محرمیت
مَحارِم (جمع مَحرَم) اصطلاحی فقهی، به معنای کسانی است که ازدواج با آنان حرام است و در گفتار عامیانه خویشاوندانی را گویند که احکام حجاب در مورد آنها جاری نیست.
آن فرد ابتدا، دختری را به عقد موقت خود درآورده و سپس آن دختر را از شیر زن برادرش به مقداری که در رساله ذکر شد شیر دهند، که در این صورت همسر برادر به عنوان مادر رضایی همسر او با وی محرم می شود.