پیامبری و سفارت الهی مقام و منصبی است بس بزرگ و باعظمت که افراد زیادی چشم طمع بر آن دوخته و آرزوی رسیدن به چنین مقامی را گر چه از روی دروغ و حیله در مغز خود می پرورانند، این است که باید مدعی این مقام برای اثبات ادعای خود شاهد و گواه روشنی ارائه دهد، تا شیادان و مدعیان دروغگو نتوانند، از این مقام سوء استفاده نموده، و در لباس مدعیان واقعی و راهنمایان حقیقی، خود نمایی کنند، این شاهد و گواه نیز نمی تواند از اعمال عادی باشد که دیگران هم بتوانند نظیر آن را بیاورند و ادعای دروغین شان را ثابت نموده و حق جلوه دهند.
بنابراین، باید این شاهد از اعمالی باشد که قوانین طبیعت را در هم شکند و بر خلاف مسیر طبیعی جریان یابد و دیگران را از آوردن چنین شاهدی ناتوان سازد، این گونه اعمال خارق العاده را که پشتوانه و شاهد پیامبری و نبوت است معجزه، انجام دادن آن را اعجاز می نامند.
چون اعجاز، شکستن قوانین طبیعت و انتخاب مسیری بر خلاف مجرای عمومی عالم آفرینش است، نمی تواند بدون اذن و عنایت خاص پروردگار از کسی به وقوع بپیوندد، و تا قدرت و نیروی غیبی و خدایی در کار نباشد وقوع چنین عمل غیر طبیعی از هیچ کسی امکان پذیر نخواهد بود، پس اگر معجزه ای در دست کسی ظاهر شود، دلیل بر صدق گفتار وی و کاشف از اذن حق است و این یک حقیقت روشن و قانون کلّی و مسلّمی است که خردمندان در امور مهم بر آن تکیه می کنند و شک و تردیدی به خود راه نمی دهند.[1]
پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله که افضل و اکمل و خاتم پیامبران و سفیران الهی است، خداوند متعال گواهان زنده و معجزات فراوانی را بر صدق گفتار و پشتوانه پیامبری و نبوت وی به مردم دوران آن حضرت نشان داده و به این ترتیب رسالت آن یگانه روزگار را مورد تأیید قرار داده است به عنوان نمونه یکی از ویژگی های خارق العاده و نشانه های رسالت و نبوت آن حضرت این بود که در آفتاب راه می رفت و سایه او بر زمین نمی افتاد یعنی سایه نداشته است، این ویژگی خارق العاده یکی از معجزات جسمانی آن حضرت است که در کتب زیر آمده است:
1. علی نمازی در مستدرک سفینة البحار، ج9، ص94، موسسه النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفه، 1419ق. 2. محمد باقر کجوری در الخصائص الفاطمیة، ج2، ص224، انتشارات الشریف الرّضی، قم، 1380ش. 3. محمد بن یوسف زرندی حنفی در نظم درر السمطین، صفحه 43، از نسخه خطی کتابخانه امام امیر المؤمنین علیه السلام ، 1377ش. 4. سید حسن لواسانی، در نور الافهام فی علم الکلام ج1، توضیح صفحه 353، موسسه نشر الاسلامی التابعة لجماعه المدرسین بقم، 1425ق. 5. محمد بن یوسف صالحی شامی در سبل الهدی و الرشاد، ج2، ص90، دارالکتب العلمیه، بیروت، 1414ق. 6. علامه سید محمد حسین طباطبائی در سنن النبی. ترجمه لطیف راشدی و سعید مطوف راشدی، ص63، انتشارات همگرا، قم، 1382ش.
البته رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله آیه و نشانه خدا بود، در وجود مبارک آن حضرت افزون بر این که سایه نداشت معجزات فراوان دیگری نیز وجود داشت، که هر کدام شاهد گویا و گواه زنده بر رسالت وی است مثلا عرق مبارکش معطر بود، مگس بر او نمی نشست، در موقع خواب چشمش خواب بود ولی دلش بیدار، همان گونه که جلو را می دید پشت سرش را هم می دید. زمین فضولاتش را می بلعید.[2]
پیامبر بزرگوار اسلام با وجود این که همه گونه معجزه و گواه صدق را ارائه داد (از جمله قرآن کریم که معجزه جاودانه آن حضرت و بهتر از معجزات انبیای سابق می تواند انسان را به سوی حقیقت رهنمون ساخته و حجت را بر آنان تمام سازد). اما کوردلان لجوج از پذیرفتن رسالت وی سرباز زده و به کفر خود ادامه دادند، زیرا هر کسی را خدا گمراه کند او هادی و رهنمای دیگری نخواهد داشت.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 طیب، عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج2، انتشارات اسلام، تهران، 1378ش.
2 کجوری، محمد باقر، الخصائص الفاطمیه، ج2.
پی نوشتها:
[1]. خوئی، سید ابوالقاسم، البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه نجمی و هاشم زاده هریسی، ص58.
[2]. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی، 1360ش، ج4، ص185.
منبع: اندیشه قم
