از نظر اسلام روح که حقیقت انسان است نه مذکر است و نه مؤنث و این اختلاف احکام و وظایف اعم از شرعی و تکوینی و طبیعی ناظر به بعد مادی و بدن آدمیان می باشد و تردیدی نیست که بدن زن و مرد با هم متفاوت است و احکام جداگانه ای در جاهایی که تفاوت دارند می طلبد.
1- هم زن دارای عقل است و هم مرد. هم زن از احساسات و عواطف برخوردار است و هم مرد. اما اگر بین عقل و عاطفه نزاعی در گیرد، معمولا در زنها عاطفه و احساساتی که او را بدیگران عطف می کند غالب می آیند و در مرد عقل بر احساسات و عواطف پاک چیره می شود و این هم عین نیاز زن و مرد است، مرد از این رو موجودی خشن تر و زن موجودی لطیف تر است و بر همین اساس جنگها و امور سخت به عهده مردان است و تربیت و شیر دهی که اموری لطیف تر هستند به عهده زنان است.
2- زن و مرد هر دو حق انتخاب همسر دارند ولی طبیعت زن این است که مطلوب واقع می شود نه طالب و الا به لحاظ دینی هیچ منعی نیست که زن هم ابتدا به انتخاب همسر اقدام کند ولی این عمل با روحیات او که باید در رابطه با همسر دلستانی کند ناسازگار می افتد.
3- در ازدواج زن و مرد هر کدام بر دیگری حقوقی پیدا می کنند و یک قرار داد عادی نیست بلکه یک امر مقدسی است که باید هر دو به قرار خود وفادار بمانند. آنچه که اهمیت دارد در خانواده باید بر اساس اخلاق و مودت زندگی کرد نه بر اساس مسائل دقیق حقوقی و الا زن هم مکانیسم هایی در اختیار دارد که مرد را در تنگنا قرار دهد، تأمین نیازهای داخلی منزل (پخت و پز، بهداشت و تغذیه، و... و حتی شیر دادن کودک) از وظایف زن نیستند و از سوی دیگر تامین خوراک و پوشاک و مسکن به حد متعارف وظیفه قهری مرد است با این حال هرگز از این حق خود استفاده نمی کند چون دیگر زندگی اخلاقی نخواهد بود و زندگی حقوقی مورد سفارش نیست و دوامی ندارد
4- راجع به خطبه منسوب به حضرت امیر (ع) شما را ارجاع می دهیم به کتاب زن در آئینه جمال و جلال، نوشته حضرت آیت الله جوادی آملی و تحلیلی جامعی که ایشان از این روایت ارائه دادند.
منبع: پایگاه حوزه
