آیا می‌توان آیات قرآن را با علوم روز تطبیق داد؟
در راستای پاسخ به این پرسش، نکاتی چند شایان توجه است: یکم. از آن رو که علم دستخوش نوسان است و هر روز تئوری تازه‌ای به بازار علم می‌آید و نظریات قبلی را یا به کلی ابطال کرده یا دستخوش تزلزل می‌سازد، لذا مفسران در تطبیق آیات قرآن با علوم روز، با احتیاط و دست به عصا راه می‌روند. به دیگر عبارت: علما و دانشمندان از اظهار این نکات، خودداری کرده و اجازه نمی‌دهند اشتباهات گذشته تکرار شود. دوم. در قرآن به برخی از موضوعات اشاراتی شده است و وقتی یک مسئله علمی کشف شد، آن گاه روشن می‌شود که آن اشاره برای چه بوده است. در این آیه دقت کنید: (رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها)؛ رعد (13)، آیه 2.؛ (خداست آن ذات پاکی که آسمان‌ها را بدون ستونی که مشاهده کنید، برافراشته است). تا قبل از اینکه جاذبه زمین و اجرام مادی توسط (نیوتن) کشف شود، معنای این آیه در هاله‌ای از ابهام بود. اما وقتی جاذبه کشف شد، معنای آن وضوح بیشتری یافت. می‌دانیم که در عالم طبیعت برای هر چیزی سببی قرار داده شده و بر این اساس برافراشتن آسمان‌ها، بدون سبب امکان ندارد. بنابراین پایه و نیرویی وجود دارد؛ ولی آن را نمی‌بینیم. سوم. در تفسیر برخی از آیات، مطالبی بیان شده که بر ما روشن نیست و باید در انتظار بمانیم تا حقایق جدیدی کشف شود. از باب نمونه: (خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ)؛ طلاق (65)، آیه 12.؛ (خدا کسی است که هفت آسمان را آفرید و مانند آن آسمان‌ها از زمین خلق فرمود). منظور از هفت آسمان و هفت زمین، هنوز کاملاً مشخص نیست و باید در انتظار پیشرفت ابزار و کشفیات جدید بود. با این بیان کسانی که چنین اعتراضی می‌کنند، باید به نکات فوق توجه کرده و به مطالعه بیشتری بپردازند.ر. ک: (قرآن شناسی، صالح قنادی با همکاری جمعی از محققان، کد: 20/500005)
عنوان سوال:

آیا می‌توان آیات قرآن را با علوم روز تطبیق داد؟


پاسخ:

در راستای پاسخ به این پرسش، نکاتی چند شایان توجه است:
یکم. از آن رو که علم دستخوش نوسان است و هر روز تئوری تازه‌ای به بازار علم می‌آید و نظریات قبلی را یا به کلی ابطال کرده یا دستخوش تزلزل می‌سازد، لذا مفسران در تطبیق آیات قرآن با علوم روز، با احتیاط و دست به عصا راه می‌روند. به دیگر عبارت: علما و دانشمندان از اظهار این نکات، خودداری کرده و اجازه نمی‌دهند اشتباهات گذشته تکرار شود.
دوم. در قرآن به برخی از موضوعات اشاراتی شده است و وقتی یک مسئله علمی کشف شد، آن گاه روشن می‌شود که آن اشاره برای چه بوده است. در این آیه دقت کنید: (رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها)؛ رعد (13)، آیه 2.؛ (خداست آن ذات پاکی که آسمان‌ها را بدون ستونی که مشاهده کنید، برافراشته است). تا قبل از اینکه جاذبه زمین و اجرام مادی توسط (نیوتن) کشف شود، معنای این آیه در هاله‌ای از ابهام بود. اما وقتی جاذبه کشف شد، معنای آن وضوح بیشتری یافت. می‌دانیم که در عالم طبیعت برای هر چیزی سببی قرار داده شده و بر این اساس برافراشتن آسمان‌ها، بدون سبب امکان ندارد. بنابراین پایه و نیرویی وجود دارد؛ ولی آن را نمی‌بینیم.
سوم. در تفسیر برخی از آیات، مطالبی بیان شده که بر ما روشن نیست و باید در انتظار بمانیم تا حقایق جدیدی کشف شود. از باب نمونه: (خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ)؛ طلاق (65)، آیه 12.؛ (خدا کسی است که هفت آسمان را آفرید و مانند آن آسمان‌ها از زمین خلق فرمود). منظور از هفت آسمان و هفت زمین، هنوز کاملاً مشخص نیست و باید در انتظار پیشرفت ابزار و کشفیات جدید بود. با این بیان کسانی که چنین اعتراضی می‌کنند، باید به نکات فوق توجه کرده و به مطالعه بیشتری بپردازند.ر. ک: (قرآن شناسی، صالح قنادی با همکاری جمعی از محققان، کد: 20/500005)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین