مشکل شما اضطراب اجتماعی است و بر اساس شناختی که از علل بروز اضطراب اجتماعی وجود دارد، هرگز نباید درمان آن را در داروخانه ها و لابه لای اقدامات پزشکی و آرام بخش ها و تقویت کننده ها جست و جو کنید. اساس درمان بر تغییرات شناختی و اصلاح رفتاری و از یاد بردن رفتارهای مبتنی بر خود کم بینی استوار است و از روش های شناخت درمانی و تغییر در باورها و نظام ارزشی و افزایش مهارت های اجتماعی و توانایی های شغلی و حرفه ای و تحصیلی پیروی می کند. بر این اساس چند روش عملی ذکر می شود؛ امید است مفید و در راه نیل به هدف مؤثر باشد:ایجاد تغییر و اصلاح در شناخت خود از خویشتن باید شناخت خود از توانایی ها، استعدادها، ویژگی های شخصیتی خویش را اصلاح کنید و با واقعیت تطبیق دهید. پس: - در برابر آینه ایستاده، جلوه های رفتاری خوشایند، حالات بدنی و برداشت های مثبتی که از وضعیت ظاهری خود دارید، یادداشت کنید و روزی چند بار با صدای بلند بخوانید، مانند این جمله: (من خوش قامت هستم) و... .- فهرستی از ده لغت یا عبارت - که بیانگر ویژگی های مثبت شخصیت شما است - تهیه کنید و روزی چند بار آنها را در قالب جمله کاملی بخوانید ؛ مثلاً بگویید: (من باهوش هستم) و... . - خاطرات و تجارب جالب خود را برای دوستان صمیمی تعریف کنید. - هرگز به اندیشه و شناخت های آزار دهنده (مانند احساس حقارت، ناتوانی، بی کفایتی، شرمندگی و...) اجازه ندهید فضای ذهن شما را اشغال کند. به محض ورود این افکار، ذهنیت های مطلوب و ویژگی های مثبت خود را با صدای بلند تکرار کنید. - هرگز تصور کمرو بودن را به ذهن خود راه ندهید و واژه ها و عبارت هایی چون: (من خجالتی هستم)، (من کمرو هستم) و (من جرأت بیان ندارم) را به زبان نیاورید، بلکه جرأت و شهامت را به خود تلقین کنید، و با صدای بلند در طول روز، چندین نوبت بگویید: من شهامت بیان این سخن، عمل و فعالیت را دارم. اجازه ندهید خاطره شکست های قبلی به اندیشه شما راه یابد. موفقیت های گذشته را به خاطر آورید.اصلاح رفتار و تغییرات رفتاری بکوشید در جهت مخالف اضطراب اجتماعی رفتار کنید؛ پس: - هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تکلّف های بی مورد نسازید. ساده، راحت و عاری از هرگونه آداب خاصّ، هدفتان را بیان کنید. در فعّالیّت های آغازین، خواسته و هدف خود را به صورت یک جمله بنویسید و نوشته را بخوانید. - پرسش ها و مطالب اولیه را کوتاه و مختصر انتخاب کنید. - ارتباط بصری با مخاطب را حفظ کنید. - همیشه سخن را با مقدمه، یا یک کلمه جالب آغاز کنید و از به کارگیری کلمات پیچیده بپرهیزید. کلمات آغازین باید متدوال و جذاب باشند.- قبل از سخن گفتن، مطلب مورد نظر را نوشته، در ذهن مرور و تمرین کنید و شکل بیان و مهارت لازم را فراهم آورید. - هنگام سخن گفتن، به دیگران و قضاوت و حرکات و سکناتشان هرگز توجّه نکنید. گفتارتان را پی گیرید و با خونسردی به هدف بیندیشید. - موانع احتمالی و افکار و اعمال مزاحم را شناسایی و ذهن خود را برای مقابله با آن آماده سازید؛ مثلاً اگر خنده حاضران از ادامه سخن باز می دارد، شما نیز بخندید. - از جزئیات بکاهید و اصل سخن را به صورت خلاصه و گویا بیان کنید. - در انجام رفتارهای اجتماعی کوچک و در محیطهای دیگر - که بیشتر احساس راحتی می کنید - فعال باشید. این کار را از سلام کردن، احوال پرسی، جواب سلام دادن، نگاه کردن، تعارف کردن و تعارف شنیدن آغاز کنید و با تمرین به کارهای بزرگ تر و مهم تر گسترش دهید. - با افراد فعّال و پر تحرکی که احساس خجالت نمی کنند، بیشتر مأنوس باشید و از خجالتی ها فاصله بگیرید.
مشکل شما اضطراب اجتماعی است و بر اساس شناختی که از علل بروز اضطراب اجتماعی وجود دارد، هرگز نباید درمان آن را در داروخانه ها و لابه لای اقدامات پزشکی و آرام بخش ها و تقویت کننده ها جست و جو کنید. اساس درمان بر تغییرات شناختی و اصلاح رفتاری و از یاد بردن رفتارهای مبتنی بر خود کم بینی استوار است و از روش های شناخت درمانی و تغییر در باورها و نظام ارزشی و افزایش مهارت های اجتماعی و توانایی های شغلی و حرفه ای و تحصیلی پیروی می کند. بر این اساس چند روش عملی ذکر می شود؛ امید است مفید و در راه نیل به هدف مؤثر باشد:ایجاد تغییر و اصلاح در شناخت خود از خویشتن باید شناخت خود از توانایی ها، استعدادها، ویژگی های شخصیتی خویش را اصلاح کنید و با واقعیت تطبیق دهید. پس: - در برابر آینه ایستاده، جلوه های رفتاری خوشایند، حالات بدنی و برداشت های مثبتی که از وضعیت ظاهری خود دارید، یادداشت کنید و روزی چند بار با صدای بلند بخوانید، مانند این جمله: (من خوش قامت هستم) و... .- فهرستی از ده لغت یا عبارت - که بیانگر ویژگی های مثبت شخصیت شما است - تهیه کنید و روزی چند بار آنها را در قالب جمله کاملی بخوانید ؛ مثلاً بگویید: (من باهوش هستم) و... . - خاطرات و تجارب جالب خود را برای دوستان صمیمی تعریف کنید. - هرگز به اندیشه و شناخت های آزار دهنده (مانند احساس حقارت، ناتوانی، بی کفایتی، شرمندگی و...) اجازه ندهید فضای ذهن شما را اشغال کند. به محض ورود این افکار، ذهنیت های مطلوب و ویژگی های مثبت خود را با صدای بلند تکرار کنید. - هرگز تصور کمرو بودن را به ذهن خود راه ندهید و واژه ها و عبارت هایی چون: (من خجالتی هستم)، (من کمرو هستم) و (من جرأت بیان ندارم) را به زبان نیاورید، بلکه جرأت و شهامت را به خود تلقین کنید، و با صدای بلند در طول روز، چندین نوبت بگویید: من شهامت بیان این سخن، عمل و فعالیت را دارم. اجازه ندهید خاطره شکست های قبلی به اندیشه شما راه یابد. موفقیت های گذشته را به خاطر آورید.اصلاح رفتار و تغییرات رفتاری بکوشید در جهت مخالف اضطراب اجتماعی رفتار کنید؛ پس: - هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تکلّف های بی مورد نسازید. ساده، راحت و عاری از هرگونه آداب خاصّ، هدفتان را بیان کنید. در فعّالیّت های آغازین، خواسته و هدف خود را به صورت یک جمله بنویسید و نوشته را بخوانید. - پرسش ها و مطالب اولیه را کوتاه و مختصر انتخاب کنید. - ارتباط بصری با مخاطب را حفظ کنید. - همیشه سخن را با مقدمه، یا یک کلمه جالب آغاز کنید و از به کارگیری کلمات پیچیده بپرهیزید. کلمات آغازین باید متدوال و جذاب باشند.- قبل از سخن گفتن، مطلب مورد نظر را نوشته، در ذهن مرور و تمرین کنید و شکل بیان و مهارت لازم را فراهم آورید. - هنگام سخن گفتن، به دیگران و قضاوت و حرکات و سکناتشان هرگز توجّه نکنید. گفتارتان را پی گیرید و با خونسردی به هدف بیندیشید. - موانع احتمالی و افکار و اعمال مزاحم را شناسایی و ذهن خود را برای مقابله با آن آماده سازید؛ مثلاً اگر خنده حاضران از ادامه سخن باز می دارد، شما نیز بخندید. - از جزئیات بکاهید و اصل سخن را به صورت خلاصه و گویا بیان کنید. - در انجام رفتارهای اجتماعی کوچک و در محیطهای دیگر - که بیشتر احساس راحتی می کنید - فعال باشید. این کار را از سلام کردن، احوال پرسی، جواب سلام دادن، نگاه کردن، تعارف کردن و تعارف شنیدن آغاز کنید و با تمرین به کارهای بزرگ تر و مهم تر گسترش دهید. - با افراد فعّال و پر تحرکی که احساس خجالت نمی کنند، بیشتر مأنوس باشید و از خجالتی ها فاصله بگیرید.
- [سایر] اولین قدم جهت خمس دادن چیست؟ چطوری باید حساب کنیم؟ چه چیزهایی خمس دارد؟ درآمدم ثابت ولی امنیت کاری ندارم. پس انداز ناچیزی دارم که از ترس اخراج شدن و به سختی جمع کردم برای راه اندازی کاری در آینده.
- [سایر] با سلام خدمت خانم عطاریان: من مدتی است (حدود 6 ماه) که مشکل اختلال هراس دارم (حمله پانیک یا همان فوبی) ...دکتر متخصص به من قرص نورتریپیتیلین و سرترالین داده که خوب است.....من مشکلم حالا اینه که در تنها ترس میکنم....اگه مثلا یادواره شهدا بروم ترس دارم.....توی محیط کارم اگه با مراجه کننده بحث کنم می ترسم و احساس می کنم روح داره از بدنم در میره و میمیرم.....شما چه راه کاری برای من در نظر می گیرید.؟ در ضمن من مشکل تپش قلب زیاد هم دارم. انشا اله سالم و تندرست باشید.
- [سایر] نصیحت کردن کسی در حضور جمع چه اشکالی دارد؟
- [سایر] آیا پیامبراکرم(ص) بادیدن فقیری که در جمع ثروتمندان حضور یافت، به او رو ترش کرد ؟
- [سایر] چگونه میتوان اراده قوی و اعتماد به نفس در حضور جمع را کسب کرد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] شخصی در حضور جمع، به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) ناسزا گفت، حکم آن چیست؟
- [سایر] زکات دادن امام علی علیهالسلام در رکوع نماز، با حضور قلب آن حضرت چگونه قابل جمع است؟
- [سایر] من عصبانی هستم و از حضور در جمع، هراس دارم و از موفقیت در زندگی بیمناکم، مرا راهنمایی کنید؟
- [آیت الله نوری همدانی] در بعضی از موارد ، معاینه اندام تناسلی به کمک آینه امکان پذیر است . بی توجهی به این موضوع چه حکمی دارد ؟
- [سایر] سلام با مراجعه به سایت شما که میخواستم مشکلم رو با طب سنتی درمان کنم شما در یکی از سوالات در مورد افسردگی و اضطراب 4 تا عرق که شامل گلاب وبادرنجبویه و بهارنارنج وسنبل الطیب بود معرفی کرده بودین که منم استفاه کردم وتا حدی موثر بود سوال من اینه سنبل الطیب در این مورد خیلی کمک کننده بوده اما با استفاده از آن دچار بیخوابی میشم راه حل چیست. با تشکر
- [آیت الله شبیری زنجانی] کسی که نمیتواند حرف بزند، اگر با اشاره یا کتابت مقصود خود را بفهماند برای هر کاری میتواند وصیّت کند، بلکه کسی هم که میتواند حرف بزند اگر با کتابت یا اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیّت کند صحیح است.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که نمی تواند حرف بزند؛ اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند؛ برای هر کاری می تواند وصیت کند؛ بلکه کسی هم که می تواند حرف بزند؛ اگر با اشاره ای که مقصودش را بفهماند وصیت کند صحیح است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که نمی تواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری می تواند وصیت کند، ولی کسی که می تواند حرف بزند، بنابر احتیاط اکتفا به اشاره یا نوشته نکند.
- [آیت الله خوئی] کسی که نمیتواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری میتواند وصیت کند، بلکه کسی هم که میتواند حرف بزند اگر با اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیت کند صحیح است.
- [آیت الله سیستانی] کسی که نمیتواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری میتواند وصیّت کند، بلکه کسی هم که میتواند حرف بزند، اگر با اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیّت کند، صحیح است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] تنها گذاشتن محتضر یا گذاشتن چیزی سنگین روی شکم او و حضور جنب و حائض نزد او و همچنین گریه کردن و حرف زدن و تنها گذاشتن زنها نزد او را، از مکروهات شمرده اند.
- [آیت الله سیستانی] اگر روزهدار بهقدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد، یا به او ضرری برسد، یا آنکه به سختی بیفتد که نمیتواند آن را تحمل کند، میتواند بهاندازهای که ترس از این امور برطرف شود آب بیاشامد، بلکه در فرض ترس از مرگ و مانند آن واجب است ولی روزه او باطل میشود. و اگر ماه رمضان باشد، باید بنا بر احتیاط لازم بیشتر از آن نیاشامد، و در بقیه روز از انجام کاری که روزه را باطل میکند خودداری نماید.
- [آیت الله اردبیلی] کاری که برای آن وصیّت میکند، باید جایز و حلال باشد، پس اگر وصیّت کند پولی را صرف کمک به ظالم یا ترویج باطل نمایند، وصیّت او صحیح نیست.
- [آیت الله بروجردی] کسی که نمیتوانند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری میتواند وصیت کند و کسی هم که میتواند حرف بزند، اگر در کارهای کوچک و کم ارزش با اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیت کند صحیح است، ولی در کارهای بزرگ مثل آن که بخواهد وصیت کند مبلغ زیادی به کسی بدهند، اشاره فائده ندارد.
- [آیت الله سبحانی] اگر بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهد فراموش شده کاری کند که برای آن سجده سهو واجب می شود، مثل آنکه سهواً حرف بزند، باید سجده یا تشهد را قضا کند. ولی سجده سهو برای حرف زدن واجب نیست.