سرنوشت انسان با دست او رقم میخورد و همو است که با استفاده از آزادی و اختیار خویش آینده خود را میسازد. مشیت الهی بر این تعلق گرفته که انسان کارهای خود را با حریت و انتخاب انجام دهد، یعنی انسان طبعاً و ذاتاً در انتخاب و گزینش و یا ترک و رها کردن کاملاً آزاد است و دست او در فعل و ترک هر کاری کاملاً باز میباشد. سرنوشت انسان توسط خداوند این گونه رقم خورده که هر انسانی با اختیار و اراده خود، راه سعادت و خوشبختی یا شقاوت و بدبختی را انتخاب کند. انسان در اثبات این حالت درونی یعنی اختیار داشتن در انجام و ترک کارهای خود به دلیل و گواهی خرد و وجدان خود به چیز دیگری نیاز ندارد، زیرا هر فردی در عین میل و علاقه به انجام عملی، خود را بر ترک آن توانا میبیند. هم چنین است عکس آن. اگر در کارهای خود مانند: خوردن، آشامیدن، خوابیدن، راه رفتن، مطالعه کردن، حرف زدن و... دقت کنید به روشنی و با عمق جان مییابید که در کارهای خود کاملاً آزادید و عاملی از درون یا بیرون شما را مجبور نمیکند. قرآن در تأیید داوری فطرت و حکم خرد، آزادی انسان را زیربنای تشریع دانسته و سرنوشت آدمی را در دست خود میداند: "[3] از نظر قرآن و عقل، انسان سرنوشت خود را با دست خویش تعیین میکند. این مطلب با علم خدا به این که عاقبت انسان چگونه خواهد شد، نیز انسان چه کارهایی را انجام خواهد داد ناسازگار نیست، زیرا علم خدا در مورد انسان بدین گونه است که خدا میداند انسان با اختیار خود چه کارهایی را انجام میدهد و چه کارهایی را ترک میکند. به بیان دیگر علم الهی تعلق گرفته به فعل انسان با شرط اختیار، یعنی خداوند از پیش (ازل) میداند که انسان با اختیار خود کار خاصی را انجام میدهد، یا آن را با اختیار خود ترک میکند. نیز معلوم است که این گونه علم تأثیری در معلوم (کار انسان) ندارد، یعنی این گونه نیست که بگوییم چون خدا میداند انسان در فلان روز نماز میخواند، نماز خواندن از روی اجبار باشد، بلکه بدین نحو است که خدا آگاه است انسان در فلان روز با اختیار خود نماز خواهد خواند. برای روشن شدن مطلب مثالی میزنیم: شما در کنار خانواده خود نشستهاید، سفره انداخته و غذاهای لذیذ در سفره چیده شد و همه آماده خوردن شدند. در این جا میدانید اعضای خانواده غذا خواهند خورد. آیا این که قبلاً آگاه بودید و به غذا خوردن اعضای خانواده علم پیدا کردید تأثیری در خوردن آنها دارد؟ مسلّماً نه. برای آگاهی بیشتر از مسئله، کتاب انسان و سرنوشت استاد شهید مطهری را مطالعه فرمایید. [1]. نجم(53) آیه 39.. مدثّر (74) آیه 38. [3]. فصلت (41) آیه 46
سرنوشت انسان با دست او رقم میخورد و همو است که با استفاده از آزادی و اختیار خویش آینده خود را میسازد. مشیت الهی بر این تعلق گرفته که انسان کارهای خود را با حریت و انتخاب انجام دهد، یعنی انسان طبعاً و ذاتاً در انتخاب و گزینش و یا ترک و رها کردن کاملاً آزاد است و دست او در فعل و ترک هر کاری کاملاً باز میباشد.
سرنوشت انسان توسط خداوند این گونه رقم خورده که هر انسانی با اختیار و اراده خود، راه سعادت و خوشبختی یا شقاوت و بدبختی را انتخاب کند.
انسان در اثبات این حالت درونی یعنی اختیار داشتن در انجام و ترک کارهای خود به دلیل و گواهی خرد و وجدان خود به چیز دیگری نیاز ندارد، زیرا هر فردی در عین میل و علاقه به انجام عملی، خود را بر ترک آن توانا میبیند. هم چنین است عکس آن. اگر در کارهای خود مانند: خوردن، آشامیدن، خوابیدن، راه رفتن، مطالعه کردن، حرف زدن و... دقت کنید به روشنی و با عمق جان مییابید که در کارهای خود کاملاً آزادید و عاملی از درون یا بیرون شما را مجبور نمیکند.
قرآن در تأیید داوری فطرت و حکم خرد، آزادی انسان را زیربنای تشریع دانسته و سرنوشت آدمی را در دست خود میداند: "[3]
از نظر قرآن و عقل، انسان سرنوشت خود را با دست خویش تعیین میکند. این مطلب با علم خدا به این که عاقبت انسان چگونه خواهد شد، نیز انسان چه کارهایی را انجام خواهد داد ناسازگار نیست، زیرا علم خدا در مورد انسان بدین گونه است که خدا میداند انسان با اختیار خود چه کارهایی را انجام میدهد و چه کارهایی را ترک میکند. به بیان دیگر علم الهی تعلق گرفته به فعل انسان با شرط اختیار، یعنی خداوند از پیش (ازل) میداند که انسان با اختیار خود کار خاصی را انجام میدهد، یا آن را با اختیار خود ترک میکند. نیز معلوم است که این گونه علم تأثیری در معلوم (کار انسان) ندارد، یعنی این گونه نیست که بگوییم چون خدا میداند انسان در فلان روز نماز میخواند، نماز خواندن از روی اجبار باشد، بلکه بدین نحو است که خدا آگاه است انسان در فلان روز با اختیار خود نماز خواهد خواند.
برای روشن شدن مطلب مثالی میزنیم: شما در کنار خانواده خود نشستهاید، سفره انداخته و غذاهای لذیذ در سفره چیده شد و همه آماده خوردن شدند. در این جا میدانید اعضای خانواده غذا خواهند خورد.
آیا این که قبلاً آگاه بودید و به غذا خوردن اعضای خانواده علم پیدا کردید تأثیری در خوردن آنها دارد؟ مسلّماً نه.
برای آگاهی بیشتر از مسئله، کتاب انسان و سرنوشت استاد شهید مطهری را مطالعه فرمایید.
[1]. نجم(53) آیه 39.. مدثّر (74) آیه 38.
[3]. فصلت (41) آیه 46
- [سایر] معنای سرنوشت و تقدیر چیست؟
- [سایر] آیا دعا قادر به تغییر سرنوشت انسان است؟
- [سایر] با توجه به قضا و قدر الهی، اموری چون دعا و صدقه چگونه میتوانند تقدیر انسان را تغییر دهند؟
- [سایر] با توجه به قضا و قدر الهی، اموری چون دعا و صدقه چگونه میتوانند تقدیر انسان را تغییر دهند؟
- [سایر] اگر خداوند به سرنوشت انسان از روز ازل تا ابد آگاه است، با اختیار انسان چگونه سازگار است؟
- [سایر] سرنوشت انسان، بعد از مرگ تا پیش از قیامت، چگونه است؟
- [سایر] آیا اطلاع از سرنوشت به نفع انسان ها است یا به ضرر آنها؟
- [سایر] سرنوشت انسان با دست او رقم می خورد یا از قبل نوشته شده است؟
- [سایر] چگونه با اعتقاد به معلوم بودن سرنوشت انسان در نزد خدا، جبر نداریم؟
- [سایر] انسان موفق کیست؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند که صاحب آن از چند نفر معیّن بیرون نیست ولی نتواند بفهمد کیست، باید قرعه بیندازد و بنام هر کس افتاد مال را به او بدهد. 5 جواهری که بواسطه فرو رفتن در دریا بدست می آید
- [آیت الله نوری همدانی] اگر از کافر یا کسی که به دادن خمس عقیده ندارد ؛ مالی بدست انسان بیاید ؛ واجب نیست خمس آن را بدهد .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] خرجهائی را که انسان برای بدست آوردن فایده می کند مانند دلاّلی و حمّالی می تواند جزء مخارج سالیانه حساب نماید.
- [آیت الله سیستانی] خرجهائی را که انسان برای بدست آوردن فائده میکند ، مانند دلاّلی و حمّالی ، و همچنین نقصی که بر آلات و وسائل او وارد میشود ، میتواند از منفعت ، کسر نماید و نسبت به آن مقدار ، خمس لازم نیست .
- [آیت الله سیستانی] رهن آن است که انسان مالی را نزد دیگری گرو طلب ، یا مالی که ضامن او میباشد قرار دهد ، که اگر آن طلب یا مال را نپرداخت ، بتواند عوض آن را از آن مال بدست آورد .
- [آیت الله نوری همدانی] خرجهائی را که انسان برای بدست آوردن فایده می کند و مانند دلّالی و حمّالی می تواند جزء مخارج سالیانه حساب نماید و نسبت به مقدار آن خمس واجب نیست .
- [آیت الله سیستانی] مدت مساقات باید معلوم باشد ، و باید مدت بقدری باشد که در آن مدت بدست آمدن حاصل ممکن باشد ، و اگر اول آن را معیّن کنند و آخر آن را موقعی قرار دهند که حاصل بدست میآید ، صحیح است .
- [آیت الله سیستانی] کسی که دیگری تمام مخارج او را میدهد ، باید خمس تمام مالی را که بدست میآورد بدهد .
- [آیت الله سیستانی] اگر گرو دهنده ، و گرو گیرنده ، قرار بگذارند که چیزی را که گرو گذاشته شده بدست گرو گیرنده ، یا بدست شخص سومی باشد ، گرو دهنده نمیتواند آن چیز را پیش از آنکه طلب او را بدهد پس بگیرد ، و چنانچه بگیرد باید فوراً برگرداند .
- [آیت الله نوری همدانی] چیزی را که انسان پیش طلبکار گرو می گذارد ، باید بپیش او بماند که اگر طلب او را ندهد طلب خود را از آن بدست آورد ، پس اگر پیش از آنکه طلب او را بدهد آنچیز را از او بگیرد ، حقّ او را غصب کرده است .