زندگی
حیات مقابل ممات است. از آن به مناسبت در بسیاری از ابواب فقه نظیر طهارت، حج، وصیت، نکاح، استیلاد، اطعمه و اشربه، ارث و دیات سخن رفته است.
آیا برای داشتن یک زندگی خوب و موفق عشق کافیست؟
سلام. من دختری 23ساله هستم با پسری 25 ساله غیر از شهر خودمان آشنا شدم ، طی حدود 3 سال همدیگر رو تا حدودی شناختیم و با وجود مخالفت خانواده ها به خواستگاری اومدن، پدر و برادر پسر کاملاپسندیدن ولی مادرش به علت دوری مسیر کاملا مخالفت کرد. پسر با وجود مخالفت خانواده اش شغلش رو به شهر ما منتقل میکنه که باید راضی بشن. ما دو نفر قراره زندگی کنیم، من خیلی از خواستگارها رو رد میکنم در حالی ک میدونم شاید همونا بهتر باشن، ولی هیچوقت فکر نکنم عشق این پسر را با عالم عوض کنم. لطفا راهنمایی کنید خواهر گرامی سلام، توجه داشته باشید که برای داشتن یک زندگی مشترک موفق و خوب، صرفا داشتن علاقه کافی نیست! آن هم علاقه‌ی پیش از ازدواج که عموما مانند شناخت آن دوره، تا حد زیادی سطحی و غیر عمیق است! قطعا باید علاقه باشد اما به تنهایی کفایت نمی کند. ملاک های دیگری باید رعایت شود تا در حد معمول به یک ازدواج امیدوار بود. ملاک هایی مانند تناسب دو خانواده از نظر فرهنگی، تناسب از نظر اقتصادی، تناسب از نظر اجتماعی، تناسب به لحاظ اعتقادی، شخصیتی و... البته این ملاک ها و مسائل مختلف کاملا کلی و عمومی است و در هر مورد باید با بررسی دقیق زوجین و شرایط، نظر داد. این را گفتم تا بدانید گاهی با بررسی یک مورد، ممکن است از برخی ملاکها چشم پوشی شود... اما بحث کلی همان است که عرض شد. و در انتها، باید گفت حرف شما تا حدی درست است. با همه تفاوت هایی که ممکن است بین دو نفر وجود داشته باشد، اگر واقعاو از ته دل به هم علاقمند باشند و نسبت به هم متعهد باشند، می توانند (درصورت عدم دخالت عوامل دیگر مانند خانواده ها) زندگی کنند. البته این مسئله واقعا دشوار است و با صرفا حرف زدن درست نمی شود. تصور کنید که حداقل شرط لازم برای یک پسر داشتن یک شغل معمولی یا درآمد معمولی حداقلی است (مثلا با یک میلیون تومان) حال اگر کسی با درآمد ماهی 600 تومان به خواستگاری دختری برود، معمولا با پاسخ منفی روبرو خواهد شد. اما همین جوان در صورت داشتن اراده و عزم واقعی، و همراهی واقعی همسرش (یعنی همسر حاضر باشد در کنار شوهرش تمام سختی های زندگی را نه برای یک شب بلکه برای مدت های طولانی تحمل کند،-که البته شاید الان چنین فردی کم پیدا بشود) می تواند تشکیل خانواده دهد و یک ازدواج موفق را تجربه کند. پس بله، درست است، همه چیز به خود شما بستگی دارد! (البته به خود شما و آقاپسر، چون فداکاری تنها یکی از طرفین هم نتیجه مطلوبی ندارد.) موفق باشید.
سلام. من دختری 23ساله هستم با پسری 25 ساله غیر از شهر خودمان آشنا شدم ، طی حدود 3 سال همدیگر رو تا حدودی شناختیم و با وجود مخالفت خانواده ها به خواستگاری اومدن، پدر و برادر پسر کاملاپسندیدن ولی مادرش به علت دوری مسیر کاملا مخالفت کرد. پسر با وجود مخالفت خانواده اش شغلش رو به شهر ما منتقل میکنه که باید راضی بشن. ما دو نفر قراره زندگی کنیم، من خیلی از خواستگارها رو رد میکنم در حالی ک میدونم شاید همونا بهتر باشن، ولی هیچوقت فکر نکنم عشق این پسر را با عالم عوض کنم. لطفا راهنمایی کنید خواهر گرامی سلام، توجه داشته باشید که برای داشتن یک زندگی مشترک موفق و خوب، صرفا داشتن علاقه کافی نیست! آن هم علاقه‌ی پیش از ازدواج که عموما مانند شناخت آن دوره، تا حد زیادی سطحی و غیر عمیق است! قطعا باید علاقه باشد اما به تنهایی کفایت نمی کند. ملاک های دیگری باید رعایت شود تا در حد معمول به یک ازدواج امیدوار بود. ملاک هایی مانند تناسب دو خانواده از نظر فرهنگی، تناسب از نظر اقتصادی، تناسب از نظر اجتماعی، تناسب به لحاظ اعتقادی، شخصیتی و... البته این ملاک ها و مسائل مختلف کاملا کلی و عمومی است و در هر مورد باید با بررسی دقیق زوجین و شرایط، نظر داد. این را گفتم تا بدانید گاهی با بررسی یک مورد، ممکن است از برخی ملاکها چشم پوشی شود... اما بحث کلی همان است که عرض شد. و در انتها، باید گفت حرف شما تا حدی درست است. با همه تفاوت هایی که ممکن است بین دو نفر وجود داشته باشد، اگر واقعاو از ته دل به هم علاقمند باشند و نسبت به هم متعهد باشند، می توانند (درصورت عدم دخالت عوامل دیگر مانند خانواده ها) زندگی کنند. البته این مسئله واقعا دشوار است و با صرفا حرف زدن درست نمی شود. تصور کنید که حداقل شرط لازم برای یک پسر داشتن یک شغل معمولی یا درآمد معمولی حداقلی است (مثلا با یک میلیون تومان) حال اگر کسی با درآمد ماهی 600 تومان به خواستگاری دختری برود، معمولا با پاسخ منفی روبرو خواهد شد. اما همین جوان در صورت داشتن اراده و عزم واقعی، و همراهی واقعی همسرش (یعنی همسر حاضر باشد در کنار شوهرش تمام سختی های زندگی را نه برای یک شب بلکه برای مدت های طولانی تحمل کند،-که البته شاید الان چنین فردی کم پیدا بشود) می تواند تشکیل خانواده دهد و یک ازدواج موفق را تجربه کند. پس بله، درست است، همه چیز به خود شما بستگی دارد! (البته به خود شما و آقاپسر، چون فداکاری تنها یکی از طرفین هم نتیجه مطلوبی ندارد.) موفق باشید.
پاسخ:
سلام. من دختری 23ساله هستم با پسری 25 ساله غیر از شهر خودمان آشنا شدم ، طی حدود 3 سال همدیگر رو تا حدودی شناختیم و با وجود مخالفت خانواده ها به خواستگاری اومدن، پدر و برادر پسر کاملاپسندیدن ولی مادرش به علت دوری مسیر کاملا مخالفت کرد. پسر با وجود مخالفت خانواده اش شغلش رو به شهر ما منتقل میکنه که باید راضی بشن. ما دو نفر قراره زندگی کنیم، من خیلی از خواستگارها رو رد میکنم در حالی ک میدونم شاید همونا بهتر باشن، ولی هیچوقت فکر نکنم عشق این پسر را با عالم عوض کنم. لطفا راهنمایی کنید
خواهر گرامی سلام، توجه داشته باشید که برای داشتن یک زندگی مشترک موفق و خوب، صرفا داشتن علاقه کافی نیست! آن هم علاقه‌ی پیش از ازدواج که عموما مانند شناخت آن دوره، تا حد زیادی سطحی و غیر عمیق است! قطعا باید علاقه باشد اما به تنهایی کفایت نمی کند. ملاک های دیگری باید رعایت شود تا در حد معمول به یک ازدواج امیدوار بود.
ملاک هایی مانند تناسب دو خانواده از نظر فرهنگی، تناسب از نظر اقتصادی، تناسب از نظر اجتماعی، تناسب به لحاظ اعتقادی، شخصیتی و...
البته این ملاک ها و مسائل مختلف کاملا کلی و عمومی است و در هر مورد باید با بررسی دقیق زوجین و شرایط، نظر داد. این را گفتم تا بدانید گاهی با بررسی یک مورد، ممکن است از برخی ملاکها چشم پوشی شود... اما بحث کلی همان است که عرض شد.
و در انتها، باید گفت حرف شما تا حدی درست است. با همه تفاوت هایی که ممکن است بین دو نفر وجود داشته باشد، اگر واقعاو از ته دل به هم علاقمند باشند و نسبت به هم متعهد باشند، می توانند (درصورت عدم دخالت عوامل دیگر مانند خانواده ها) زندگی کنند. البته این مسئله واقعا دشوار است و با صرفا حرف زدن درست نمی شود.
تصور کنید که حداقل شرط لازم برای یک پسر داشتن یک شغل معمولی یا درآمد معمولی حداقلی است (مثلا با یک میلیون تومان) حال اگر کسی با درآمد ماهی 600 تومان به خواستگاری دختری برود، معمولا با پاسخ منفی روبرو خواهد شد. اما همین جوان در صورت داشتن اراده و عزم واقعی، و همراهی واقعی همسرش (یعنی همسر حاضر باشد در کنار شوهرش تمام سختی های زندگی را نه برای یک شب بلکه برای مدت های طولانی تحمل کند،-که البته شاید الان چنین فردی کم پیدا بشود) می تواند تشکیل خانواده دهد و یک ازدواج موفق را تجربه کند.
پس بله، درست است، همه چیز به خود شما بستگی دارد! (البته به خود شما و آقاپسر، چون فداکاری تنها یکی از طرفین هم نتیجه مطلوبی ندارد.)
موفق باشید.
- [سایر] برای ازدواج موفق عشق بهتر است، یا منطق؟
- [سایر] چگونه در زندگی موفق باشیم؟
- [سایر] می خواهم بدانم جایگاه عشق در زندگی کجاست ؟
- [سایر] چگونه با طوفان عشق، زندگی سالم داشته باشم؟
- [سایر] عشق چیست؟ چه آثاری در زندگی انسان دارد؟ آیا واژه «عشق» در قرآن به کار رفته است؟
- [سایر] عشق به اهل بیت (علیهم السلام) چه نقشی در زندگی دارد ؟
- [سایر] می خواستم بدونم فرق عشق و شهوت (نیاز جنسی) چیه ؟ یکی از اساتید، تو صحبتاشون گفتن عشق واقعی فقط خداست و بقیه عشق ها (عشق به جنس مخالف) همش هوسه. پشت کتاب آخرین راز شاد زیستن هم نوشته بود : شخصی به همسرش می گوید من عاشق تو هستم و بدون تو نمی توانم زندگی کنم؛ اما این عشق نیست این گرسنگی است، شما نمی توانی در آن واحد هم کسی را دوست بدارید، هم بی تابانه نیازمندش باشید؛ عاشق واقعی کسی است که معشوق خود را آزاد می گذارد تا خودش باشد؛ در عشق اجباری نیست عشق یعنی امکان انتخاب به معشوق دادن؛ برای آنکه کسی یا چیزی را بدست آوری رهایش کن. حالا با توجه به اینها می خواستم بدونم بااین طرز تفکر چطور میشه به همسر آیندمون عشق بورزیم؟ همه میگن باید زن و شوهر زندگی عاشقانه ای با هم داشته باشن، اما این دو طرز تفکر که باهم در تضادن!
- [سایر] حقیقت عشق چیست و چگونه می توان عشق حقیقی را از عشق غیرحقیقی باز شناخت؟
- [سایر] چگونه انسان نیازمند به دین است در صورتی که آدم های بسیاری را می بینیم که در زندگی شان موفق هستند ولی هیچ دینی ندارند؟
- [سایر] عشق انسانی چیست؟تفاوت عشق دروغین با واقعی در چیه؟چگونه انسان بفهمد که عاشق واقعی شده؟آیا آدمی اجازه عشق دارد؟عشق حتما باید به ازدواج ختم بشه؟
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر چند غسل بر کسی مستحب باشد و به نیت همه یک غسل به جا اورد کافیست
- [آیت الله وحید خراسانی] لازم نیست با چیز مخصوصی عورت خود را بپوشاند و اگر مثلا با دست هم ان را بپوشاند کافیست
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر چند میت را مس کند یا یک میت را چند بار مس نماید یک غسل کافیست
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر در جایی که نباید سلام دهد اشتباها هر سه سلام را بگوید دو سجده سهو کافیست
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که شک دارد مثلا دو سجده سهو بر او واجب شده یا چهار تا اگر دو سجده بنماید کافیست
- [آیت الله علوی گرگانی] لازم نیست با چیز مخصوصی عورت خود را بپوشاند، و اگر مثلاً با دست هم آن را بپوشاند کافیست.
- [آیت الله مظاهری] کسی که نمیتواند غسل کند، اگر چند غسل بر او واجب باشد، یک تیمّم به قصد همه آنها کافیست.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر چند میت را مس کند یا یک میت را چند بار مس نماید یک غسل کافیست
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر چند غسل بر کسی مستحب باشد و به نیت همه یک غسل به جا اورد کافیست
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر - نعوذ باللَّه - با حیوانی نزدیکی کند و منی از او بیرون آید، غسل تنها کافیست و اگر منی بیرون نیاید، چنانچه پیش از نزدیکی وضو داشته، باز هم غسل تنها کافیست و اگر وضو نداشته احتیاط آن است که غسل کند و وضو هم بگیرد و همچنین است حکم نزدیکی نمودن با مرد یا پسر.