با توجه به اینکه حق طبابت (همانند حق وکالت و مواردی از این قبیل و برخلاف اجناس که دارای قیمت خاصی هستند) از لحاظ مادّی، غیر قابل تعیین می باشد. به نظر حضرتعالی بهترین راه تعیین میزان حق طبابت چیست؟

بهترین راه این است که اختیار را با بیماران بگذارند و هر بیماری طبق توانش و مطابق هزینه های دیگر روزمرّه خود، حقّ طبابت را بدهد، چرا که درآمد افراد و مصارف روزانه آنها فرق زیادی دارد، و هرکس به قدر وسع و توانش وظیفه دارد. گذشته از این پزشکان متفاوت هستند، و مراتبی دارند که باید تخصص و زحمات و کارآیی آنان درنظر گرفته شود، و نیز مراجعین و بیماران هم مختلف و بعضی تهیدست می باشند، که پزشک باید مراعات حال آنها را بکند و در عوض از ثروتمندها و توانگران، بیشتر بگیرد که تلافی شود. و چه بهتر که از طبقه محروم جامعه، حق ویزیت نگیرد. و شایسته است توانگران وقتی فهمیدند، خود جبران کنند.