اطلاع آژانس از فعالیتهای اتمی ایران چه زمانی و به چه واسطه ایی بوده است؟
اطلاع و به تبع آن جریان پروندة هسته ای ایران در آژانس بین المللی انرژی هسته ای به حدود سال 1381 بر می گردد.)[1] مهمترین عامل تأثیر گذار این امر را باید گستردگی بیش از پیش فعالیتهای هسته ای ایران دانست بدین معنا که بعد از تعامل ایرانی روسی در این ماجرا و بدنبال آن خبره شدن کار شناسان ایرانی و همچنین احساس نیاز به چنین امر مهمی، باعث شد که دشمنان اصیل این مرز و بوم که هر بار به طرق مختلف درصدد سنگ اندازی می باشند بنای مخالفت را به وسیلة سیاسی کارهای متعدد و بهانه جوئی های پی در پی و تبلیغات پوچ فرا رسانه ایی،‌ پایه ریزی کنند و پروندة هسته ایی ایران را به جریان بیندازند. (پس از این عامل می توان به فعالیتهای برخی منافقین داخلی اشاره کرد که خود عامل مؤثری در به جریان افتادن پرونده هسته ایی ایران بود؛ گفته می شود برخی با ارائه برخی اسناد و مدارک و احیاناً عکس و فیلم به آژانس موجب حساسیت و بدبینی آژانس به فعالیت هسته ایی ایران شدند.)[2] البته باید متذکر شویم که مدارک فوق تنها باعث حساسیت آژانس شد و به عبارت دیگر شواهدی نبود که دال بر فعالیت غیر صلح آمیز هسته ایی در ایران باشد بلکه همین فقیه با ضمیمه مسائل دیگری کار آژانس را جدی تر کرد، از جمله آن امور می توان از فعالیتهایی نام برد که آژانس از آنها خبر نداشته است هر چند که اطلاع از آنها چیز مهمی نیز نبوده ولی بهر حال باعث حساسیت آژانس گردید یافتن مواد غنی شده بالای 4% و آب سنگین در برخی نیروگاهها را نیز می توان از این حساس کننده ها شمرد. این مسائل باعث شد که بعد از حدود یک سال اعتماد سازی از جانب مسئولین ایرانی رئیس آژانس بین المللی هسته ایی عنوان کند(ایران همکاری می کند) در حالی که پیش از آن فقط عنوان می کرد که ایران باید شفاف سازی کند و اعتماد آژانس را جلب کند. البته تحت تأثیر بودن رئیس آژانس و عمل کردن سخنان و ایده های مشاوران آمریکائی او نیز در اطاله این پرونده بی تأثیر نبوده و نیست. پیداست که ابر قدرتها همواره باید مناطقی را برای سوداگری کالاهای خود را داشته باشند لذا از دستیابی ایران به این انرژی وسیع جلوگیری می کنند. البته عنوان این نکته لازم است که چالش ها و مذاکرات تا به امروز به اصطلاح تنها برای مماشاة با آژانس بوده و بدیهی است در این راستا هرگز از اصول کلی نظام تخطّی نخواهد شد. و مسئولین کشور ما اگر ادامه مذاکرات را بی فایده بدانند و احساس کنند که مذاکرات تنها بهانه جوئی و مداخله سیاسی کاری همراه است و نتیجه بخش نیست این امر را رها می سازد کما اینکه مقام معظم رهبری در این روزها به این امر اشاره داشتند. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. ویژه نامه روزنامه رسالت(منشور)، شماره 23، سه شنبه 16/4/83. 2. ایران اتمی، سید عبدالحمید اشکوری، دفتر جریان شناسی تاریخ معاصر، مهر 83. -------------------------------------------------------------------------------- [1] . منشور، ویژنامه رسالت، شماره 23،‌سه شنبه 16/4/83. [2] . رک: www.gooya.com ذیل صفحه های مختلف خبری.
عنوان سوال:

اطلاع آژانس از فعالیتهای اتمی ایران چه زمانی و به چه واسطه ایی بوده است؟


پاسخ:

اطلاع و به تبع آن جریان پروندة هسته ای ایران در آژانس بین المللی انرژی هسته ای به حدود سال 1381 بر می گردد.)[1]
مهمترین عامل تأثیر گذار این امر را باید گستردگی بیش از پیش فعالیتهای هسته ای ایران دانست بدین معنا که بعد از تعامل ایرانی روسی در این ماجرا و بدنبال آن خبره شدن کار شناسان ایرانی و همچنین احساس نیاز به چنین امر مهمی، باعث شد که دشمنان اصیل این مرز و بوم که هر بار به طرق مختلف درصدد سنگ اندازی می باشند بنای مخالفت را به وسیلة سیاسی کارهای متعدد و بهانه جوئی های پی در پی و تبلیغات پوچ فرا رسانه ایی،‌ پایه ریزی کنند و پروندة هسته ایی ایران را به جریان بیندازند.
(پس از این عامل می توان به فعالیتهای برخی منافقین داخلی اشاره کرد که خود عامل مؤثری در به جریان افتادن پرونده هسته ایی ایران بود؛ گفته می شود برخی با ارائه برخی اسناد و مدارک و احیاناً عکس و فیلم به آژانس موجب حساسیت و بدبینی آژانس به فعالیت هسته ایی ایران شدند.)[2]
البته باید متذکر شویم که مدارک فوق تنها باعث حساسیت آژانس شد و به عبارت دیگر شواهدی نبود که دال بر فعالیت غیر صلح آمیز هسته ایی در ایران باشد بلکه همین فقیه با ضمیمه مسائل دیگری کار آژانس را جدی تر کرد، از جمله آن امور می توان از فعالیتهایی نام برد که آژانس از آنها خبر نداشته است هر چند که اطلاع از آنها چیز مهمی نیز نبوده ولی بهر حال باعث حساسیت آژانس گردید یافتن مواد غنی شده بالای 4% و آب سنگین در برخی نیروگاهها را نیز می توان از این حساس کننده ها شمرد.
این مسائل باعث شد که بعد از حدود یک سال اعتماد سازی از جانب مسئولین ایرانی رئیس آژانس بین المللی هسته ایی عنوان کند(ایران همکاری می کند) در حالی که پیش از آن فقط عنوان می کرد که ایران باید شفاف سازی کند و اعتماد آژانس را جلب کند.
البته تحت تأثیر بودن رئیس آژانس و عمل کردن سخنان و ایده های مشاوران آمریکائی او نیز در اطاله این پرونده بی تأثیر نبوده و نیست.
پیداست که ابر قدرتها همواره باید مناطقی را برای سوداگری کالاهای خود را داشته باشند لذا از دستیابی ایران به این انرژی وسیع جلوگیری می کنند. البته عنوان این نکته لازم است که چالش ها و مذاکرات تا به امروز به اصطلاح تنها برای مماشاة با آژانس بوده و بدیهی است در این راستا هرگز از اصول کلی نظام تخطّی نخواهد شد. و مسئولین کشور ما اگر ادامه مذاکرات را بی فایده بدانند و احساس کنند که مذاکرات تنها بهانه جوئی و مداخله سیاسی کاری همراه است و نتیجه بخش نیست این امر را رها می سازد کما اینکه مقام معظم رهبری در این روزها به این امر اشاره داشتند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. ویژه نامه روزنامه رسالت(منشور)، شماره 23، سه شنبه 16/4/83.
2. ایران اتمی، سید عبدالحمید اشکوری، دفتر جریان شناسی تاریخ معاصر، مهر 83.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] . منشور، ویژنامه رسالت، شماره 23،‌سه شنبه 16/4/83.
[2] . رک: www.gooya.com ذیل صفحه های مختلف خبری.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین