نه تهاجم فرهنگی یک امر بسیط است و نه مقابله ی با آن. مهاجمان فرهنگی با تکیه بر زمینه های موجود اقدام می کنند، و برای مقابله با آن نیز، باید به اصلاح زمینه ها پرداخت; و اصلاح زمینه ها کاری است اساسی و دراز مدت و در هم تنیده.[1] ما هیچ گاه نمی توانیم از هجوم دشمن ممانعت به عمل آوریم; دشمنی دشمن به همین هجوم هاست; لکن می توانیم تدابیری بیندیشیم و اقداماتی انجام دهیم که تأثیر این هجوم کم تر شود; البته این تدابیر و اقدامات به دست یک نفر و دو نفر انجام نمی شود; بلکه باید تمام جامعه با همه ی امکانات و سوگیری ها، به دنبال این هدف باشند. باید دولت به معنای عام، رادیو تلویزیون، سینما، مطبوعات، دبیرستان ها و دانشگاه ها، و همه ی مراکز آموزشی، ادارات و نهادهای دولتی، به این مطلب توجه داشته باشند; و به طور خلاصه، برنامه و استراتژی فرهنگی داشته باشیم.
حضرت امام(رحمهم الله) می فرمایند:
دشمن حدود سیصد- چهارصد سال کار کرده است تا فرهنگ اسلامی را از بین ببرد، فرهنگ مادی را جای گزین کند; شما هم باید برنامه ریزی دراز مدت کنید; از اکنون برای دویست سیصد سال آینده برنامه ریزی کنید[2];
اولین قدم اساسی برای مقابله با تهاجم فرهنگی این است که فرهنگ دینی به زبان امروزی و متناسب با نیازهای امروزی، هم برای افراد جامعه درونی شود و هم در قالب مقررات و قوانین و هنجارهای اجتماعی، جزء ارزش های مسلط جامعه بشود; یعنی ظرف فرد و جامعه را خالی نگذاریم و این خود بسیار مشکل است و قدم دوم این است که اگر گروهی اجتماعی یا فرهنگی، به مبارزه با مظروفِ ارائه شده برخاست، با آن به درستی مقابله کنیم; اما مادامی که قدم اول را برنداشته ایم، قدم دوم مصداق پیدا نمی کند و نوبت به آن نمی رسد.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. برای مطالعه بیش تر ر.ک: محمد کاویانی، ارزش داوری مفاهیم روان شناسی اجتماعی از دیدگاه قرآن،(فصل تبلیغات و جنگ روانی)، ص 116.
[2]. ر. ک: امام خمینی، صحیفه نور،ج 2، ص 161 163; ج 5، ص 125 131 و ج 5، ص 155 157.
