یأجوج و مأجوج چه کسانی بودند؟

درباره ی ویژگی های یأجوج و مأجوج در قرآن، شرح و توضیحی نیامده است و تنها همین مقدار ذکر شده که مردم نزد ذوالقرنین آمدند و گفتند یأجوج و مأجوج روی زمین فساد می کنند؛ همچنین در قسمت دیگری از داستان ذوالقرنین خبر می دهد (هنگامی که وعده ی حق فرا رسد، سد در هم می شکند و یأجوج و مأجوج آزاد می شوند و درهم موج می زنند).
اما در کتب تاریخی، مطالبی ذکر شده است که تمام آن ها، یا شمار زیادی از آن ها، مبالغه آمیز و خیالی به نظر می رسد و نمی توان به آن ها اعتماد کرد.
دهخدا می نویسد: ((یأجوج)و (مأجوج)دو برادر که از فرزندان یافث بن نوح(علیه السلام) بودند پس از طوفان نوح، در مشرق و پشت آن دو کوه، قرار گرفتند. هرکدام فرزندانی دارند که نسل آن ها بسیار زیاد است و تعداد آن ها را غیر از خداوند کسی نمی داند. به صورت آدمی هستند با قامت های بسیار بلند و گوش های بزرگ؛ همگی برهنه اند و مانند وحوش زندگی می کنند؛ ازدواج ندارند؛ کشت و زرع نمی کنند؛ دین ندارند و خدا را نمی شناسند؛ هرگاه از میان کوه بیرون بیایند، به مسلمانان آزار می رسانند و فساد می کنند و آنان را می کشند.)[1]
پی نوشت:
[1]. لغت نامه دهخدا، واژه ی ذوالقرنین.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).