با سلام. دین با مکانیسم‌های گوناگون موجب سلامت جسمی و روانی و ارتقای بهداشت روانی می‌شود. نمونه هایی از سلامت روانی ناشی از دین عبارتند از: وجود امید، انگیزه و مثبت‌نگری در دین، ایجاد شبکه حمایتی عاطفی و اجتماعی، دادن پاسخ روشن و قاطع به مفهوم خلقت، جهان و زندگی، تبیین و تعریف لذت‌بخش و معقول از رنج، درد و محرومیت و مکانیسم‌های بسیار دیگر.حتی تحقیقات بسیاری نشان داده‌اند که دینداری، ایمان و عبادت موجب تقویت سیستم ایمنی در سطح ایمونوگلوبولین و کیلرسل‌ها و سایر مکانیسم‌های ایمنی می‌شود.تحقیقات زیادی نیز در این مورد وجود دارد که اثر دینداری را بر کاهش اضطراب، کاهش واکنش منفی به استرس، مقابله ایمنی موثر با عوامل استرس‌زا، کاهش بیماری‌های روان‌تنی و احساس آرامش فکری و امنیت روانی نشان می‌دهد.اولین اثر ایمان به لحاظ بهجت آفرینی و انبساط آفرینی، (خوش بینی ) است. خوش بینی به جهان و هستی. به لحاظ آنکه ایمان نحوه تلقی انسان را نسبت به آدم و عالم شکل بخشیده و در نهایت آفرینش را غایت مدار معرفی می کند و غایت را تکامل و سعادت انسان در اتصال به مبدا وجودی بیان می دارداثر دومی که وارد این بحث می شود (روشندلی ) است. آدمی به محض اینکه به حکم ایمان جهان را توسط نور حق و حقیقت منور و روشن می بیند، این روشنی به فضای درونی وجود او نیز مؤثر واقع شده و راه ترقی را بدون هیچ گونه ابهام و تاریکی می یابدامیدواری ) سومین اثری است که ایمان در طی طریق سعادت ایجاد می کند. به لحاظ حاکمیت منطق مادی جهان نسبت به مردی که در راه صحیح و یا راه باطل، راه عدالت یا راه ظلم، راه درست یا راه نادرست گام برمی دارد بی طرف و تفاوت است. نتیجه کار آنها بسته به این است که مقداری تلاش داشته باشند و پس! اثر چهارم ایمان به لحاظ انبساط آفرینی، آرامش خاطر است. در برنامه ایی که از جانب خداوند متعال آمده، به وضوح و روشنی، از بدو تا ختم و در نهایت اتصال حقیقی ترسیم گشته است. به این لحاظ انسانی که در این راه گام برمی دارد، در همان گام های آغازین آرامش خاطر کاملی را می یابد که نتیجه احساس و تصور اتصال شیرینی است بین خالق و مخلوق.
