تحصیل یقین و رسیدن به باور چگونه است؟

تحقیق و مطالعه پنجاه درصد راه است. پنجاه درصد مابقی بستگی به عمل انسان دارد. یعنی انسان باید هم محقق باشد هم متحقق. محقق کسی است که از نظر علمی عمیقاً تحقیق نموده و مطالب را برای خود حل نموده است ولی متحقق کسی است که آنچه را فهمیده باور کرده و برابر آن عمل می‌کند. اگر کسی عالم محض بود یعنی حرف‌های خیلی متقن و محکم داشت ولی ایمان نداشت، به علوم خود باور نداشت، اهل عمل به حقایقی که برایش مکشوف شده نبود، کم کم دُچار شک و شبهه می‌شود.<BR>خداوند درباره فرعون و همفکرانش تعبیر لطیفی دارد، می‌فرماید: (وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً)؛ سوره نمل(27): آیه 14.<BR>موسای کلیم هم طبق آیات قرآن به فرعون فرمود: (لَقَدْ عَلِمْتَ ما أَنْزَلَ هؤُلاءِ إِلاَّ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)؛ سوره اسراء(17): آیه 102. تو می‌دانی که این‌ها را کسی نفرستاده به جز خدای آسمان‌ها و زمین، ولی باور نداشت.<BR>ما یک فهم داریم یک باور، فهم در اختیار ما نیست ولی باور در اختیار ما است. یعنی اگر فکر کردیم، درس خواندیم و مطالعاتی انجام دادیم علمی برای ما حاصل می‌شود و از این به بعد نمی‌توانیم بگوییم من نمی‌خواهم بفهمم.<BR>اراده در فهم دخیل نیست اما در باور دخیل است. یعنی انسان بعد از آن که چیزی را فهمید، می‌تواند باور کند و می‌تواند باور نکند، می‌تواند گردن بنهد یا ننهد. گاهی دو نفر با هم بحث می‌کنند و با این که یکی برای دیگری حق را روشن می‌کند ولی این شخص زیر بار نمی‌رود؛ یعنی نفس به قدری شرور است که می‌تواند در برابر 4=2*2 بایستد و بگوید من باور نمی‌کنم با این که فهمیده است.<BR>برای این که به ویروس درونی (شک و شبهه) مبتلا نشویم باید آن چه را فهمیده‌ایم باور و عمل کنیم. تا عمل در کار نباشد یقین حاصل نمی‌شود.<BR>برای نجات از گزند شبهه، بهترین راه این است که هر چه را فهمیدیم عمل کنیم و باور کنیم و پا روی نفس بگذاریم. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 24/500020)