دلم شکسته؛ در لحظات سختی خدا را چگونه صدا زنم تا پاسخ دهد؟
به نام خدا و با عرض سلام همه ما در دوره هایی از زندگی ممکن است احساس غم و دلتنگی و تنهایی کنیم و با اینکه می دانیم خداوند رحمان و رحیم است و هرگز ما را رها نمیکند باز آرامش و شادی واقعی را در دل نداشته باشیم. شاید سعی کنیم هرگاه به یاد خدا می افتیم و دلمان می شکند و یا هرگاه باران می بارد یا هنگام اذان می شود و در تمام لحظاتی که تصور می کنیم به خدا نزدیکتریم و احتمال استجابت دعاهایمان بیشتراست او را از ته دل صدا کنیم و منتظر باشیم اتفاق غیرمنتظره یا معجزه ای رخ دهد تا بفهمیم دعایمان مستجاب شده و خداوند پاسخ ما را داده است! اما چیزی که نمیدانیم این است که باور وتصور ما از ذات اقدس الهی، دعا و اجابت اشتباه است. ما انسانها گویی بر نخستین پله های نردبانی قرار گرفته ایم که خداوند در بالاترین پله آن است. ما از جایگاه پایین خود با افق دید محدودی که از نیازها و مصالح زندگی خود داریم مرتب خداوند را صدا می زنیم که این را به من بده و آنرا از من بگیر اما او که از بالا ما را میبیند بهترمیداند واقعا به چه چیزی احتیاج داریم. ممکن است یک ماه یا ده سال دیگر بفهمیم که حق با او بوده است ! اما متاسفانه در چرخه ی این درخواست ها و به دست نیاوردن ها و نفهمیدن هاست که ایمان و آرامش خود را از دست می دهیم چرا که در این چرخه محصور شده ایم و از حقیقت بزرگترو مهم تر که بالا رفتن از این نردبان و رسیدن به مبدا آرامش و هستی است، غافل شده ایم. در حالی که اگر در همان ابتدا فقط خود او را بخواهیم و غیر از او چیزی را طلب نکنیم ، با بالا رفتن از پله های نردبان تکامل ، اسرار هستی برایمان آشکار می شود و از حصار نیازها ومحدودیت های زندگی بشری رها می شویم و در آن زمان است که آرامش و شادی مطلق را درک خواهیم کرد... . موفق و سربلند باشید.
عنوان سوال:

دلم شکسته؛ در لحظات سختی خدا را چگونه صدا زنم تا پاسخ دهد؟


پاسخ:

به نام خدا و با عرض سلام
همه ما در دوره هایی از زندگی ممکن است احساس غم و دلتنگی و تنهایی کنیم و با اینکه می دانیم خداوند رحمان و رحیم است و هرگز ما را رها نمیکند باز آرامش و شادی واقعی را در دل نداشته باشیم. شاید سعی کنیم هرگاه به یاد خدا می افتیم و دلمان می شکند و یا هرگاه باران می بارد یا هنگام اذان می شود و در تمام لحظاتی که تصور می کنیم به خدا نزدیکتریم و احتمال استجابت دعاهایمان بیشتراست او را از ته دل صدا کنیم و منتظر باشیم اتفاق غیرمنتظره یا معجزه ای رخ دهد تا بفهمیم دعایمان مستجاب شده و خداوند پاسخ ما را داده است!
اما چیزی که نمیدانیم این است که باور وتصور ما از ذات اقدس الهی، دعا و اجابت اشتباه است. ما انسانها گویی بر نخستین پله های نردبانی قرار گرفته ایم که خداوند در بالاترین پله آن است. ما از جایگاه پایین خود با افق دید محدودی که از نیازها و مصالح زندگی خود داریم مرتب خداوند را صدا می زنیم که این را به من بده و آنرا از من بگیر اما او که از بالا ما را میبیند بهترمیداند واقعا به چه چیزی احتیاج داریم. ممکن است یک ماه یا ده سال دیگر بفهمیم که حق با او بوده است ! اما متاسفانه در چرخه ی این درخواست ها و به دست نیاوردن ها و نفهمیدن هاست که ایمان و آرامش خود را از دست می دهیم چرا که در این چرخه محصور شده ایم و از حقیقت بزرگترو مهم تر که بالا رفتن از این نردبان و رسیدن به مبدا آرامش و هستی است، غافل شده ایم. در حالی که اگر در همان ابتدا فقط خود او را بخواهیم و غیر از او چیزی را طلب نکنیم ، با بالا رفتن از پله های نردبان تکامل ، اسرار هستی برایمان آشکار می شود و از حصار نیازها ومحدودیت های زندگی بشری رها می شویم و در آن زمان است که آرامش و شادی مطلق را درک خواهیم کرد... .
موفق و سربلند باشید.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین