نکاتی که می‌توان در پاسخ متذکر شد، عبارتند از:
1. نجم در لغت به معنای ستاره درخشان است. کوکب هم در لغت اعم از ستاره درخشان و غیردرخشان است. مصابیح نیز به معنای کواکب واقع در آسمان است. حبک جمع حبیکه در سه معنا به کار رفته: 1. حسن و زینت 2. خلق مستوی 3. طبقه و طریق.
2. واژگان نجم، کواکب، مصابیح و حبک، بر اساس بیان مفسران و به قرینه‌ی (السماء الدنیا) به آسمان اول که ما آن را مشاهده، و با آن مواجه هستیم مربوط می‌باشد و ربطی به دیگر آسمانهای ششگانه ندارند؛ چرا که آیات از اوصاف آن آسمانها سخنی به میان نیاورده است. 3. مقصود از نجم در آیه‌ی 16 نمل طبق حدیث منقول، وجود شریف پیامبر(ص) است که این در واقع معنای باطنی آیه می‌باشد، (ر.ک: کلینی، اصول کافی، ج 1، ص 16؛ بحرانی، سید هاشم، تفسیر برهان، ج 3، ص 408، نشر مؤسسه‌ی البعثه، قم). و درباره آیه 1 سوره نجم هم گفته شده که شاید آن اشاره به قرآن مجید باشد؛ چرا که عرب هر چیزی را که تدریجاً و در فواصل مختلف انجام گیرد، نجم بر آن اطلاق می‌کند، (طبرسی مجمع‌البیان، ج 9، ص 286، نشر موسسه‌ی اعلمی، بیروت) سپس حدیثی هم در ذیل آیه‌ی وَ اَلسَّماءِ ذاتِ اَلْحُبُکِ؛ (51:7) به این مضمون نقل شده که: (السماء) رسول الله(ص) است و (ذات الحبک) اشاره به علی(ع) و اولاد معصوم او دارد، (ر.ک: حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج 5، ص 121). (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 2/9425)
