گاهی مرز بین معنویت و خرافه از بین می رود . چگونه می توانیم معنویت را از خرافه تشخیص بدهیم ؟

شیطان جسمانی نیست . پس شیطان هم مربوط به عالم معناست . هر چه وارد معنویت می شود حتما امور الهی و مثبت نیست . خیلی از امور شیطانی هم ماهیت معنوی دارد البته ما وقتی می گوییم معنویت ، بیشتر بعد مثبت آن مدنظر ما است . کارهای عجیب وغریب انجام دادن لزوما دلیل بر معنویت درست نیست . شیطان فکر ما را می خواند که ما را وسوسه می کند . پس اگر کسی فکر شما را خواند یا روی آب راه رفت ، دلیل نمی شود که او از اولیاءالله است . انسان می تواند وارد وادی های شیطانی بشود . خیلی از خرافه ها معنویت هم برای فرد می آورد .مرز بین خرافه و معنویت اصیل پیچیده ترین مسئله است و در اینجا نیاز به شریعت دیده می شود . چرا اگر شما دور حجرالاسود بچرخید خرافه نیست ولی اگر الان اینجا سنگی بگذاریم و دوران بچرخید خرافه است ؟ این ضابطه این قدر پیچیده است که این را خدا باید تعیین کند که خرافه است یا خیر . همه ی خرافه ها و معنویت های تقلبی ، از معنویت های اصیل الگوبرداری می کنند یعنی یک معنویت دینی را می گیرند و آن را کم یا زیاد می کنند . بخاطر همین این مرز خیلی ظریف است . حتی مکاشفات هم دو دسته هستند ، مکاشفات رحمانی و مکاشفات شیطانی . گاهی اوقات شیطان به شما خبر غیبی می رساند . شریعت این مرز را مشخص می کند . این را می توانیم با عقل بسنجیم ولی عقل ابزار شناسایی این مسئله را ندارد . فقط عقل معصوم که باطن عالم را می بیند می تواند با عقلش این مسئله را شناسایی کند .