طهور
آنچه با آن طهارت كنند؛ مانند آب و خاك
شراب طهور چیست؟
"شراب" به معنای نوشیدنی و "طهور" به معنای چیزی است که پاک و پاک کننده است. از آیات مختلف استفاده می‌شود که در بهشت انواع نوشیدنی‌های گوارا و پاک با کیفیت‌های متنوع وجود دارد. و در یک آیه از قرآن تعبیر به "شراباً طهورا" شده است: "و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‌نوشاند". در این که منظور از "شراب طهور" چیست، سه قول وجود دارد: 1. بعضی گفته‌اند مُراد از آن نوعی نوشیدنی است که آن را بعد از غذاهای بهشتی می‌خورند و همه‌ی فضولات درونی را پاک می‌کند، و فقط چیزی به صورت عرق خوشبو و معطر از پوست تنشان تراوش می‌کند. 2. برخی دیگر گفته‌اند: مُراد از آن بهره‌های روحی و معنوی برای سیر معنوی و سلوک روحانی است، چنان که از امام صادق (ع) روایت است که: "چون مؤمن شراب طهور بیاشامد از همه‌ی ما سوی الله إعراض می‌کند و متوجه مولا (خدا) می‌شود". از امام باقر (ع) است که: (مؤمنان) وقتی از آن شراب شربتی می‌نوشند خداوند به وسیله‌ی آن، قلوبشان را از حسد پاک می‌کند. 3. عده‌ای جمع بین دو نظر نموده و گفته‌اند: چون انسان آمیزه‌ی زیبایی از خاک تیره و روح خداست: خداوند افزون بر ارزاق مادّی، برای وی بهره‌های روحی و معنوی قرار داده، و چون آدمیان در سیر و سلوک خویش متفاوت اند بهره‌های بهشتی آنان نیز گوناگون است. در آیاتی از قرآن مجید شراب‌های بهشتی را در زیباترین تعبیر، همراه زیباترین ساقیان، خوب رویان و خوش قامتان با چشمان فرو هشته وصف کرده است که با جامی از باده‌ی ناب پیرامون بهشتیان به گردش در می‌آیند، باده‌ای سخت سپید که نوشندگان را لذّتی خاص می‌دهد که نه در آن فساد عقل است، و نه ایشان از آن به بدمستی و فرسودگی می‌افتند. در آیات دیگر است که برخی همانند "ابرار" از شراب گواری "رحیق مختوم" سیراب می‌شوند که مُهر مشکین صیانت از باطل بر آن نهاده شده و از گزند هر آلودگی منزّه است. و بهره‌ی "مقربان"، شراب چشمه‌ی تسنیم است که ساقی آن ذات اقدس اله و ساغر آن حقیقت نفیس معرفت و محبّت به اوست. از پیامبر اکرم (ص) است که فرمود: "تسنیم شریف ترین نوشیدنی در بهشت است که محمد (ص) و آلش از آن می‌نوشند و اصحاب یمین و بقیه‌ی اهل بهشت از مخلوط شده‌ی آن می‌نوشند." در نتیجه: همان طور که انسان‌ها در دنیا، در مراتب مختلف قرار دارند، در بهشت نیز دارای مراتب گوناگون اند و بهره‌ی آنان نیز از بهشت به تناسب ظرفیت و توان روحی آنهاست و به همین سبب در قرآن با تعابیر متفاوت از آنان یاد می‌شود. عده‌ای را "اصحاب یمین"، عده‌ای را "ابرار" و عده‌ای را "مقرّبان" درگاه حق می‌نامند. و بهره هایشان نیز به تناسب مقامشان متفاوت است. منبع: http://farsi.islamquest.net
"شراب" به معنای نوشیدنی و "طهور" به معنای چیزی است که پاک و پاک کننده است. از آیات مختلف استفاده می‌شود که در بهشت انواع نوشیدنی‌های گوارا و پاک با کیفیت‌های متنوع وجود دارد. و در یک آیه از قرآن تعبیر به "شراباً طهورا" شده است: "و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‌نوشاند". در این که منظور از "شراب طهور" چیست، سه قول وجود دارد: 1. بعضی گفته‌اند مُراد از آن نوعی نوشیدنی است که آن را بعد از غذاهای بهشتی می‌خورند و همه‌ی فضولات درونی را پاک می‌کند، و فقط چیزی به صورت عرق خوشبو و معطر از پوست تنشان تراوش می‌کند. 2. برخی دیگر گفته‌اند: مُراد از آن بهره‌های روحی و معنوی برای سیر معنوی و سلوک روحانی است، چنان که از امام صادق (ع) روایت است که: "چون مؤمن شراب طهور بیاشامد از همه‌ی ما سوی الله إعراض می‌کند و متوجه مولا (خدا) می‌شود". از امام باقر (ع) است که: (مؤمنان) وقتی از آن شراب شربتی می‌نوشند خداوند به وسیله‌ی آن، قلوبشان را از حسد پاک می‌کند. 3. عده‌ای جمع بین دو نظر نموده و گفته‌اند: چون انسان آمیزه‌ی زیبایی از خاک تیره و روح خداست: خداوند افزون بر ارزاق مادّی، برای وی بهره‌های روحی و معنوی قرار داده، و چون آدمیان در سیر و سلوک خویش متفاوت اند بهره‌های بهشتی آنان نیز گوناگون است. در آیاتی از قرآن مجید شراب‌های بهشتی را در زیباترین تعبیر، همراه زیباترین ساقیان، خوب رویان و خوش قامتان با چشمان فرو هشته وصف کرده است که با جامی از باده‌ی ناب پیرامون بهشتیان به گردش در می‌آیند، باده‌ای سخت سپید که نوشندگان را لذّتی خاص می‌دهد که نه در آن فساد عقل است، و نه ایشان از آن به بدمستی و فرسودگی می‌افتند. در آیات دیگر است که برخی همانند "ابرار" از شراب گواری "رحیق مختوم" سیراب می‌شوند که مُهر مشکین صیانت از باطل بر آن نهاده شده و از گزند هر آلودگی منزّه است. و بهره‌ی "مقربان"، شراب چشمه‌ی تسنیم است که ساقی آن ذات اقدس اله و ساغر آن حقیقت نفیس معرفت و محبّت به اوست. از پیامبر اکرم (ص) است که فرمود: "تسنیم شریف ترین نوشیدنی در بهشت است که محمد (ص) و آلش از آن می‌نوشند و اصحاب یمین و بقیه‌ی اهل بهشت از مخلوط شده‌ی آن می‌نوشند." در نتیجه: همان طور که انسان‌ها در دنیا، در مراتب مختلف قرار دارند، در بهشت نیز دارای مراتب گوناگون اند و بهره‌ی آنان نیز از بهشت به تناسب ظرفیت و توان روحی آنهاست و به همین سبب در قرآن با تعابیر متفاوت از آنان یاد می‌شود. عده‌ای را "اصحاب یمین"، عده‌ای را "ابرار" و عده‌ای را "مقرّبان" درگاه حق می‌نامند. و بهره هایشان نیز به تناسب مقامشان متفاوت است. منبع: http://farsi.islamquest.net
پاسخ:
"شراب" به معنای نوشیدنی و "طهور" به معنای چیزی است که پاک و پاک کننده است. از آیات مختلف استفاده می‌شود که در بهشت انواع نوشیدنی‌های گوارا و پاک با کیفیت‌های متنوع وجود دارد. و در یک آیه از قرآن تعبیر به "شراباً طهورا" شده است: "و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‌نوشاند". در این که منظور از "شراب طهور" چیست، سه قول وجود دارد: 1. بعضی گفته‌اند مُراد از آن نوعی نوشیدنی است که آن را بعد از غذاهای بهشتی می‌خورند و همه‌ی فضولات درونی را پاک می‌کند، و فقط چیزی به صورت عرق خوشبو و معطر از پوست تنشان تراوش می‌کند. 2. برخی دیگر گفته‌اند: مُراد از آن بهره‌های روحی و معنوی برای سیر معنوی و سلوک روحانی است، چنان که از امام صادق (ع) روایت است که: "چون مؤمن شراب طهور بیاشامد از همه‌ی ما سوی الله إعراض می‌کند و متوجه مولا (خدا) می‌شود". از امام باقر (ع) است که: (مؤمنان) وقتی از آن شراب شربتی می‌نوشند خداوند به وسیله‌ی آن، قلوبشان را از حسد پاک می‌کند. 3. عده‌ای جمع بین دو نظر نموده و گفته‌اند: چون انسان آمیزه‌ی زیبایی از خاک تیره و روح خداست: خداوند افزون بر ارزاق مادّی، برای وی بهره‌های روحی و معنوی قرار داده، و چون آدمیان در سیر و سلوک خویش متفاوت اند بهره‌های بهشتی آنان نیز گوناگون است. در آیاتی از قرآن مجید شراب‌های بهشتی را در زیباترین تعبیر، همراه زیباترین ساقیان، خوب رویان و خوش قامتان با چشمان فرو هشته وصف کرده است که با جامی از باده‌ی ناب پیرامون بهشتیان به گردش در می‌آیند، باده‌ای سخت سپید که نوشندگان را لذّتی خاص می‌دهد که نه در آن فساد عقل است، و نه ایشان از آن به بدمستی و فرسودگی می‌افتند. در آیات دیگر است که برخی همانند "ابرار" از شراب گواری "رحیق مختوم" سیراب می‌شوند که مُهر مشکین صیانت از باطل بر آن نهاده شده و از گزند هر آلودگی منزّه است. و بهره‌ی "مقربان"، شراب چشمه‌ی تسنیم است که ساقی آن ذات اقدس اله و ساغر آن حقیقت نفیس معرفت و محبّت به اوست. از پیامبر اکرم (ص) است که فرمود: "تسنیم شریف ترین نوشیدنی در بهشت است که محمد (ص) و آلش از آن می‌نوشند و اصحاب یمین و بقیه‌ی اهل بهشت از مخلوط شده‌ی آن می‌نوشند."
در نتیجه: همان طور که انسانها در دنیا، در مراتب مختلف قرار دارند، در بهشت نیز دارای مراتب گوناگون اند و بهره‌ی آنان نیز از بهشت به تناسب ظرفیت و توان روحی آنهاست و به همین سبب در قرآن با تعابیر متفاوت از آنان یاد می‌شود. عده‌ای را "اصحاب یمین"، عده‌ای را "ابرار" و عده‌ای را "مقرّبان" درگاه حق می‌نامند. و بهره هایشان نیز به تناسب مقامشان متفاوت است.
منبع: http://farsi.islamquest.net
- [سایر] شراب طهور چیست؟
- [سایر] چه کسانی در قیامت از رحیق مختوم ( شراب طهور معطر و خوش طعم ) می نوشند؟
- [سایر] اصلاحات امام زمان(علیه السلام) در زمان طهور چیست؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] لطفاً حد شراب خوار و راه ثبوت شراب خواری و شرائط آن را بیان فرمائید.
- [آیت الله شبیری زنجانی] آیا بر مسکراتی که از انگور گرفته نمیشود اطلاق خمر می‌شود و احکام خمر را دارد؟
- [سایر] شراب بهشتی چیست؟
- [سایر] علت حرمت شراب چیست؟
- [سایر] چرا عرفا و شعرا در اشعار خود از واژه هایی مانند شراب، باده، ساغر و معشوق استفاده می کنند؟
- [سایر] اگر حرمت شراب به دلیل ضرر داشتن آن است، چرا مجازات شراب خوردن، ضرر بسیار بیشتری دارد؟
- [سایر] شراب از چه زمانی حرام بوده آیا هیچ پیامبری شراب خورده و آیا شرابخوار در جهنم ماندگار می‌شود؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر شراب سرکه شود، ظرف آن هم تا جایی که شراب موقع جوش آمدن به آنجا رسیده پاک می شود. و پارچه و چیزی هم که معمولا روی آن می گذارند اگر به آن رطوبت نجس شود، پاک می گردد. ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود، احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدن شراب، از آن اجتناب کنند.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر شراب سرکه شود؛ ظرف آن هم تا جائی که شراب موقع جوش آمدن به آنجا رسیده؛ پاک می شود. و کهنه و چیزی هم که معمولا روی آن می گذارند اگر با آن نجس شده؛ پاک می گردد. ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود؛ احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدن شراب از آن اجتناب کنند.
- [آیت الله خوئی] اگر شراب سرکه شود، ظرف آن هم تا جایی که شراب موقع جوش آمدن بهآنجا رسیده پاک می‌شود. و کهنه و چیزی هم که معمولًا روی آن میگذارند، اگر با آن نجس شده پاک میگردد. ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود، احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدن شراب از آن اجتناب کنند.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر شراب سرکه شود، ظرف آن هم پاک می‌شود، ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود، احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدن شراب از آن اجتناب کنند.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر شراب سرکه شود ظرف ان هم تا جایی که شراب موقع جوش امدن به ان جا رسیده پاک می شود و پارچه و چیزی که معمولا روی ان می گذارند اگر با ان نجس شده پاک می گردد ولی اگر پشت ظرف به ان شراب الوده شود احتیاط واجب ان است که بعد از سرکه شدن شراب از ان اجتناب کنند
- [آیت الله بروجردی] اگر شراب سرکه شود، ظرف آن هم تا جایی که شراب موقع جوش آمدن به آن جا رسیده پاک می‌شود و کهنه و چیزی هم که معمولاً روی آن میگذارند اگر به آن رطوبت نجس شود، پاک میگردد، ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود، احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدنِ شراب، از آن اجتناب کنند.
- [آیت الله سیستانی] اگر شراب سرکه شود ، ظرف آن هم تا جائی که شراب موقع جوش آمدن به آنجا رسیده پاک می‌شود . و کهنه و چیزی هم که معمولاً روی آن میگذارند اگر با آن نجس شده ، پاک میگردد . ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود ، احتیاط واجب آن است که بعد از سرکه شدن شراب از آن اجتناب کنند .
- [آیت الله مکارم شیرازی] منظور از شراب هر مایع مست کننده ای است و آبجو نیز جزء مشروبات الکلی است، حتی نوشیدن یک قطره شراب و کمتر از آن نیز حرام است.
- [آیت الله اردبیلی] اگر شراب سرکه شود، ظرف آن نیز تا جایی که شراب به هنگام جوش آمدن بهآنجا رسیده بوده، پاک می‌شود و پارچه و چیزی هم که معمولاً روی آن میگذارند، اگر با رطوبت شراب نجس شده باشد، پاک میگردد، بلکه اگر هنگام جوشیدن، سر ریز شده و پشت ظرف به آن آلوده شود، بعد از سرکه شدن، پشت ظرف نیز پاک می‌شود.
- [آیت الله بهجت] مالی که مورد وصیت قرار میگیرد باید قابلیت تملّک داشته باشد؛ پس وصیت به شراب یا سگ و خوک و امثال آنها باطل است، مگر آنکه مقصود او جهت حلالی، مثل وصیت به شراب برای سرکه کردن باشد.