رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم:
لمّا قالَ لَهُ رجُلٌ : قد عَلَّمتُ ابنی هذا الکتابَ ففی أیِّ شیءٍ اُسَلِّمُهُ ؟ فقالَ: سَلِّمْهُ للّه‌ِ أبوکَ ، ولا تُسَلِّمْهُ فی خَمسٍ : لا تُسَلِّمْهُ سَیّاءً ، ولا صایغا ، ولا قَصّابا ، ولا حَنّاطا ، ولا نَخّاسا . فقالَ : یا رسولَ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم ، وما السَّیّاءُ ؟ قالَ : الذی یَبیعُ الأکفانَ ویَتَمَنّی مَوتَ اُمَّتی ، ولَلمَولُودُ مِن اُمَّتی أحَبُّ إلَیَّ ممّا طَلَعَت علَیهِ الشَّمسُ ، وأما الصائغُ فإنّهُ یُعالِجُ غَبنَ اُمّتی ، فأمّا القَصّابُ فإنّهُ یَذبَحُ حتّی تَذهَبَ الرَّحمَةُ مِن قَلبهِ ، وأمّا الحَنَّاطُ فإنّهُ یَحتَکِرُ الطَّعامَ علی اُمَّتی ، ولَأن یَلقَی اللّه‌ُ العَبدَ سارِقا أحَبُّ إلیَّ مِن أن یَلقاهُ قدِ احتَکَرَ طَعاما أربَعینَ یَوما . وأمّا النَّخّاسُ فإنّهُ أتانی جَبَرئیلُ علیه‌السلام فقالَ : یا محمّدُ ، إنَّ شِرارَ اُمَّتِکَ الذینَ یَبیعُونَ الناسَ؛
مردی به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم عرض کرد: من این فرزندم را سواد آموخته‌ام ؛ حالا او را به چه شغلی بگمارم ؟ حضرت فرمود : خدا پدرت را بیامرزد ، او را در هر شغلی بگذار امّا به پنج گروه مسپارش : سیّاء ، زرگر ، قصّاب ، گندم فروش و برده فروش .
مرد گفت: ای رسول خدا ، سیّاء کیست؟ فرمودند: کسی که کفن می‌فروشد و آرزوی مرگ افراد امّت مرا دارد، در حالی که من یک نوزاد امّت خود را ، از هر آنچه آفتاب بر آن می‌تابد بیشتر دوست دارم. امّا زرگر ؛ زیرا به فکر مغبون ساختن افراد امّت من است. امّا قصّاب؛ زیرا آن قدر حیوان می‌کشد، که رحم از دلش رخت بر می‌بندد. اما گندم فروش؛ زیرا ارزاق امّت مرا احتکار می‌کند. اگر بنده با عنوان دزد، خدا را دیدار کند بهتر است از این که او را در حالی دیدار کند که چهل روز خوراک مردم را احتکار کرده باشد. امّا برده فروش؛ زیرا جبرئیل علیه‌السلام نزد من آمد و گفت: ای محمّد ! بدترین افراد امّت تو ، کسانی هستند که انسان خرید و فروش می‌کنند .
بحار الأنوار : 103 / 77 / 1
