چرا امام زمان(ع) غیبت کردند، آیا خدا نمی توانست بدون غیبت جان ایشان را حفظ کند؟

خدای متعال دارای تمام صفات کمالی است و باید به این نکته دقت کرد که تمام این صفات همراه یکدیگر و حتی متحد با ذات او هستند.

با دقت به این مساله، بسیاری از ابهامات و شبهاتمان درباره افعال خدای متعال برطرف می شود. چرا که بیشتر این شبهات به دلیل درک ناصیحیح از خدای متعال شکل می گیرد.

ما رحمت و محبت خدای متعال را می بینیم، و از درک قهر او به دلیل حکمتش غافل می شویم و به همین دلیل تصور می کنیم که حتی امثال یزید نیز بخشیده خواهند شد.

ما قدرت و رحمت خدای متعال را می بینیم اما از سنت ها و اغراضش غافل می شویم و به همین دلیل در مقابل عدم استجابت دعای خویش حیران می شویم.

در این مساله نیز همین گونه است. قطعا خدای متعال می تواند بدون غایب شدن امام زمان (عج) او را از گزند دشمنان حفظ کند. اما آیا تنها صفت خدای متعال قدرت اوست؟ آیا در تقدیرهای الهی غیر قدرت او چیز دیگری موثر نیست؟

خدای متعال مشیتش بر حفظ حضرت موسی (ع) تعلق گرفت، اما او را بدان گونه که عقل ناقص ما تجویز می کند، حفظ نکرد! و به جای مخفی نگاه داشتن او، یا حتی ضد ضربه کردنش، او را در آغوش خود فرعون قرار داد! و این گونه او را از گزند دشمن حفظ نمود:

(فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِیَکُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَناً[قصص/8] پس آل فرعون موسی را از دریا گرفتند تا دشمن و مایه اندوه‌شان شود.)

درباره امام زمان (عج) نیز باید به این نکته دقت کنیم که امام، رهبری است که باید با هدایت مردم، جامعه را اصلاح کند، نه اینکه مردم در هر وضع و حالی قرار داشته باشند، جامعه را برای آنها به عدالت برساند. در روایات نیز بیان شده است که امام مانند کعبه است که او به سمت مردم نمی رود، بلکه مردم باید به سمت او بیایند.[1]

بنابراین امام در پرده غیب قرار می گیرد تا مردم به درک ضرورت وجود او برسند و با نشان دادن عطش خود به رهبری معصوم، او را از پرده غیب بیرون آورند.
 
[1]. بحار الأنوار، ج‌36، ص: 353.