یأجوح و مأجوج چه کسانی بودند؟
یأجوح و مأجوج یأجوج و مأجوج همان مغول و تاتار و دیگر اقوامی بودند که در قسمت‌های شمالی آسیا به صورت بیابان گردی زندگی می‌کرده‌اند. این دو کلمه به زبان چینی (منگوک و یا منچوک) است، که در زبان عربی و عربی یأجوج و مأجوج خوانده شده است. در ترجمه‌های یونانی نیز به ( یاگوگ و مأگوک ) برگردانده شده است. کلمه منغول و مغول نیز برگرفته شده از همان مأجوج است. این اقوام در برهه‌ای از تاریخ از لاک خود بیرون آمده و تقریا تمام قسمت‌های متمدن زمین - از قبیل چین، ایران،روم و دیگر بلاد را - در نور دیدند و بیشتر آثار تمدن را نابود کرده و قتل و غارت بی‌اندازه‌ای به راه انداختند. البته پس از چندی در داخل ملل دیگر هضم شده و رو به اضمحلال رفتند. البته اکنون نیز نژاد مغول و تاتار، در آسیای مرکزیوجود دارند. در قرآن مجید در دو سوره از یاجوج و ماجوج سخن به میان آمده، یکی در آیات مورد بحث و دیگر در سوره انبیاء آیه 96. آیات قرآن به خوبی گواهی می‌دهد که این دو نام متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشته‌اند. در تورات در کتاب حزقیل فصل سی و هشتم و فصل سی و نهم، و در کتاب رؤیای یوحنا فصل بیستم از آنها به عنوان گوگ و ماگوگ یاد شده است که معرب آن یاجوج و ماجوج می‌باشد. به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبائی در المیزان از مجموع گفته‌های تورات استفاده می‌شود که ماجوج یا یاجوج و ماجوج، گروه یا گروه‌های بزرگی بودند که در دوردست‌ترین نقطه شمال آسیا زندگی داشتند مردمی جنگجو و غارتگر بودند .( المیزان جلد 13 صفحه 411 ) بعضی معتقدند این دو کلمه عبری است، ولی در اصل از زبان یونانی به عبری منتقل شده است و در زبان یونانی گاگ و ماگاگ تلفظ می‌شده که در سایر لغات اروپایی نیز به همین صورت انتقال یافته است. دلائل فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقه شمال شرقی زمین در نواحی مغولستان در زمانهای گذشته گویی چشمه جوشانی از انسان وجود داشته، مردم این منطقه به سرعت زاد و ولد می‌کردند، و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر می‌شدند، و همچون سیل روانی این سرزمینها را زیر پوشش خود قرار می‌دادند، و تدریجا در آنجا ساکن می‌گشتند. برای حرکت سیل‌آسای این اقوام، دورانهای مختلفی در تاریخ آمده است‌ که یکی از آنها دوران هجوم این قبائل وحشی در قرن چهارم میلادی تحت زمامداری آتیلا بود که تمدن امپراطوری روم را از میان بردند. و دوران دیگر که ضمنا آخرین دوران هجوم آنها محسوب می‌شود در قرن دوازدهم میلادی به سرپرستی چنگیز خان صورت گرفت که بر ممالک اسلامی و عربی، هجوم آوردند و بسیاری از شهرها از جمله بغداد را ویران نمودند. در عصر کورش نیز هجومی از ناحیه آنها اتفاق افتاد که در حدود سال پانصد قبل از میلاد بود، ولی در این تاریخ، حکومت متحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضاع تغییر کرد و آسیای غربی از حملات این قبائل آسوده شد. به این ترتیب نزدیک به نظر می‌رسد که یاجوج و ماجوج از همین قبائل وحشی بوده‌اند که مردم قفقاز به هنگام سفر کورش به آن منطقه تقاضای جلوگیری از آنها را از وی نمودند، و او نیز اقدام به کشیدن سد معروف ذو القرنین نمود . تفسیر نمونه، ج‌12، ص: 552
عنوان سوال:

یأجوح و مأجوج چه کسانی بودند؟


پاسخ:

یأجوح و مأجوج
یأجوج و مأجوج همان مغول و تاتار و دیگر اقوامی بودند که در قسمت‌های شمالی آسیا به صورت بیابان گردی زندگی می‌کرده‌اند. این دو کلمه به زبان چینی (منگوک و یا منچوک) است، که در زبان عربی و عربی یأجوج و مأجوج خوانده شده است. در ترجمه‌های یونانی نیز به ( یاگوگ و مأگوک ) برگردانده شده است.
کلمه منغول و مغول نیز برگرفته شده از همان مأجوج است. این اقوام در برهه‌ای از تاریخ از لاک خود بیرون آمده و تقریا تمام قسمت‌های متمدن زمین - از قبیل چین، ایران،روم و دیگر بلاد را - در نور دیدند و بیشتر آثار تمدن را نابود کرده و قتل و غارت بی‌اندازه‌ای به راه انداختند. البته پس از چندی در داخل ملل دیگر هضم شده و رو به اضمحلال رفتند. البته اکنون نیز نژاد مغول و تاتار، در آسیای مرکزیوجود دارند.
در قرآن مجید در دو سوره از یاجوج و ماجوج سخن به میان آمده، یکی در آیات مورد بحث و دیگر در سوره انبیاء آیه 96.
آیات قرآن به خوبی گواهی می‌دهد که این دو نام متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشته‌اند.
در تورات در کتاب حزقیل فصل سی و هشتم و فصل سی و نهم، و در کتاب رؤیای یوحنا فصل بیستم از آنها به عنوان گوگ و ماگوگ یاد شده است که معرب آن یاجوج و ماجوج می‌باشد.
به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبائی در المیزان از مجموع گفته‌های تورات استفاده می‌شود که ماجوج یا یاجوج و ماجوج، گروه یا گروه‌های بزرگی بودند که در دوردست‌ترین نقطه شمال آسیا زندگی داشتند مردمی جنگجو و غارتگر بودند .( المیزان جلد 13 صفحه 411 )
بعضی معتقدند این دو کلمه عبری است، ولی در اصل از زبان یونانی به عبری منتقل شده است و در زبان یونانی گاگ و ماگاگ تلفظ می‌شده که در سایر لغات اروپایی نیز به همین صورت انتقال یافته است.
دلائل فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقه شمال شرقی زمین در نواحی مغولستان در زمانهای گذشته گویی چشمه جوشانی از انسان وجود داشته، مردم این منطقه به سرعت زاد و ولد می‌کردند، و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر می‌شدند، و همچون سیل روانی این سرزمینها را زیر پوشش خود قرار می‌دادند، و تدریجا در آنجا ساکن می‌گشتند.
برای حرکت سیل‌آسای این اقوام، دورانهای مختلفی در تاریخ آمده است‌
که یکی از آنها دوران هجوم این قبائل وحشی در قرن چهارم میلادی تحت زمامداری آتیلا بود که تمدن امپراطوری روم را از میان بردند.
و دوران دیگر که ضمنا آخرین دوران هجوم آنها محسوب می‌شود در قرن دوازدهم میلادی به سرپرستی چنگیز خان صورت گرفت که بر ممالک اسلامی و عربی، هجوم آوردند و بسیاری از شهرها از جمله بغداد را ویران نمودند.
در عصر کورش نیز هجومی از ناحیه آنها اتفاق افتاد که در حدود سال پانصد قبل از میلاد بود، ولی در این تاریخ، حکومت متحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضاع تغییر کرد و آسیای غربی از حملات این قبائل آسوده شد.
به این ترتیب نزدیک به نظر می‌رسد که یاجوج و ماجوج از همین قبائل وحشی بوده‌اند که مردم قفقاز به هنگام سفر کورش به آن منطقه تقاضای جلوگیری از آنها را از وی نمودند، و او نیز اقدام به کشیدن سد معروف ذو القرنین نمود .
تفسیر نمونه، ج‌12، ص: 552





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین