که خبر می دهند و قرآن کریم امر فرموده که اگر انسان فاسقی برای شما خبر آورد ، درباره ی آن خبر تحقیق کنید تا ندانسته به گروهی آسیب نرسانید و از کرده ی خودتان پشیمان نشوید . گاهی خبر را فرد فاسقی می آورد و گاهی طرف فاسق نیست ولی غرض ورز است. دشمنی دارد. گاهی در بین نزدیکان از خانم به آقا خبری می دهند. فاسق نیست. دشمن هم نیست . از روی غرض ورزی هم نمی گوید ولی از روی حسادت می گوید . گاهی مادر و خواهر خودمان اطلاعاتی راجع به همسرمان به ما می دهند که از روی دلسوزی است. خبری را شنیده ، صرفا به شنیده اعتماد می کند البته مطمئن نیست ولی از روی دلسوزی این را منتقل می کند . ما دستور داریم در مورد این نوع خبرها تا شما علم و یقین به صحت آن پیدا نکردید ، به آن ترتیب اثر ندهید. خیلی خیلی نکته ی مهمی است . متاسفانه بعضی ها دهان بین هستند. این یک ویژگی خیلی بدی است . هر حرفی را می شنوند می پذیرند . این نشانه ی تزلزل شخصیت است . این انسانها ضعف در شخصیت دارند . کسانی که شخصیتشان محکم است، دیگران نمی توانند براحتی باور آنها را تغییر بدهند . خیلی روی این نکته تاکید شده که مراقب شنیده هایتان باشید . روایت داریم که اگر شما به جدی بودن برادرت ایمان داری و اینکه راه و روش او درست است ، دیگر به حرفهای دیگران گوش ندهید. خانم عزیز اگر شما به شوهرت اطمینان داری ، پس دیگر به حرف مردم گوش نده و یا برعکس آن . در دین ما روی شنیده ها خیلی تاکید شده است. از حضرت علی (علیه السلام) پرسیدند که بین حق و باطل چقدر فاصله است؟ ایشان فرمودند: چهار انگشت. یعنی فاصله ی بین گوشت تا چشم . آن چیزی که چشمهایت می بیند حق است و آن چیزهایی که گوشهایت می شنود ، اکثراً باطل است . باید سعی کنیم به شنیده ها اعتماد نکنیم . توصیه من به این برادر این است که به حرفهای دیگران گوش ندهند . این ها بدبینی و سوء ظن ایجاد می کند . و نظام زندگی انسان را خراب می کند . خیلی تاکید شده است که اگر چیزی را می شنوید و به آن علم و یقین ندارید ، آن را نقل نکنید. قرآن می فرماید : آنچیزی که به آن علم نداری ، از آن پیروی نکن . نکته جالبی را بگویم . الان من مطلبی را راجع به شما نمی دانم و یقین ندارم ولی آنرا نقل می کنم ، این چندین گناه کبیره است . تهمت و افترا است ، دروغ است وغیبت است . چیزی که دین روی آن تاکید می کند این نیست . چون این همه اش گناه است . چیزی که روی آن تاکید میشود این است که شما راجع به دوستت مطلبی را می دانی یا او خطایی کرده و شما هم یقین داری ، این را هم نقل نکن . قرآن می فرماید: کسانی که دوست دارند عمل زشت را در مورد کسانیکه ایمان آورده اند شایع کنند ، خدا به آنها وعده ی عذاب می دهد . این همان مطلبی است که در بالا گفتیم. در اینجا شخص خطای دوستش را می داند و یقین دارد ولی نباید آن را ترویج و شایع بکند. اسلام می خواهد جامعه سالم بماند. اسلام می خواهد قُبح گناه نریزد . وقتی کسی گناه و یا خطایی کرد، وقتی شما این را نقل می کنید قبح گناه از بین می رود. همان اتفاقی که در غرب افتاده است . که هدفشان ریختن قبح گناه است . اسلام می گوید: به شایعات گوش نده و از طرفی هم می گوید که مطلبی را هم که می دانید شایع نکنید. اما صادق (علیه السلام) فرمودند: کسی که درباره ی مومنی بگوید که با چشمهایش دیده و با گوشهایش شنیده، این جزء کسانی است که دوست دارد زشتی ها را شایع کند .
ch3.iribtv.ir