چرا ما در سیاست با برخی از کشورها حتی کشورهایی که در جنگ بر علیه ما بوده اند ، رابطه داریم ؟

امروزه روابط و ارتباطاتی که شکل می گیرد اهتمام بر این است که بر اساس عزت و حکمت و مصلحت صورت گیرد به خصوص روابط با ملل غیر مسلمان که روابط دوستانه با آنان به آن معنایی که در اذهان عمومی مطرح می شود نیست یعنی سعی بر این است که این روابط بر اساس مصالح باشد یعنی وقتی که دنیای سرمایه داری در صدد تحریم ملت مسلمان ایران است برای خروج از انزوا و مقاومت در برابر این دنیای استکباری مصلحت چه اقتضاء می کند و وظیفه دینی چیست؟ آیا می گویید مثلا روسیه و یا دیگر کشورهایی که به حکومت عراق کمک کرده اند دیگر رابطه با آنان جایز نیست این تلقی درست نمی باشد در واقع ما هر چقدر روابط و مناسبات را بر اساس مصالح تنظیم کنیم در واقع کشورهای غیر مسلمان و یا حتی مسلمان را از اردوگاه غرب فاصله داده ایم و حداقل آن است که آنان را از خود فاصله نداده و به سمت وضعیّت خصمانه پیش نبرده ایم بنابراین روابط با مللی که روزگاری با ملت مسلمان ایران جنگ کرده اند یا به آنان در جنگ کمک کرده اند باید بر اساس مصالح ملل مسلمان باشد و ما با این روابط و مناسبات می توانیم اردوگاه غرب و متخاصم را تضعیف کرده و تلاش نمائیم تا آنان یک جبهه واحدی را بر علیه ملت مسلمان ایران تشکیل ندهند ما در سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هم نظیر چنین روابط و مناسباتی سراغ داریم که باید به سیره آن حضرت مراجعه نمائید و آن را مورد مطالعه قرار دهید.
و اگر ملت مسلمان ایران در این وضعیّت با این ملل غیر مسلمان ارتباط و مناسبات نداشته باشد معنای آن انزوا و کمک به تحریمی است که دنیای سرمایه داری همواره خواهان آن بر علیه ملت مسلمان ایران بوده است و این قطعا خلاف حکمت مصلحت ملت مسلمان است و دیگر حضور ما در این کشورها و حضور و ظهور پیام انقلاب اسلامی با همین روابط و مناسبات در این کشور ها محقق می شود.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
سیاست خارجی پیامبر، دکتر سعید جلیلی، انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی.
منبع: اندیشه قم