ازدواج
می‌توانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌شیعه کمک کنید.
باسلام وخسته نباشید.مدتی است که یکی ازافرادغامیل به خواستگاریم امده است فردخوب ومناسبی است ولی من هیچ علاقه ای به این اقاندارم پدرم باره به من گفته اندکه این اقامناسب است اما من قبول نکردم هروقت هم خواستگارمی اید پدرم می گویند این اقا ازاین خواستگار بهتر است من احساس خوبی به این اقاندارم وهرچه قدرهم فکرکردم حتی ذره ای هم نظرم عوض نشدلطفا راهنمایم کنیدکه چی کار کنم وچگونه باپدرم صحبت کنم مگرمی شودبه اجبارباکسی ازدواج کرد.باتشکر.
سلام دوست عزیز اگر علاقه‌ای به این آقا ندارید، این موضوع را مشخصاً به پدرتان بگویید. به پدرتان بگویید «من نمی‌توانم با اجبار با کسی زندگی کنم که او را دوست ندارم.» به ایشان بگویید «اگر من با ایشان ازدواج کنم چون ایشان را دوست ندارم و به ایشان علاقه‌ای ندارم، با کوچک‌ترین رفتار به شدت از او عصبانی و ناراحت می‌شوم و این موضوع باعث جنگ اعصاب بین ما می‌شود. همین رفتارهای کوچک باعث دلسردی بیشتر من در زندگی شده و در نهایت مجبور می‌شوم در آینده از رابطه با این فرد به خارج شوم.» پس از گفتن این موارد به پدرتان بگویید «شما دارید با تحت فشار گذاشتن من، زندگی مرا خراب می‌کنید. خواهش می‌کنم اجازه بدهید خودم را در مورد زندگیم تصمیم بگیرم. البته منظورم این نیست که به من کمک نکنید و با من لج بازی کنید. اما من قرار است با ایشان زندگی کنم و خیلی خوب می‌دانم که نمی‌توانم این کار را انجام دهم. اگر شما می‌خواهید من بیچاره شوم و از زندگی خودم لذت نبرم پس مرا تشویق کنید تا این کار را انجام داده و به این آقا بله بگویم» اگر پدرتان به شما گفت علاقه پس از ازدواج ایجاد می‌شود، به ایشان بگویید «من نمی‌توانم به این امید که بعداً رابطه برقرار شود آینده‌ام را خراب کنم، چه تضمینی وجود دارد که بعداً علاقه‌ای به وجود بیاید. هیچ کس نمی‌تواند تضمین کند که بعداً رابطه ما رابطه صمیمانه‌ای باشد. من نمی‌توانم به خاطر نسیه ای در آینده که شاید به دست بیاورم ریسک بزرگی کنم. اگر خدای‌نکرده من مجبور به جدایی شوم این من هستم که باید تاوانش را بدهم نه شما. پس خواهش می‌کنم به جای اینکه به من فشار بیاورید تنها به من کمک کنید و ویژگی‌های مثبت و منفی خواستگار‌های مرا به من بگویید و تصمیم‌گیری را به خودمان بسپارید.» اگر نمی‌توانید این حرف‌ها را مستقیماً به پدرتان بزنید، چند بار این حرف‌ها را جلوی آینه برای خودتان بازگو کنید. البته قبل از آن همه حرف‌های خودتان را کاملاً بنویسید و بارها آن را در مقابل آینه تکرار کنید. بدین‌ترتیب هم ترس شما می‌ریزد و همه در هنگام گفتن حرف‌هایتان دچار اضطراب و لرزش صدا نمی‌شوید و بدین ترتیب می‌توانید قاطعانه احساسات و نظرات خودتان را با پدرتان مطرح کنید. پیروز باشید
سلام دوست عزیز اگر علاقه‌ای به این آقا ندارید، این موضوع را مشخصاً به پدرتان بگویید. به پدرتان بگویید «من نمی‌توانم با اجبار با کسی زندگی کنم که او را دوست ندارم.» به ایشان بگویید «اگر من با ایشان ازدواج کنم چون ایشان را دوست ندارم و به ایشان علاقه‌ای ندارم، با کوچک‌ترین رفتار به شدت از او عصبانی و ناراحت می‌شوم و این موضوع باعث جنگ اعصاب بین ما می‌شود. همین رفتارهای کوچک باعث دلسردی بیشتر من در زندگی شده و در نهایت مجبور می‌شوم در آینده از رابطه با این فرد به خارج شوم.» پس از گفتن این موارد به پدرتان بگویید «شما دارید با تحت فشار گذاشتن من، زندگی مرا خراب می‌کنید. خواهش می‌کنم اجازه بدهید خودم را در مورد زندگیم تصمیم بگیرم. البته منظورم این نیست که به من کمک نکنید و با من لج بازی کنید. اما من قرار است با ایشان زندگی کنم و خیلی خوب می‌دانم که نمی‌توانم این کار را انجام دهم. اگر شما می‌خواهید من بیچاره شوم و از زندگی خودم لذت نبرم پس مرا تشویق کنید تا این کار را انجام داده و به این آقا بله بگویم» اگر پدرتان به شما گفت علاقه پس از ازدواج ایجاد می‌شود، به ایشان بگویید «من نمی‌توانم به این امید که بعداً رابطه برقرار شود آینده‌ام را خراب کنم، چه تضمینی وجود دارد که بعداً علاقه‌ای به وجود بیاید. هیچ کس نمی‌تواند تضمین کند که بعداً رابطه ما رابطه صمیمانه‌ای باشد. من نمی‌توانم به خاطر نسیه ای در آینده که شاید به دست بیاورم ریسک بزرگی کنم. اگر خدای‌نکرده من مجبور به جدایی شوم این من هستم که باید تاوانش را بدهم نه شما. پس خواهش می‌کنم به جای اینکه به من فشار بیاورید تنها به من کمک کنید و ویژگی‌های مثبت و منفی خواستگار‌های مرا به من بگویید و تصمیم‌گیری را به خودمان بسپارید.» اگر نمی‌توانید این حرف‌ها را مستقیماً به پدرتان بزنید، چند بار این حرف‌ها را جلوی آینه برای خودتان بازگو کنید. البته قبل از آن همه حرف‌های خودتان را کاملاً بنویسید و بارها آن را در مقابل آینه تکرار کنید. بدین‌ترتیب هم ترس شما می‌ریزد و همه در هنگام گفتن حرف‌هایتان دچار اضطراب و لرزش صدا نمی‌شوید و بدین ترتیب می‌توانید قاطعانه احساسات و نظرات خودتان را با پدرتان مطرح کنید. پیروز باشید
عنوان سوال:
باسلام وخسته نباشید.مدتی است که یکی ازافرادغامیل به خواستگاریم امده است فردخوب ومناسبی است ولی من هیچ علاقه ای به این اقاندارم پدرم باره به من گفته اندکه این اقامناسب است اما من قبول نکردم هروقت هم خواستگارمی اید پدرم می گویند این اقا ازاین خواستگار بهتر است من احساس خوبی به این اقاندارم وهرچه قدرهم فکرکردم حتی ذره ای هم نظرم عوض نشدلطفا راهنمایم کنیدکه چی کار کنم وچگونه باپدرم صحبت کنم مگرمی شودبه اجبارباکسی ازدواج کرد.باتشکر.
پاسخ:
سلام دوست عزیز اگر علاقه‌ای به این آقا ندارید، این موضوع را مشخصاً به پدرتان بگویید. به پدرتان بگویید «من نمی‌توانم با اجبار با کسی زندگی کنم که او را دوست ندارم.» به ایشان بگویید «اگر من با ایشان ازدواج کنم چون ایشان را دوست ندارم و به ایشان علاقه‌ای ندارم، با کوچک‌ترین رفتار به شدت از او عصبانی و ناراحت می‌شوم و این موضوع باعث جنگ اعصاب بین ما می‌شود. همین رفتارهای کوچک باعث دلسردی بیشتر من در زندگی شده و در نهایت مجبور می‌شوم در آینده از رابطه با این فرد به خارج شوم.» پس از گفتن این موارد به پدرتان بگویید «شما دارید با تحت فشار گذاشتن من، زندگی مرا خراب می‌کنید. خواهش می‌کنم اجازه بدهید خودم را در مورد زندگیم تصمیم بگیرم. البته منظورم این نیست که به من کمک نکنید و با من لج بازی کنید. اما من قرار است با ایشان زندگی کنم و خیلی خوب می‌دانم که نمی‌توانم این کار را انجام دهم. اگر شما می‌خواهید من بیچاره شوم و از زندگی خودم لذت نبرم پس مرا تشویق کنید تا این کار را انجام داده و به این آقا بله بگویم» اگر پدرتان به شما گفت علاقه پس از ازدواج ایجاد می‌شود، به ایشان بگویید «من نمی‌توانم به این امید که بعداً رابطه برقرار شود آینده‌ام را خراب کنم، چه تضمینی وجود دارد که بعداً علاقه‌ای به وجود بیاید. هیچ کس نمی‌تواند تضمین کند که بعداً رابطه ما رابطه صمیمانه‌ای باشد. من نمی‌توانم به خاطر نسیه ای در آینده که شاید به دست بیاورم ریسک بزرگی کنم. اگر خدای‌نکرده من مجبور به جدایی شوم این من هستم که باید تاوانش را بدهم نه شما. پس خواهش می‌کنم به جای اینکه به من فشار بیاورید تنها به من کمک کنید و ویژگی‌های مثبت و منفی خواستگار‌های مرا به من بگویید و تصمیم‌گیری را به خودمان بسپارید.» اگر نمی‌توانید این حرف‌ها را مستقیماً به پدرتان بزنید، چند بار این حرف‌ها را جلوی آینه برای خودتان بازگو کنید. البته قبل از آن همه حرف‌های خودتان را کاملاً بنویسید و بارها آن را در مقابل آینه تکرار کنید. بدین‌ترتیب هم ترس شما می‌ریزد و همه در هنگام گفتن حرف‌هایتان دچار اضطراب و لرزش صدا نمی‌شوید و بدین ترتیب می‌توانید قاطعانه احساسات و نظرات خودتان را با پدرتان مطرح کنید. پیروز باشید
- [سایر] باسلام..ی دختر20سالم..اترم 2پرستاری ازاد.تا این سن خواستگارای زیادی داشتم ولی قبول نکردم چون واقعا نمیخواستم ازدواج کنم..من از رشتم راضی نیستم ومیدونم اگه دوباره کنکور بدم به کمک خدا میتونم رشته دندونپزشکی که دوس دارم قبول بشم..دوران کنکور اصلا درس نخوندم وخیلی پشیمونم دوس دارم جبران کنم..جدیدا ی خواستگار دارم که وضع مالی خیلی عالی وظاهر متوسط واخلاق خوبی براساس شناخت خانوادم داره..منم این اقارو دیدم..همه چیز خوبه ولی من همش این اقارو باظاهری که من تصور میکردم مقایسه می‌کنم چون قد متوسط داره و ی اندام معمولی ولی اخلاق خوبی دارن همانطور که گفتم..از یطرف نمیدونم دوباره کنکور بدم که اگه بخوام اینکارو بکنم و رشته مورد نظرم قبول شم دوست دارم فعلا مجرد باشم..من خیلی اذیت میشم که انقدسردرگمم..ایشونو مقایسه می‌کنم با پسرای دانشگاه ولی حس می‌کنم ی جوری به دلم نشسته..میترسم رد کنم وبعدا افسوس بخورم..واقعا نمیدونم چیکار کنم..نمیدونم ایا امادگی ازدواج دارم یا نه؟ توروخدا زود جوابمو بدید من اصلا چند روزه زندگی نمیکنم فقط از زندگی نفس میکشم..خیلی حرف زدم ولی اینو بدونید جز شما کسی رو ندارم باهاش صحبت کنم..نمیخام شکست بخورم..نمیخام اشتباه کنم..افسوس بخورم میخام درست و منطقی تصمیم بگیرم با دلیل که خودم حداقل قانع بشم..میگم شاید درس بخونم بهتر از ایشون باشه یا هزاز تا فکر که شما بهتر میدونید...باتشکر
- [سایر] سلام نماز و روزتون قبول اقای دکتر شما در جواب کد سوال892555 گفتید (که اگر در ازدواج به دنبال این بوده اید که از زندگی لذت بیشتری ببرید و مشکلاتتان کمتر بشود اشتباه فکر کرده اید!!!!) منظورتون چی؟!! پس اگه اینطوری هست خیلی ببخشید مگه عقلمون کمه که دستی دستی برای خودمون زحمت اظافی درست کنیم؟ اقای دکتر بیشتر از 30 تا خواستگار تا الان داشتم از دکتر و مهندس گرفته تا یه ادم دیپلمه ولی از هیچ کدوم خوشم نیومده بله همه بهم گفتن خود شما هم بهم گفتید که ادم سخت گیری هستم ولی از بدبختی من یا نمی دونم از روی چه مصلحتی خدا ی خواستگار فرستاد دم خونمون ارشد مدیریت داشت 33 ساله با ظاهر خوب به معنای واقعی کلمه تموم او ن چیزی بود که من از یه مرد به عنوان همسر می خواستم فوق العاده بود اونم من رو پسندیده بود ولی خوانوادم با این وصلا مخالفت کردند البته خیلی دیر یعنی بعد از 3 جلسه صحبت من با این اقا و به توافق رسیدن کامل ما تازه رفتن تحقیق و دیدند این اقا به درد من و خانوادم نمی خوره پدرشون چند بار ازدواچ کرده بودند مادرشونم 2 بار ازدواج کرده بودندالبته اینها رو گفته بودند ولی خوانوادم به خاطر تعریف اعتقادی که از این اقا شنیده بودند سعی کردند زود قضاوت نکنند ولی از اولم می تونستم حدس بزنم از لحاظ اعتقادی و مذهبی واسشون یه جور عار که دخترشون تو یه همجین خانواده ای بره بعد از تحقیقم مشخص شد که یکی از برادرای ناتنی این اقا هم 2 بار ازدواج کرده و خانواده بی اعتقادی داره و همسرهای برادر این اقا پیشش سر لخت می گردند باور کنید اینا واسه منم مهم بود یعنی خانواده واسه خودمم خیلی شرط بود ولی این اقا انقد ر شبیه اون چیزی بودند که من می خواستم نمیتونستم باور کنم که باید به خاطر خانوادیش ردش کنم همه ی خانوادمم قبول داشتند که خود این اقا بجه خیلی خوبی و حیفه که تواین خانوادست در نهایت اینا رو پیراهن عثمان کردند و گفتند تصمیم گیری ببا خودم ولی چه تصمیم گیری ای با زبون بی زبونی بهم فهموندند ازدواچ با این اقا یعنی بایکوت شدن از طرف خانواده اقای دکتر هنوزم باورم نمی شه این اتفاقات به این سرعت افتاده و من جواب رد به این اقا دادم به یکی از دوستام میگفتم که حال خودم از خودم واسه اینهمه عاقلانه برخورد کردن با این قضیه بهم می خوره من دختری قشنگیم باور کنید اشکم داره در میاد واسه این قشنگی هم خیلی ها بیرون با اینکه من با چادر و حجاب کامل بودم ازم دلبری می کردند ولی من واسه خاطر خدا ابروی پدرم و.... گند زدم به این دنیام به خاطر اون دنیام
- [سایر] با سلام به خدمت جناب اقای مرادی حاج اقا من تا حدودی برنامه ی شما را دیده ام و همیشه از شنیدن حرف‌هایتان لذت برده ام غرض از مزاحمت اینکه سوالاتی داشتم که تقاضا دارم به انها جواب بدهید. من دختری 20 ساله هستم که در سال اول ورودم به دانشگاه(تقریبا 2 سال پیش ) اقایی که هم کلاسی ام بود به من ابراز علاقه کرد و من هم بعد از مدتی به او علاقه مند شدم و به او جواب مثبت دادم. البته فقط مادرم از جریان خبر داشت و مرتب مرا نصیحت می کرد ولی من به حرفهایش گوش نکردم و مدتی با ان اقا دوست بودم .البته تو رو خدا فکر بدی در مورد من نکنید قصد ما فقط ازدواج بود و این دوستی برای شناخت بیشتر و جور شدن شرایط ازدواج . دو ترم که گذشت او برای امدن به خاستگاری اقدام کرد ولی پدرم حتی با امدن انها به منزلمان مخالفت کرد چه برسد به جواب مثبت .و دلیل مخالفتهای پدرم نداشتن شغل وسن کم (21 سال )و نرفتن به سربازی بود. دیگر ارتباطمان را با هم خیلی کم کردیم و فقط در حد ایمیل با هم ارتباط داشتیم.این اقا یک شب خوابی دید که تعبیرش این بود که خدا بهش توجه خاصی داره .از اون روز به بعد رفتارش به کلی تغییر کردو به قول خودش هر روز به خدا نزدیکتر میشه . حالا چیزایی میگه که من واقعا تعجب می‌کنم .مثلا میگه قبل از ازدواج باید بگی که این چیزها رو در اینده قبول میکنی. اون میگه نباید جشن عروسی بگیریم چون گناهه و در عوضش به زیارت میریم - میگه زن نباید بیرون از خونه کار کنه چون مجبور میشه با نامحرم ها برخورد داشته باشه و در نتیجه گناه کنه - میگه بعد از ازدواج باید هر دومون 10 سال برویم حوزه درس بخونیم-میگه توی زندگی اینده قصد داره تلویزیون رو از زندگیش حذف کنه- گوشت نخوره- و تا می تونه روزه بگیره و میگه همسرش هم این کارها رو در حدی که می تونه باید انجام بده-حاج اقا با این حرفایی که میزنه دیگه نمی خوام باهاش ازدواج کنم و دیگه هیچ علاقه ای بهش ندارم .چون به نظرم اون دچار اشتباه شده . و خدایی زندگی کردن به این چیزا ربطی نداره. از طرفی مغرورتر و لجبازتر از اونیه که از حرفش برگرده خواهش می کنم شما بگید حاج اقا این کارا به نظر شما درسته یا نه؟ایا زندگی خدایی اینجوریه؟ در ضمن من توی یه خانواده ی مذهبی بزرگ شدم و نمازو روزه و قران رو هیچ وقت فراموش نکردم. و تنها گناه بزرگی که مرتکب شدم دوستی با او بود ولی بعد توبه کردم و الان دیگه باهاش قطع رابطه کردم و مطمئنم خدا منو بخشیده. حاج اقا ازتون تمنا دارم پاسخ سوال مرا بدهید.با تشکر از شما
- [سایر] سلام سنم 28 ساله تا الان به دلیل دانشجو بودن در شهری دور از محل زندگی قصد ازدواج نداشتم و قرار بر این شد هر وقت تمام شد به این مسئله فکر کنم. چند روز پیش خواستگاری از طریق معرفی برای آشنایی خانه ما امد و ما هیچ اشنایی و اطلاعاتی در مورد این فرد نداشتیم. اولش صداقت و سادگی طرف برای خانواده جالب بود. وقتی به طور خصوصی قرار شد صحبت کنیم.من از لحن و لهجه صحبت کردنش با اینکه ارشد ادبیات داره و در یک دانشگاه تدریس می‌کند خوشم نیومد یعنی سازگاری نداشت. دوست دارم تحصیلات یک فرد روی رفتار و تفکراتش تاثیر گذاشته باشه. من در زمینه تکنولوژی و شبکه های اجتماعی و ... آدم به روزی هستم. نه اینکه تمام وقتم را صرفش کنم بلکه رشته ام طوری هست که مجبورم از اخرین اتفاقات مرتبط با رشته ام با خبر بشم و چون در شهرستان زندگی میکنیم سعی می‌کنم خودم را با توجه به اینکه امکانات شهرستان و فرهنگش محدوده به روز نگه دارم. وقتی از ایشان پرسیدم گفت کامپیوتر خارجیا ساختن به درد خودشونم میخوره. من ترکیب سنت و مدرنیته در همه لحاظ در زندگی دوست دارم و اصولا در خانواده ادم سنت شکنی هستم و خیلی چیزا رو قبول ندارم وقتی این حرف رو زدم ایشان گفتن در زندگی باید همه چی سنتی باشه. گفتم ادم مذهبی نیستم و نماز نمیخونم ولی تو جلسه آشنایی به طور کلی گفتم مذهبی نیستم علاقه ای به افراط گرایی وارد شده به دین ندارم و اهل زیارت های مذهبی نیستم. ولی ایشان گفت من نمازم میخونم خیلی برام مهمه. در آخر نظرم خواستن گفتم با خانواده مشورت می‌کنم خبر میدهیم. بعد رفتن با خانواده صحبت کردیم. گفتم احساس می‌کنم چیز مشترکی وجود نداره. من از ادبیات و شعر بدم میاد اگر در یک کانال تلویزیونی یک نفر شعر بخواند کانال را عوض می‌کنم.اولین شرط برای ادامه جلسه این هست که ظاهر و لحن حرف زدن فرد را بپسندی ولی این میل در من یک ذره هم بوجود نیامد.دوست دارم همسرم در زمینه اینترنت و کامپیوتر به روز باشه همانطور که خودم و خانواده ام هستیم. پدر و مادرم با این سن از اینترنت برای کارهایشان استفاده میکنند. پدرم گفت اول به صداقتش توجه کن.گفتم صداقت شرطه ولی پسندیدن ظاهر هم شرطه و اینکه لحن حرف زدنش به یک آدم تحصیلکرده نمیخوره احساس می‌کنم تفاوت فرهنگی داریم. پدرم گفت با یک مشاور حضوری صحبت کنم و همیشه آن فردی با سلیقه خودم پیدا نیمکنم ولی من گفتم یه شرط های اولیه ای و یک دوست داشتنی باید وجود داشته باشه که زندگی دوام داشته باشه به خاطرش از تفاوت هایی که ممکنه وجود داشته باشه بگذرم. و اینکه احساس می‌کنم خواستگار در جلسه اول ظاهر من ا پسندیدن... چون یه خشنودی در رفتارشان وجود داشت ولی من نه
- [سایر] سلام حاج آقا سال نو مبارک لطفا فقط خوتون مطالعه کنیدو اگر میشه سریع جواب بدهید من می خواستم با مشاور صحبت کنم ولی مشاور مطمئن یکی بیشتر نمیشناسم که تا خرداد وقت ندارن من هم با مشاوره با هر کسی میترسم که تازه گمراه بشم لطفا جواب بدید. ... و خودم هم تقریبا نسبت به بقیه دوستان مذهبی تر هستم تا امروز خاستگاران زیادی داشتم که بیشتر اونها به خاطر سخت گیری من در مسائل مذهبی رد شدن البته مسائل دیگه مثل ظاهر هم برام مهم بوده حدود یک ماه پیش از طریق چت با پسری 28ساله کارشناسی ارشدالکترونیک هستند و مادرشون دکترا روانشناسی و پدرشون دکتر مغز و اعصاب آشنا شدم که بر خلاف بقیه خاستگارهام تمام مواردی که مد نظر من بود رو داشت ( تحصیلات و ایمان و اخلاق )من اهل دوستی نبوده و نیستم اون هم قصدش ازدواج بود من هم از طریق تلفن ارتباط رو ادامه دادم و چون مطمئن بودم قصدش ازدواج و خواستگاری رسمی مادرم رو در جریان گذاشتم (البته ایشون نمیدونن که مادرم مطلع هستن )ولی چون ایشون اهل تهران بودند دیدار به زودی امکان پذیر نبود قرار شد هرکدوم یه فیلم کوتاه از خودمون ارسال کنیم همین اتفاق افتاد (البته فیلم من با حجاب کامل و فقط تبریک سال جدید بود)بعد از ارسال فیلم و عکس من راستش زیاد خوشم نیومد ولی گفتم اگر همه چیزهایی که گفتن درست و راست باشه شاید بشه این مورد رو در نظر نگرفت بعد از اون مورد من گفتم به نظر من در حد آشنایی لازم ما به قدرکافی صحبت کردیم بهتر بقیه موارد بمونه برای وقتیکه شما به طور رسمی اومدین ایشون شماره منزل ما رو داشتن من هم ادرس خانه و محل کار و شماره تلفن منزلشون رو داشتم که گفته بودم اگر با خانواده مطرح کردم برای تحقیقات بدن ایشون هم داد بعد از 2 روز که تماس قطع شد تماس گرفتن و با لحن دعوا چرا خودت تصمیم گرفتی ؟ چرا زنگ نزدی ؟ و....... نمیدنم چرا من هم قبول کردم که تماسها ادامه پیدا کنه ولی دچار شک شدم از اون زمان ایشون خیلی با اطمینان به اینده هرچی حرف مزدند من و تو خطاب میکردن ولی من می گفتم من مطمئن نیستم تا اینکه یک روز گفتم اگر جواب من منفی باشه شما چیکار می کنید ایشون تهدید کردن که من زنگ میزنم خونتون با برادرت صحبت می کنم و آبروت رو میبرم و تو از اول من و سر کار گذاشتی قصدت اذیت کردن بود و ... من گفتم نه ولی من حق انتخاب دارم شاید نتونم قبول کنم ایشون به تهدید ادامه داد راستش اول ترسیدم بعدا گفتم من که گناهی مرتکب نشدم که بترسم زنگ زدم گفتم اصالا جواب من منفی شما هم هر کاری میخواین بکنید من هم از دست شما شکایت می کنم اون موقع ماجرا عوض شد شروع به عذرخواهی کرد و گفت ببخشید من اشتباه کردم عصبی شدم همه اینکارا به خاطر اینکه تو رو از دست ندم و.... من قبول دارم عصبی هستم البته من قبلش هم فهمیده بودم از شنیدن نه عصبی میشن ولی قبول کرده بود با هم بریم پیش روانشناس تا مداوا کنه گفت من حتی سه سال پیش مادرم گفت بیا درمانت کنم قبول نکردم ولی حالا به خاطر تو پیش هرکسی که بگی حاضرم برم برای مداوا .الان من ارتباط تلفنی رو قطع کردم ولی مطمئن هستم از طریق مادر یا خواهرش برای خواستگاری رسمی اقدام میکنه نمیدونم کلا بی خیال این ماجرا بشم یا اینکه خواستگاری رو قبول کنم راستش اگر این موضوع عصبی شدن نبود به نظرم مورد خوبی یود ولی نمیدونم اصلا قابل درمان هست یا نه؟ مادرم میگن این آدم روانیه، نمیشه باهاش زندگی کرد ولی من دیدم وقتی عصبی نیستند همه چیز خوبه از نظرمذهبی هم نسبت به خیلی از همسن هاشون اطلاعات خوبی دارند و البته گفتن که رعایت هم میکنن به نظر شما من چیکار کنم ؟خواستگاری رو قبول کنم یا نه؟ از اینکه وقتتون رومیگذارید ممنون
- [سایر] سلام آقای مرادی عزیز . صحبت های شما بسیار آموزنده و دلنشین هست . آگاهی بخشی به اقشار جامعه کار بزرگیه و شما در این امر مهم موفق بودین و از خدا می خوام همیشه به شما سلامتی و شادی عنایت کنه . آقای مرادی من دختر 24 ساله ای هستم در رشته ی علوم تربیتی تحصیل کردم و مطالعات روان شناسی دارم و سعی بر بالا بردن سطح اطلاع و دانش خود دارم . پدر من فرد بدبین و خود رای هست . هیچگاه اجازه ی تصمیم گیری در مسائل مختلف زندگی رو به من ندادند . همیشه من رو از ارتباط با دوستانم و اقوام منع کرده . اجازه ی بیرون رفتن حتی کتابخونه رو به سختی به من می دند . تو خونه چندان رابطه ی صمیمی بین اعضای خانواده نیست . من 5 برادر دارم . مادرم همیشه از طرف پدرم تحقیر شده و در گذشته تمام خاطرات من با کتک های پدرم و دعواهایی به علت مشکلاتی که خانواده ی پدر و مادرم داشتند سرشار هست . پدرم در کودکی من به من تجاوز جنسی داشتند . به هیچ عنوان خواسته های ما براشون اهمیت نداره . خوب من در این شرایط بزرگ شدم و شاید تنها کسی که من رو تربیت کرده خودم بودم و تجربیاتم .در هر صورت زمانیکه من در سن 20 سالگی بودم روحیه ی شکننده ای داشتم . به هیچ عنوان شناختی بر مسئله ی ازدواج و زندگی زناشویی نداشتم . تعدادی خواستگار داشتم . اما پدرم به هیچکدوم رو قبول نکردند و نظر من رو هم نخواستند .حدود 2 سال من خواستگاری نداشتم تا اینکه چندی پیش پسر دایی ام که در ضمن پسر عمه ام هست به خواستگاری من اومدند . این پسر 28 سالشون هست . از نظر ژنتیکی قطعا مشکل وجود داره . ایشون از سربازی به دلیل سابقه ی بیماری روانی ( دو شخصیتی بودن ) معاف شدند. میون خانواده ی من و خانواده ی ایشون سال ها مجادله بوده و هست . من به این آقا جواب رد دادم .چون در این شرایط و ضمن اینکه در مورد مسائل فکری و اعتقادات مذهبی با هم اختلاف داریم و علاوه بر این من هیچ احساس علاقه ای نسبت به ایشون در خودم احساس نکردم به نظرم ازدواج موفقی نخواهد بود . اما پدرم بعد از این که من خواسته شون رو مبنی بر ازدواج با پسر دایی ام رد کردم هر روز به من سرکوفت می زنند که دیگه کسی نمیاد و ... علت اصلی اینکه برای من خواستگار نمیاد عدم معاشرت ما با آشنایان و اقوام هست . اما ایشون این دلیل رو نمی پذیرند و می گند خودت عیب و ایراد داری که کسی نمیاد . متاسفانه وقتی هم صحبت های شما و کارشناسان دیگه رو گوش می دند تنها اون چیزی که دوست دارند رو از صحبت های شما برداشت می کنند و پدر من شخصی نیست که اشتباهاتشون رو بپذیرند و به دیگران حق بدند و اهل گفتگوی منطقی نیستند . از طرفیd من می خوام در جامعه فعال باشم تا حتی اگر ازدواج نکردم روی پای خودم بایستم اما رفتار پدرم و محدودیت هایی که می گذارند باعث شده اعتماد به نفسم در برخورد با افراد جامعه پایین بیاد . با این حال پنهانی و دور از چشم پدرم ( البته مادر و بردارانم اطلاع دارند ) به کارهای مختلفی از جمله کارهای پژوهشی و مدیریت گروهی از دانشجویان برای فعالیت های مختلفی از جمله تشکیل گردهمایی و بازدید از مکان های تاریخی و علمی می پردازم . اما باز هم به خاطر محدودیت هام در بیرون رفتن از خونه تو این فعالیت هام اونطور که در توانم هست نمی تونم فعال باشم . گذشته از این مسائل که برای شما گفتم من در گروه دانشجویی که مدیریت و مسئولیتش رو بر عهده دارم با فردی آشنا شدم که البته بر حسب همکاری در گروه باهم در ارتباط بودیم و هستیم . ایشون فردی پاک دامن ، واقع بین ، متدین و متعهد ، مسئولیت پذیر ، باگذشت هستند . من و ایشون رابطه مون بیشتر از همکاری در گروه شده و به عنوان دو دوست مستقلا با هم در ارتباطیم . ما نسبت به هم شناخت پیدا کردیم تا حدودی در این مدت یک سال هم فکری ، رفتار و روحیه ی سازگار با هم رو در خودمون مشاهده کردیم . من و ایشون به هیچ عنوان علاقه ی شدید به هم نداریم اما همدیگه رو دوست داریم و این علاقه بعد از شناخت بیشتر شکل گرفته . ایشون 1 سال و نیم از من کوچکتر هستند اما فردی باهوش و آگاه و پخته هستند . خانواده ای مذهبی دارند . من و ایشون بعد از 1 سال آشنایی و شناخت 2 ماه پیش در مورد ازدواج با هم صحبت کردیم . من با مادرم صحبت کردم و مادرم نگران این بودند که ایشون چون دانشجو هستند سرمایه ای ندارند برای تشکیل زندگی . اما با توجه به شناختی که من از ایشون دارم ( ایشون مدیر هسته های علمی دانشگاهشون هستند و فعالیت های عمرانی هم داشتند با وجود اینکه سنشون 22 سال بیشتر نیست )و البته 1 سال دیگه فارغ التحصیل می شند مطمئن هستم با کمی قناعت و صبوری و همکاری من( شاغل بودنم)می تونیم زندگی مادی رو پیش ببریم . ایشون هم با مادرشون صحبت کردند . مادر ایشون لیسانس روان شناسی دارند اما با این حال به شدت مذهبی و سنتی فکر می کنند . مادر ایشون از نحوه ی آشنایی ما رضایت ندارند و بسیار با این مسئله که من از ایشون 1 سال و نیم بزرگتر هستم مخالفت می کنند . من و ایشون تصمیم داریم از راه منطقی و گفتگو خانواده ها رو راضی کنیم و عجولانه پیش نریم . با این حال مسئله ی سن من و ایشون بیشترین مشکل رو ایجاد کرده در حالیکه ما چون بر تصمیممون فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم که می تونیم زندگی خوب و موفقی در کنار هم داشته باشیم و در طول این یک سال مسئله ی سن تاثیری بر رابطمون نداشته نمی تونیم استدلال مادر و پدرشون رو قبول کنیم با این حال رضایت خانواده ی ایشون شرط هست . حالا من سوالی داشتم خدمتتون ما با به کار بردن چه روش و راهکاری می تونیم ذهنیت خانواده ی ایشون رو نسبت به سن و همچنین نحوه ی آشناییمون که خانواده ی ایشون گمان می کنند دختری که با پسری رابطه ی دوستی داشت دختر پاک و متعهدی نیست ، تغییر بدیم . به هر حال اگر شما من رو راهنمایی کنید بسیار ممنونتون می شم . فقط از شما درخواست می کنم روش درستی رو به ما بگید تا در پیش بگیریم برای کسب حمایت خانواده ها. موفق باشید و در پناه خدا .
- [سایر] باسلام وخسته نباشید.حدود 10سال است ازدواج کردم دیک پسر 8ساله دارم.شوهرم صفات خیلی خوب زیادی داردو ازیک پا هم مشکل حرکتی دارد.در کارش بهش اعتماد دارند ومدیر خوبی است.تقریبا هرخواسته ای داشته باشد برآورده می کنم.انقدرتابع شوهرم هستم که مادرم ارتباط خوبی بامن ندارد.تاحالا سعی نکردم بالاتر از گل چیزی بهش بگم وخیلی هم دوستش دارم.تقریبا تمام کارهای بیرون از خانه رامن می کنم.کارهای مربوط به پسرم نیز به عهده من است.یک با در سالروزازدواجمان بهش sms زدم ویادآور شدم اودرجواب نوشت که همانند قو م بنی اسراییل به اسارت گرفتمش.ویک روز هم دربحث گفت که هیچ یک از فک وفاپمیلهایم راباتو عوض نمی کنم.و اگر از رفتارخانواده اش بامن خوب نباشد هرگززززاشتباه آنها روتایید نمی کنه.و یک روز گفت چون درخانواده توزن سالاری است من غیرازتو وپسرمان کسی رو ندارم ولی به شما نمی توانم اعتماد داشته باشم.ومن هم گفتم اشتباه می کنه چون من روش زندگی مادرم را دوست ندارم.وبه تازگی گفته که من از ازدواج تاحالا خاطره خوشی ندارم.من هم فردای آن روز گفتم که تاحال عاشقت بودم ودربحثهاوقتی بهت می گفتم می گفتی دروغ می گویی وگفتم که به خاطر این که تورا ازدست ندهم شاید توراناخواسته محدود کردم وباعث رنجش توشدم.وحتی ارتباطم رابه خاطر تو از اول با خانواده ام کم است.خاطره خوب درروابط جنسی هست که کم نگذاشتم یااین که بدون اجازه تو کاری نکنم و یاتاتوخونه نیایی ناهار نخورم و... واز حالا به بعد می خواهم توبادوستات یاخانواده ات بیشتر باشی تاخاطرات خوب داشته باشی ومن تابحال کاراشتباهی می کردم.اون شب راحت حرفم راپذیرفت وگفت که کارم اشتباه بوده که بخاطراوارتباطط باخانواده ات کم شده وهرکسی جای خود دارد .ولی ساعت 4صبح باعصبانیت منواز خوا بیدارکرد که تاحال ار فکرزیاد نخوابیده ام این حرف‌ها راکی بهت یادداده؟گفت که یعنی من نمی تونم زندگی خودم رااداره کنم؟حرکسی بشنود که من بازنم اختلاف دارم برام می خنده و...دیدم که خیلی عصبانی است طبق معمول ازش معذرت خواستم وخیلی راحت تمام کرد وگفت گه کاراشتباهی کرده که باهام عصبانی بوده .ولی مشکل من این است بهش هم گفتم دیگه مثل قبل دوستش ندارم چون خیلی دلم رو شکسته و خیلی ناراحتم وهرمحبتی که به من می کنه احساس خوبی ندارم .شما بگید چه کار کنم؟
- [سایر] ضمن عرض ادب و احترام خدمت شما جناب آقای مرادی می خواستم در مورد مشکلم از شما به صورت خصوصی راهنمایی بگیرم . خصوصی دختری 23 ساله هستم ، که به تازگی وارد دوره کارشناسی ارشد شده ام .در سال دوم دانشگاه چندین خواستگار داشتم که چون آن وقت به ازدواج فکر نمی کردم (البته از مردها متنفر بودم) به آنها پاسخ رد داده ام و به خانواده ام که آن زمان برای حتی یک بار صحبت کردن با خواستگارانم به من اصرار می کردند گفته بودم که تا درسهایم به پایان نرسد به ازدواج فکر نمی کنم . به همین دلیل آنها نیز در حال حاضر هم به همین بهانه همه را رد می کنند ، بین من و مادر و پدرم هم انگار دیواری است که من هیچوقت نمی توانم با آنها صحبت کنم . چگونه می توانم به آنها بگویم که من قصد ازدواج دارم و واقعا از تنهایی خسته شده ام. در ضمن از چیزی هم بیشتر از همه رنج می برم که نمی دانم چگونه آن را بیان کنم. 4 سال پیش با آقایی که به بهانه ازدواج برای آشنایی اقدام کرده بود و از اقوام نزدیک هم بود رابطه داشته ام که در خلال آن به گناه آلوده شدم .البته این آقا یک سال بعد ازدواج کرد و من هم بعد از توبه و انابه ، با استفاده از چادر سعی کردم نه تنها حجاب بلکه اعمالم را حتی درست انجام دهم . از آن زمان تا کنون از رابطه زناشویی پدر ومادرم رنج می برم . من از گناهی که به آن عادت کرده بودم و واقعا آن را ترک کرده بودم ، متنفرم و علل وعوارض آن را نیز به خوبی می‌دانم . به تازگی دوباره هم افکار شیطنت آمیز و خاطراتم مرا وسوسه می کند . اما نمی دانم که چه کاری و چگونه انجام دهم تا راه درست را طی کنم ؟ راستش در حال حاضر هم کسی برای ازدواج مرا انتخاب نکرده است .اما حدود 3 ماه پیش نیز از طریق اینترنت ( نه چت بلکه گروه های علمی ) با مردی (31ساله ) آشنا شدم که من در ابتدا نمی دانستم که او متاهل است ، ... و مرا به عنوان دوست ، در ایمیل های خود گذاشته و با ایمیل با هم در ارتباط بودیم . چند وقت که از ایمیل ها گذشت فهمیدم که به او علاقه مند شدم و چقدر مشترکات داریم ، در همین زمان فهمیدم که او متاهل است .از آن به بعد سعی کرده ایم نه تنها sms بلکه ایمیل هم بهم نزنیم ، اما تا کنون کاملا موفق نشدیم . البته او به علاقه من نسبت به خود آگاه است و قطع شدن رابطه را نیز قبول دارد اما می گوید اگر من با خودم کنار بیایم می توانیم دوستان خوبی برای هم در حد یک رابطه ایمیل باشیم که فقط به ارسال فایلها و مطالب مفید اکتفا شود( تا به حال هم رابطه ما در حد ارسا کتب اینترنتی و فایل های جذاب معنوی و معرفی سایت های مفید درسی و علمی بوده است ). او خانواده اش را دوست دارد و برای من هم دوست خوبی است و مرا از افکار و خاطراتم دور کرده است. می دانم که رابطه ام با وی دچار اشکال است اما از بازگشتن به افکار شیطانی ام که یکبار اخیرا مرا به اقدام خودکشی کشانده است و آلوده شدن به عادتم به شدت می ترسم . تورابه خدا کمکم کنید ،آدرس یک مشاور را هم گرفته ام اما به ازای نیم ساعت مبلغ گزافی (بیست هزار تومان) باید بپردازم که نمی دانم به چه بهانه این مبلغ را بگیرن .خیلی سعی کرده ام به خدا نزدیک تر شوم اما شرایط و محیط اطرافم مرا وسوسه می کند . ... (شاید بگید توجیه است اما من فکر کردم که خدا او را سر راه من گذاشته است واما الان که من درمانده ام) از خدا نیز خجالت می کشم که چرا توبه ام را شکسته ام و..... از اینکه به مشکلات من هم گوش دادید و راهنمایی می کنید ، سپاسگزارم . (m45)
- [سایر] سلام جناب آقای مرادی از شما خواهش می کنم بعد از خوندن حرف هام، به دور از هرگونه تعصب مذهبی و عرفی به من کمک کنید. این تعصبی که ازش حرف می زنم چیزیه که باعث شده من مجبور بشم حرف هایی رو که باید با مادرم درمیون بذارم تا به من راه حل نشون بده رو بیام اینجا و تو این سایت با شما درمیون بذارم. دختری 23 ساله هستم اهل یک خانواده ی مذهبی و دین دار. البته خودم خیلی وقته که فکر می کنم از خدا دور شدم اما در هر صورت هنوز به خیلی چیزها پایبندم. شاید نمازم رو یک خط در میان می خونم اما حجابم رو کاملا حفظ می کنم روزه هام رو کامل می گیرم و--- البته می دونم که گرفتن روزه یا حفظ حجاب ربطی به خوندن یا نخوندن نماز نداره و اینها فرایضی هستند که هرکدوم رو باید به جای خودشون انجام داد. من حدود سه سال پیش از طریق اینترنت و البته نه از طریق چت بلکه از طریق وبلاگ نویسی با پسری آشنا شدم، این پسر هم سن خودمه و دارای یک خانواده ی کاملا مذهبی و دیندار هستن. خودش هم انسانی بسیار معتقد و اهل دین و مذهبه. دارای خواهر و مادری محجبه و خودش هم دارای سر و وضعی ساده و معمولیه. بعد از گذشت این سه سال ما حس کردیم که به هم علاقه مند شدیم. البته راجع به این موضوع خیلی با هم بحث داشتیم که آیا این حس ما واقعا علاقه است یا نه فقط به همدیگه عادت کردیم و این باعث شده که فکر کنیم به هم علاقه مندیم. ما این موضوع رو هزاران بار حلاجی کردیم و در پایان به این نتیجه رسیدیم که مقدار بسیار زیادی از این حس رو علاقه ی واقعی تشکیل داده و خوب تا حد کمی هم به هم عادت کردیم که اجتناب ناپذیره. من از ابتدای آشناییم با این پسر مادرم رو در جریان گذاشتم و تقریبا همه چیزهایی که بینمون می گذشت رو براش تعریف می کردم. مادرم به دلیل همون تعصب مذهبی و دینی که گفتم همیشه من رو از برقراری ارتباط اینترنتی با این پسر منع می کرد و می گفت که این کار درستی نیست و این آدم ها معلوم نیست کی هستن و من از این ناراحت بودم که مادرم بدون اینکه از خانواده ی این پسر چیزی بدونن ، اون رو هم با بقیه ی پسرایی که در اینترنت به دنبال پیدا کردن وسیله ای برای ارضای امیال خودشون می گردن به یه چوب می روندن--- من حس می کنم چون مادرم چت کردن و یا هرگونه ارتباط اینترنتی رو بد می دونن دیگه هیچ کاری به این ندارن که طرفشون چه جور آدمیه و تنها به این دلیل که از طریق اینترنت با کسی آشنا شدم این رو بد می دونن! بگذریم شاید نظر شما هم همین باشه--- خلاصه به خاطر همین طرز برخورد مادرم درست در موقعی که من متوجه علاقم به این پسر شدم و می خواستم راهی پیدا کنم تا این موضوع رو هم مثل قبل با مادرم درمیون بذارم، این طرز فکر و برخورد، من رو از این کار منصرف کرد و درواقع جرات این کار رو از من گرفت. این آقا اهل تهران هستن و تابستون قبل فرصتی دست داد تا من به تهران برم و در مدتی که اونجا بودم چندبار ایشون رو دیدم و طی این دیدارها من تا حدی فهمیدم که آنچه از طریق اینترنت راجع به ایشون حس کرده بودم درست بوده و ایشون جزو دسته پسرهایی که قصد به دام انداختن طعمه رو دارن نیست. ایشون دارای سر و وضعی معمولی و مذهبی و ساده بود و حرفهاش هم بسیار منطقی بود و هیچگونه خطایی هم در رفتار و گفتار ازش سر نزد. که البته می دونم نمیشه آدم ها رو به سادگی و با سه سال ارتباط اینترنتی و چند نوبت ملاقات شناخت. اما حداقل چیزی که فهمیدم این بود که این آقا در هیچ موردی به من دروغ نگفته بود. این رو هم بگم که از ابتدای آشناییمون مادر این آقا در جریان ارتباط ما بود و حتی قضیه ی علاقه ی ما به هم رو هم می دونست. مسئله ی مهمی که من رو درگیر خودش کرده اینه که این آقا الان باید طبق موظفی به سربازی بره اما به دلیل مشکلاتی که داره از این کار امتناع می کنه و می گه که هیچوقت قدم به سربازخونه نمیزاره! چیزهایی راجع به سربازی دیده و شنیده که باعث شده این حالت براش بوجود بیاد. به دلیل اینکه نمی ره سربازی نمی تونه کار بگیره و از همه چی مونده و الان تمام فکر و ذکرش شده گشتن دنبال آشنا برای معافی گرفتن! ما با هم قرار گذاشتیم که هروقت تونست روی پای خودش وایسه بیاد خواستگاری و من می دونم که اگر به لجبازیش ادامه بده و سربازی نره شاید به این زودی ها نتونه روی پای خودش وایسه. ما چندین بار روی این موضوع با هم بحث کردیم و اون هربار گفته که به سربازی نمی ره. این موضوع انقدر بهش فشار آورده که با وجود علاقه ی شدیدی که به هم داریم چندین بار به من گفته که فکر می کنه نمی تونه من رو خوشبخت کنه و مشکلات انقدر زیادن که شاید نتونه به این زودی ها از پسشون بربیاد و نمی خواد که من به پای اون بسوزم . با وجود 23 سال سن حرف هایی می زنه که خیلی بالاتر از تجربه های این سن هست. یکبار که بحث کرده بودیم می گفت که الان که زیر یک سقف نیستیم همه چیز قشنگ و خوبه اما وقتی وارد زندگی بشیم و مشکلات سر راهمون قرار بگیرن اونوقت دیگه همه چیز به این خوبی و قشنگی نیست. وقتی که مجبور بشم برای یک لقمه نون شب و روز کار کنم اونوقت دیگه نمی تونم مثل الان عشقم رو با تو تقسیم کنم و می ترسم ازین که زندگیمون اونجوری بشه و اونوقت اگه حتی یک لحظه تو احساس بدبختی کنی من نمی تونم جوابگوی خدا و حساب و کتابش باشم . می گفت اگر هم بخوام رو پای خودم وایسم باید حداقل 6 تا 7 سال دیگه صبر کنیم تا من بتونم یک درآمد خوب و ثابت داشته باشم. اما من با 23 سال سن چه جوری می تونم خانوادم رو راضی کنم که 7 سال دیگه صبر کنم تا این پسر که از نظر مادرم هم مورد قبول نیست بیاد خواستگاریم؟ اگر دست خود من بود و اگر رنج و ناراحتی پدر و مادرم برای من مهم نبود، تا 10 سال دیگه هم صبر می کردم... آقای مرادی نمی دونم چی کار کنم. درمونده شدم. دلم می خواد موضوع علاقه م رو به این پسر با مادرم درمیون بذارم اما می ترسم و نمی تونم. از طرف دیگه نمی دونم که اگه به امید خدا این پسر تونست تا دو یا 3 سال دیگه به اوضاع خودش سر و سامون بده ، چه جوری به مادرم بگم و اونو راضی کنم که بذاره بیاد خواستگاری. دلم می خواد بهش کمک کنم و بتونم باری از دوشش بردارم تا بتونیم به هم برسیم. ما به هم خیلی علاقه مندیم ،خیلی زیاد اما مشکلات هم زیادن. دیروز که روز شهادت اما جواد(ع) بود با هم نذر کردیم که اگه تا سال دیگه همین موقع به یه ثبات مالی رسید، برای نیمه ی شعبان و عید غدیر و شهادت امام جواد به مقداری که برامون مقدور باشه در راه خیر خرج کنیم. آقای مرادی من از شما راهنمایی می خوام. من باید چی کار کنم؟ خواهش می کنم راهنماییم کنید. خیلی افسرده و ناراحتم. منتظر راهنمایی شما هستم.
- [سایر] سلام اقای مرادی من از شما مشاوره و کمک می خوام امیدوارم کمکم کنید 1.من دختری 26 ساله هستم لیسانسه و بیکار 2.من21 ساله بودم که با همکار بابام که اقایی 23 ساله بود اشنا و دوست شدم او تهرانی بود و من شهرستانی 3.او برای کار و زندگی به شهر ما امده 4.دوستی ما به قصد ازدواج بود 5.وضع مالی خانواده ما خیلی بالاتر بود به همین علت او گفت 2 سال به من فرصت بده تا اوضاع مالی ام بهتر بشه 6.مادرم در جریان دوستی ما بود و بسیار مخالف بود و او را در شان ما نمی دانست 7.من توی اون 2 سال خواستگارانی داشتم که بدون دخالت من و به دلایل مختلف به جایی نرسید 8.ان اقا قبلا به طور مرتب نماز نمی خواند اما بعد از دوستیمون مرتب نمازش رو میخواند 9.من به او گفتم که خانواده ام مخالف ازدواج ما هستند 10.برادر کوچکترم که فهمیده بود من به او علاقه دارم با او رفتار خوبی نداشت 11.یکسال و نیم از دوستی ما گذشته بود که کم کم رفتار او عوض شد 12.یک شب بدون دلیل با من دعوای سختی کرد و از فردا دیگه جواب تماسهای منو نداد 13.بعد از 2 هفته تماس گرفت و گفت اگر می خوای دوست می مونیم و اگر شد ازدواج می کنیم 14.من که توی این مدت خیلی به او وابسته شده بودم قبول کردم 15.تماس های او خیلی کم شد شاید 10 روز یکبار تماس میگرفت 16.وقتی من زنگ میزدم خیلی به سردی صحبت میکرد 17.یکسال رابطه ی ما کاملا قطع شد و من شب و روز گریه میکردم 18.بعد از 1 سال باز تماس گرفت من خیلی خوشحال شدم ما دوباره با هم بودیم و من دوباره ارامش داشتم 19.چند ماه قبل شنیدم او 2 سال قبل در تهران با زن بیوه ای اشنا شده که 10 یا 15 سال از او بزگتر است اون زن برای او ماشین خریده 20 . اون زن را به شهر ما می اید و چند روز خو نه ی او می مونه و او زن را به عنوان عمه اش معرفی می کند و فقط به دوستان نزدیکش می گه همسرمه 21. زن ادعا می کند همسر صیغه ای اوست 22. من بعد از شنیدن این ماجرا به حال مرگ افتادم با او قطع رابطه کردم اما خیلی سخت بود 23.بعد از چند ماه باز او تماس گرفت و ابراز علاقه کرد و گفت ان زن فقط دوستشه نه همسرش 24.ما با هم دوستیم البته من هیچ وقت تماس نمی گیرم و او به من زنگ میزند 25.هر وقت تماس نمی گیره یعنی یا می خواهد تهران بره یا اون زن می خواهد بیاید و من روزی هزار بار میمیرم 26.من خیلی دوسش دارم نمی تو نم ازش بگذرم چند ساله که کارم غصه و گریه است تو رو خدا راهنماییم کن بگو چیکار کنم 27.یادم رفت بگم که اون زن خبر داره ما با هم دوست بودیم و به یکی از دوستاش گفته اگر بخوان ازدواج کنن من از زندگیشون میرم اما الان خبر نداره ما با هم حرف می زنیم اقای مرادی من چیکار کنم چشمام ضعیف شده از بس گریه کردم من دوسش دارم هر بدی که می کنه باز از چشمشم نمی افته دعایی نیست که نخونده باشم نمازه حاجتی نیست که نخونده باشم از خدا می خوام به راه راست هدایتش کنه و اگه صلاح می دونه همسر من بشه شما بگو من چیکار کنم
مسئله مرتبط یافت نشد