آیا امام علی بعد از جنگ جمل عایشه را در خانه اش محصور کرد؟؟ پاسخ: مطلبی که دلالت کند امیر مومنان علی علیه السلام، عایشه را پس از جنگ جمل در خانه اش محصور کرده باشد در کتب تاریخی نیافتیم اما آنچه مسلم است این است که خود عایشه دیگر بعد از جنگ جمل بر علیه آن حضرت اقدام عملی انجام نداد و از کرده خود در جنگ جمله به شدت پشیمان شده بود لذا علتی برای محصور کردن وی وجود نداشت چون محصور کردن برای کسانی است که هر لحظه در صدد ایجاد فتنه و زنده کردن عداوتها هستند. در مورد حالات عایشه بعد از جنگ جمل نقل شده که وی هرگاه روز جمل را به یاد میآورد، آرزو میکرد که ای کاش قبل از آن مرده بود و در آن حادثه حضور نمییافت.وی هنگامی که آیه (و قَرْنَ فی بُیوتِکُنَّ) (سوره احزاب آیه 33) را میخواند، چندان میگریست که روبندش خیس میشد.( احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج2، ص178، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق 19962000.) نیز روایاتی در کتابهای شیعه و سنی وجود دارد که رسول خدا صلی الله علیه وآله از امیرمؤمنان علیه السلام خواسته بود که وقتی بر عائشه پیروز شدی، با او مدارا کن. بیهقی در دلائل النبوة، حاکم نیشابوری در المستدرک، شیخ مفید در کتاب الجمل و... نقل کردهاند: از ام سلمه نقل شده است که رسول خدا (ص) از شورش برخی از همسرانش خبر داد عایشه از این خبر خندید پیامبر به او فرمود: (مراقب باش ای حمیراء که تو نباشی) سپس رو به علی علیه السّلام کرد و گفت: (ای ابو الحسن اگر کاری از امور او را عهده دار شدی با او مدارا کن) (البیهقی، أبی بکر أحمد بن الحسین بن علی (متوفای458ه)، دلائل النبوة، ج6، ص411؛ الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای 405 ه)، المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص129، ح4610، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411ه - 1990م؛الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبی عبد الله العکبری البغدادی (متوفای413 ه)، الجمل، ص230، ناشر: مکتبة الداوری قم.) همچنین در روایت دیگری نقل شده: رسول خدا صلی الله علیه وآله به علی بن أبی طالب علیه السلام فرمود: به زودی بین شما و عائشه اتفاقاتی میافتد. علی علیه السلام سؤال کرد؟ بین من و او ؟ فرمود: بلی. باز امام علیه السلام سؤال کرد: آیا من بر شقاوت هستم ای رسول خدا ؟ فرمود: نه، ولی هر وقت این اتفاق افتاد او را به منزلش برگردان. (الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241ه)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص393، ح27242، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛الطبرانی، ابوالقاسم سلیمان بن أحمد بن أیوب (متوفای360ه)، المعجم الکبیر، ج1، ص332، ح995، تحقیق: حمدی بن عبدالمجید السلفی، ناشر: مکتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانیة، 1404ه – 1983م.)
آیا امام علی بعد از جنگ جمل عایشه را در خانه اش محصور کرد؟؟
پاسخ: مطلبی که دلالت کند امیر مومنان علی علیه السلام، عایشه را پس از جنگ جمل در خانه اش محصور کرده باشد در کتب تاریخی نیافتیم اما آنچه مسلم است این است که خود عایشه دیگر بعد از جنگ جمل بر علیه آن حضرت اقدام عملی انجام نداد و از کرده خود در جنگ جمله به شدت پشیمان شده بود لذا علتی برای محصور کردن وی وجود نداشت چون محصور کردن برای کسانی است که هر لحظه در صدد ایجاد فتنه و زنده کردن عداوتها هستند.
در مورد حالات عایشه بعد از جنگ جمل نقل شده که وی هرگاه روز جمل را به یاد میآورد، آرزو میکرد که ای کاش قبل از آن مرده بود و در آن حادثه حضور نمییافت.وی هنگامی که آیه (و قَرْنَ فی بُیوتِکُنَّ) (سوره احزاب آیه 33) را میخواند، چندان میگریست که روبندش خیس میشد.( احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج2، ص178، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق 19962000.)
نیز روایاتی در کتابهای شیعه و سنی وجود دارد که رسول خدا صلی الله علیه وآله از امیرمؤمنان علیه السلام خواسته بود که وقتی بر عائشه پیروز شدی، با او مدارا کن.
بیهقی در دلائل النبوة، حاکم نیشابوری در المستدرک، شیخ مفید در کتاب الجمل و... نقل کردهاند:
از ام سلمه نقل شده است که رسول خدا (ص) از شورش برخی از همسرانش خبر داد عایشه از این خبر خندید پیامبر به او فرمود: (مراقب باش ای حمیراء که تو نباشی) سپس رو به علی علیه السّلام کرد و گفت: (ای ابو الحسن اگر کاری از امور او را عهده دار شدی با او مدارا کن)
(البیهقی، أبی بکر أحمد بن الحسین بن علی (متوفای458ه)، دلائل النبوة، ج6، ص411؛ الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای 405 ه)، المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص129، ح4610، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411ه - 1990م؛الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبی عبد الله العکبری البغدادی (متوفای413 ه)، الجمل، ص230، ناشر: مکتبة الداوری قم.)
همچنین در روایت دیگری نقل شده: رسول خدا صلی الله علیه وآله به علی بن أبی طالب علیه السلام فرمود: به زودی بین شما و عائشه اتفاقاتی میافتد. علی علیه السلام سؤال کرد؟ بین من و او ؟ فرمود: بلی. باز امام علیه السلام سؤال کرد: آیا من بر شقاوت هستم ای رسول خدا ؟ فرمود: نه، ولی هر وقت این اتفاق افتاد او را به منزلش برگردان.
(الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241ه)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص393، ح27242، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر؛الطبرانی، ابوالقاسم سلیمان بن أحمد بن أیوب (متوفای360ه)، المعجم الکبیر، ج1، ص332، ح995، تحقیق: حمدی بن عبدالمجید السلفی، ناشر: مکتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانیة، 1404ه – 1983م.)
- [سایر] اگر عایشه در ماجرای جنگ جمل، گناه کار است چرا علی(ع) او را قصاص نکرد؟
- [سایر] بعدجنگ جمل عایشه پشیمان میشود.آیادرست است امام علی(ع)اهانت کنندگان به عایشه رانکوهش کردند.درموردش توضیح دهید.
- [سایر] آیا عایشه بعد از جنگ جمل که علی (علیه السلام) او را به مدینه فرستاد، دوباره برعلیه امام علی (علیه السلام) کاری انجام داد؟
- [سایر] چرا علی-علیه السلام- در برابر خواست طلحه و زبیر عایشه تسلیم نشد و در جنگ جمل باآنها به مقابله پرداخت؟
- [سایر] آیا امام علی(ع) بعد از جنگ جمل، دستور به حصر خانگی عائشه دادند؟ آیا در این باب بین مورّخان اختلاف نظری هم وجود دارد یا خیر؟
- [سایر] اگر عایشه ام المومنین بود و قرآن پاکی ایشان را اعلام کرده است ،چطور با امام علی (ع) در جنگ جمل جنگید؟
- [سایر] اگر عایشه ام المومنین بود و قرآن پاکی ایشان را اعلام کرده است ،چطور با امام علی (ع) در جنگ جمل جنگید؟ آیا امام علی اشتباه کرد یا خدا؟!!
- [سایر] اگر عایشه ام المومنین بود و قرآن پاکی ایشان را اعلام کرده است ،چطور با امام علی (ع) در جنگ جمل جنگید؟ آیا امام علی اشتباه کرد یا خدا؟!!
- [سایر] چرا امام علی (علیه السلام)درپایان جنگ جمل به سپاهیانش گفت اموال کشته شدگان برشما حرام است؟
- [سایر] پیشگوئی پیامبر(ص) درباره حضور عائشه در جنگ جمل چه بود؟
- [آیت الله جوادی آملی] .اذان, هجده جمله است : (االله اکبر ) چهار مرتبه، (أشهد أن لا إله الاّ االله )، (أشهد أنّ محمداً رسول االله )، (حیّ علی الصلاة )، (حیّ علی الفلاح)، (حیّ علی خیر العمل )، (االله اکبر )، (لا إله الاّ االله )، هر کدام دو مرتبه، و اقامه , هفده جمله است : دو مرتبه (االله اکبر )، از اول اذان و یک مرتبه (لا إله الاّ االله ) از آخر آن , کم می شود و دو مرتبه (قد قامت الصلاة ) بعد از (حیّ علی خیر العمل) افزوده میشود.
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اذان هیجده جمله است: اَلله اکبرُ چهار مرتبه اَشهدُ اَنْ لا الهَ اِلاّاللهُ، اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسولُ الله حیَّ عَلَی الصَّلوةِ حَیَّ عَلَی الفَلاحِ حَیَّ عَلی خیرِ العملِ، الله اکبرُ لااِلَه اِلاّالله هر یک دو مرتبه و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اوّل اذان و یک مرتبه لااِلهَ اِلاّالله از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خیرِ العَمَل باید دو مرتبه قَد قامَتِ الصَّلوةُ اضافه نمود.
- [آیت الله خوئی] اذان هیجده جمله است:" الله اکبر" چهار مرتبه،" اشهد ان لا اله الا الله، أشهد ان محمداً رسول الله، حی علی الصلاة، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه" الله اکبر" از اوّل اذان، و یک مرتبه" لا اله الا الله" از آخر آن کم میشود، و بعداز گفتن" حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه" قد قامت الصلاه" اضافه نمود.
- [امام خمینی] اذان هیجده جمله است: "الله اکبر" چهار مرتبه، "اشهد ان لا اله الا الله،اشهد ان محمدا رسول الله، حی علی الصلاه، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه"الله اکبر" از اول اذان، و یک مرتبه "لا اله الا الله" از آخر آن کم می شود، و بعداز گفتن "حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه "قد قامت الصلاه" اضاضه نمود.
- [آیت الله بهجت] اذان هیجده جمله است: (اللّه اَکبَر) چهار مرتبه؛ (اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّه)؛ (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه)؛ (حَی عَلَی الصَّلاة)؛ (حَی عَلَی الفَلاح)؛ (حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل)؛ (اللّه اَکبَر)؛ (لا اِلهَ اِلاَّ اللّه) هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است؛ یعنی دو مرتبه (اللّه اکبر) از اول اذان و یک مرتبه (لا اِلهَ الاَّ اللّه) از آخر آن کم میشود، و بعد از گفتن (حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل) باید دو مرتبه (قَدْ قامَتِ الصَّلاة) اضافه نمود.
- [آیت الله علوی گرگانی] اذان هیجده جمله است: )اللّهُ أکْبَر( چهار مرتبه، )أشْهَدُ أن لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ، أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه، حَیَّ عَلی الصَّلاِْ، حَیَّ عَلی الفَلاحِ، حَیَّ عَلی خَیْرِ العَمَل، اللّهُ اکْبَر، لا اًّلهَ اًّلاّ اللّه( هریک دو مرتبه . واقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أکبَر از اوّل اذان ویک مرتبه )لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ( از آخر آن کم میشود و بعد از گفتن )حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَل(، باید دو مرتبه )قَدْ قامَتِ الصّلاْ( اضافه نمود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اذان هیجده جمله دارد: (اللَّهُ أکبَر) چهار مرتبه، (أَشْهَدُ أَنْ لا إلهَ إلّا اللَّهُ)، (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه)، (حَیَّ علی الصَّلاةِ)، (حَیَّ علی الفَلاحِ)، (حَیَّ علی خَیْرِ العَمَلِ)، (اللَّه أکبَر)، (لا إلهَ إلّا اللَّهُ) هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است؛ یعنی دو مرتبه (اللَّه أکبَر) از اول اذان و یک مرتبه (لا إلهَ إلّا اللَّهُ) از آخر آن کم میشود و بعد از گفتن (حَیَّ علی خَیْرِ العَمَلِ) باید دو مرتبه (قَدْ قامَتِ الصّلاة) اضافه نمود.
- [آیت الله وحید خراسانی] اذان هیجده جمله است الله اکبر چهار مرتبه اشهد ان لا اله الا الله اشهد ان محمدا رسول الله حی علی الصلاه حی علی الفلاح حی علی خیر العمل الله اکبر لا اله الا الله هر یک دو مرتبه و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبر از اول اذان و یک مرتبه لا اله الا الله از اخر ان کم می شود و بعد از گفتن حی علی خیر العمل باید دو مرتبه قد قامت الصلاه اضافه نمود