بسیاری از شواهد بیانگر این است که یزید بن معاویه هیچ اعتقادی به معاد و قیامت نداشته است؛ وی در طول سه سال حکومت خود اعمالی انجام داده است که نشان از بی دینی و بی اعتقادی یزید به مبدأ و معاد است؛ مانند: به شهادت رساندن امام حسین (ع)، غارت و تخریب مدینه، کشتن افراد زیادی از صحابه و غیره[1] و سنگباران و خراب کردن خانۀ خدا. بلکه حتی از اظهار کفر خود ابایی نداشته است و در جلسه ای که در شام و در محضر اسرای اهل بیت (ع) تشکیل شد، آنچه در دل داشت را به صورت شعری بیان کرد که نشان از کفر و بی اعتقادی او دارد.
او گفته است: لعبت هاشم بالملک فلا
خبر جاء و لا وحی نزل.[2]
فرزندان هاشم (پیامبر و خاندان او) با حکومت بازی کردند و الّا هیچ وحی و خبری از آسمان نیامده است.[3]
علاوه این که وی از زمان جوانی شارب خمر بوده، و به راحتی دیگر فسادها را انجام می داده است[4].
پی نوشتها:
[1] دینوری، الامامة و السیاسة،ج 1، ص 242.
[2] ابن اعثم، الفتوح، (ترجمه)، ص 915، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، نرم افزار نور السیره 2؛ شذرات الذهب، ج 1، ص 278.
[3] تفتازانی در "شرح العقائد النسفیه" می گوید: همه بر این نظر اتفاق دارند که قاتلین حسین (ع) و کسانی که به قتل او راضی بودند ویا خوشحال شدند ملعون هستند. ما هیچ توقفی در نسبت دادن کفر به او نداریم، پس لعنت خدا بر او وانصار واعوانش." به نقل از شذرات الذهب ، ج 1، ص 277، دار ابن کثیر ، دمشق – بیروت.
[4] ابن اعثم، الفتوح، ج5، ص14، دار الاضواء، بیروت.
منبع: http://farsi.islamquest.net
