عوارض و بحران های تمدن جدید را که نتیجه دوری از دین است، تحلیل و بررسی کنید؟

عوارض و بحران های تمدن [جدید غرب] عبار[تند] از:
الف) ازدیاد روز افزون آمار خودکشی ها در میان ملت های پیشرفته تر، [با وجود] فراهم شدن بیشتر امکانات مادی، نشان دهنده این است [که] فقر مادی موجب آنها نیست، بلکه فقرهای معنوی، خلأهای معنوی، احساس بیهودگی زندگی، عدم تحمل مشکلات و کم ظرفیتی موجب آن شده است.
ب) بیماری های روانی و اختلالات عصبی و برخی بیماری های جسمی [مانند: ]زخم معده و زخم اثنی عشر که ناشی از اختلالات عصبی است، (بیماری تمدن) نامیده می شود. این بیماری ها ممکن است ناشی از [نبود] ایمان به صورت یک عامل منفی بوده باشد. در مجله (خواندنی ها) خواندم که در امریکا در حدود هفتصد بیمارستان روانی وجود دارد و روز به روز هم بر مراجعه کنندگان افزوده می شود. پیش بینی می شود اگر به این ترتیب بر شمار بیماران روانی افزوده شود، [به تدریج،] جهان تبدیل به یک دارالمجانین می شود.
ج) هیپی گری، دهن کجی به تمدن و مقررات [و] پناه بردن به مخدرات، پدیده قابل تحلیل مهمی است. البته این در مورد هیپی های اروپا صادق است، نه در مورد هیپی های ایران که صرفا تقلیدی و ادا درآوردن است که پنج هزار تومان خرج می کند1 که به وسیله خیاط متخصص، شلواری شبیه شلوار هیپی ها درست کند که سر زانویش علامت وصله داشته باشد.
د) پوچی گرایی و نیهیلیسم در غیر هیپی گری که [معتقد است] همه چیز پوچ و هیچ است و نیکی و بدی یعنی چه؟ چرا آمده ایم و چرا باید حرکت کنیم؟ تمدن، انسانیت، اخلاق، معنویت، عدالت، محبت و احسان همه هیچ است و پوچ، چون خلقت هیچ و پوچ است. هیپی گری جنبه عملی است و پوچی گرایی یک فلسفه نظری است.2
پی نوشتها:
1 .این مسائل به سال های قبل از انقلاب مربوط است.
2 .یادداشت های استاد مطهری، ج 4، صص 246 و 247.
www.irc.ir