مبیع
مبیع در اصطلاح فقه مورد بیع، آنچه بیع بر آن واقع می شود (مقابل ثمن) گفته میشود. [۱]
اصل آن است که بعد از اتمام معامله، مبیع منتقل به ملک مشتری می شود، و اگر بایع در حفظ آن کوتاهی نکرده باشد، به عنوان امانت دار، مسوول تلف آن نیست، و تلف از ملک مالک (یعنی مشتری) واقع خواهد شد. ولی شارع مقدّس در این جا اصل را شکسته، و بایع را ضامن شمرده است.