مساله حجاب و پوشش در ایران بسیار مطرح شده و درباره آن مطالب بسیاری نوشته یا گفته می شود. و دلیل امر در تقابل و تعارض شدید دو گروه است. گروهی که خود را در مقابل سبک زندگی غربی تسلیم کرده اند و گروهی که به فرهنگ بومی خود پایبند هستند و حاضر به تسلیم شدن در مقابل فرهنگ غربی نیستند.
تعارض و تقابل این دو گروه در بسیاری از مسائل می تواند خودنمایی کند. اما یکی از آشکارترین مسائلی که اختلاف این دو گروه را نشان می دهد، بحث پوشش و حجاب است. چرا که پوشش افراد در ابتدایی ترین گام، فرهنگ آنها را به نمایش می کشاند. و از سویی نیز موضع گیری فرهنگ اسلامی و فرهنگ غربی در این زمینه تضاد شدید دارد. برهنگی جزء جدایی ناپذیر فرهنگ غربی است در حالی که فرهنگ اسلامی هرگز اجازه چنین امری را نمی دهد.
در واقع فرهنگ ملی و مذهبی ایرانیان، هر روزه مورد هجوم فرهنگ غربی قرار می گیرد. ماهواره، فیلم های خارجی ای که از سیما پخش می شود، و آثار غرب زدگان هر روز جراحتی بر فرهنگ مردم ایران زمین وارد می کند و طبیعی است که موجود زنده در مقابل تهاجم واکنش نشان داده و از خود دفاع کند.
بنابراین از کثرت مباحث حجاب حداقل دو نتیجه می توان گرفت: 1- تقابل دو فرهنگ در کشور 2- زنده بودن فرهنگ ملی که در مقابل هجوم آرام نمی گیرد.
آنچه باید مد نظر قرار گیرد، این است که مدافعان فرهنگ ملی، هوشمندانه و به دور از حرکت های نسنجیده و شتاب زده عمل کنند. و سعی کنند با ارتقاء دادن سطح فهم و درک توده ها، تهاجم فرهنگی را به تعامل فرهنگی مبدل کنند. یعنی توده های مردم، به جای مسحور شدن و گرایش بی اراده به فرهنگ غربی، با درایت کامل به انتخاب بپردازند.
در صورت شکل گیری چنین بستری، طبیعتا هر عاقلی تلاش و پرکاری، علم جویی، قانون گرایی و ... را از فرهنگ غربی می پذیرد. و می فهمد که دلیل رشد تکنولوزیکی و مظاهر تمدنی غرب، در لباس و پوشش آنها نیست. و نسخه هایی که حل مشکل را در فرنگی شدن از فرق سر تا نوک پا، می دانند، مضحکه ای غیر قابل توجه خواهند شد.
و این نوع ریشه یابی، از مساله نشان می دهد که اولا طرح مسائلی چون اجبار در حجاب و ... ربطی به کثرت بحث در این باره ندارد. ثانیا طرح مباحث گسترده درباره حجاب، پوسته ای از یک مساله بسیار جدی و مهم است که باید مورد اهتمام و توجه قرار گیرد و بی اهمیت شمردن این مساله، نشان از عدم درک عمیق مساله است.
