اگر فرضاً انسانی برود به یک ستارهای که روز آن یک ساعت و شب آن یک ساعت باشد، آیا جایز است برای این شخص خوابیدن با این که میداند به سبب خوابیدن او چندین نماز از او فوت خواهد شد و حال آن که علم دارد که بینیاز از خواب نمیتواند باشد؟
باید نمازهای پنج گانهاش را تقسیم کند بر بیست و چهار ساعت.
عنوان سوال:
اگر فرضاً انسانی برود به یک ستارهای که روز آن یک ساعت و شب آن یک ساعت باشد، آیا جایز است برای این شخص خوابیدن با این که میداند به سبب خوابیدن او چندین نماز از او فوت خواهد شد و حال آن که علم دارد که بینیاز از خواب نمیتواند باشد؟
پاسخ:
باید نمازهای پنج گانهاش را تقسیم کند بر بیست و چهار ساعت.
خواب مقابل بیداری است. از آن به مناسبت در بسیاری از باب های عبادات و معاملات سخن رفته است.
ساعت
ساعت مقدارى از زمان میباشد که در دو معنای ساعت عرفی و ساعت نجومی استعمال شده است و در روایات و به مناسبت در کلمات فقها کاربرد دارد.
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
علم
علم دارای ارزش ذاتی میباشد و در دین مبین اسلام به علم ارزش و بهای بالایی داده شده است.
فوت
فوت در دو معنای مردن ( مرگ ) و سپری شدن وقت عبادت دارای وقت، همچون نماز و روزه (قضاء شدن) به کار میرود؛ واژه فوت کردن یعنی دمیدن.
سبب
ـــ سبب، وصف وجودی که حکم دائر مدار آن است، مقابل مباشر و مقابل نسب. مانند روزهای ماه رمضان که سبب وجوب روزه، و یا خویشاوندی که سبب ارث بردن است. ـــ سبب، اماره ثبوت حکم شرعی است.
شب
شب زمان بین غروب آفتاب تا طلوع فجر صادق و مقابل روز هست؛ و از احکام آن در بابهای زیادی نظیر طهارت، صلات، صوم، اعتکاف، حج، جهاد، نکاح، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
تقسیم
تقسیم (بلاغت)، استیفای اقسام موجود برای یک شیء و بیان وضع آنها است.
ساعت
ساعت مقدارى از زمان میباشد که در دو معنای ساعت عرفی و ساعت نجومی استعمال شده است و در روایات و به مناسبت در کلمات فقها کاربرد دارد.