آیا صحیح است که مطابق بیان شهید دستغیب هر شهید میلیون ها حوری دارد؟

پیش از هر چیز، ذکر این نکته مناسب است که این گونه مطالب برای اهل ایمان چندان مهم نیست. چون آنها با فهم قطعی بودن اصول دین، مسیر ایمان را انتخاب کرده اند. و جذابیت این مسائل بیشتر برای کسانی است که دنبال طعنه زدن و خرده گیری می باشند.

گذشته از این، آیا تاکنون پاهای هزار پا را شمرده اید؟ پس نکته اول این است که هفتاد در زبان عربی، عدد کثرت است. و این گونه محاسبه کردن و چرتکه انداختن، نشان دهنده عدم درک صحیح از مطلب ذکر شده است.

نکته دوم اینکه در کتاب شهید دستغیب، هرگز گفته نشده که این همه حوری برای یک نفر است! عبارت ایشان چنین است: "قصری است در بهشت از لولو در آن قصر هفتاد خانه از یاقوت سرخ و در هر خانه هفتاد حجره از زمرد سبز و در هر حجره هفتاد تخت است و بر هر تختی هفتاد فرش از هر رنگی است و بر هر فرشی حور العینی می باشد." (صفحه 139کتاب معاد آیت الله دستغیب، چاپ 1357)

نکته سوم آنکه هیچ دلیلی وجود ندارد که هر جا سخن از حور العین می شود، بحث رابطه جنسی در کار باشد. اگر چه ممکن است مقصود در بعضی از موارد همین مطلب باشد. علامه طباطبایی در این باره می فرمایند: " مراد از تزویج اهل بهشت با حوریان این است که قرین حوریان هستند، چون این تزویج به معنای ازدواج اصطلاحی نیست، بلکه از زوج به معنای قرین است، که معنای اصلی لغوی آن است." (ترجمه المیزان، ج‌18، ص: 228)

نکته چهارم آنکه به فرض که مطابق پندار خرده گیران، میلیون ها حوری برای یک نفر در نظر گرفته شده باشد! آیا وقتی از عظمت کهکشان ها و تعداد ستارگان هم سخن گفته می شود، در مقابل عظمت و کثرت آنها هم زبان به طعنه و تمسخر گشوده می شود؟ وقتی مومن تا ابد در بهشت زندگی می کند. عدد این حوریان در مقابل بی نهایت، چه نسبتی خواهد داشت؟ آیا نسبت هر عددی در مقابل بی نهایت به صفر میل نمی کند؟

و آخر آنکه اگر غرض مذمت شهوترانی باشد، مومنانی که معتقدند باید جهاد اکبر انجام دهند و بدترین دشمن آنها نفس اماره شان است، مخاطب قرار نخواهند گرفت. بلکه فرهنگ ضد دینی و لذت محوری که جامعه بشری را به کمونیسم جنسی نزدیک کرده، و آمار تولیدات مستهجن آن سر به فلک می کشد و تمام زندگی بشر را به سمت این حیوانیات می کشاند، باید مذمت شوند و پیروان این فرهنگ منحط باید از این همه رسوایی شرمسار باشند. حال آنکه ظاهرا در نظرشان امر به عکس شده، و آنچه لایق جامعه بی دین است را سبب مذمت متدینان قرار داده اند.