لطفا بیان نمایید بهاییان کافرند؟ با توجه به گفته علی محمد باب، به عنوان آغازگر جریان بهائیت و کسی که سخن وی برای بهائیان مستدل است، از نظر بهاییت نیز بهاییان کافر هستند. با توجه به پرسش های طرح شده درباره معاشرت با بهاییان، دین مبین اسلام با توجه به جهان شمولی و جامع نگری که دارد، برای تماس، معاشرت و معامله با پیروان دیگر ادیان، مذاهب و فرق قوانین خاصی را وضع کرده است. در همین راستا، دین اسلام به هر کس که یکی از ضروریات دین را قبول نداشته یا منکر خدا است و یا شریکی برای خداوند متعال قائل می شود، کافر یا مشرک می گوید و تماس، معاشرت و معامله با این افراد قوانین خاص خود را دارد. از اینرو مراجع بزرگوار تقلید در پاسخ به این پرسش ها، پس از تحقیق، تفحص در دین اسلام و پس از بررسی اعتقادات فرقه ضاله بهاییت، این گونه اسنتباط کرده اند که بهاییان کافر و نجس هستند. به طور مثال مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای، در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی معاشرت با بهاییان این گونه فتوا داده اند(جمیع افراد فرقه ضاله بهائی محکوم به کفر و نجاست هستند و از غذا و سایر چیزهایی که با رطوبت مسری در تماس با آنها بوده است باید اجتناب کرد و بر مومنین واجب است که با حیله و فسادگری این فرقه گمراه مقابله کنند). فاضل مازندرانی، نویسنده بهایی در کتاب اسرارالآثار جلد دوم صفحه 182 به نقل از علی محمد باب، درباره امام زمان(عج) می گوید (شهادت می دهم که بعد از ابواب اربعه دارای بابی نیست و شهادت می دهم که در ایام غیبت آن حضرت علمائی حافظ و نگهبان از طرف آن حضرت حجت بر مردمند و کسی که یکی از آنها را انکار نماید کافر شده و از خاسران خواهد بود). این سخنان از سوی کسی مطرح می شود که بهائیان وی را نقطه اولی و آغازگر جریان بهائیت می دانند؛ وی به عنوان مبشر به ظهور حسینعلی نوری در اعتقادات بهائیت دارای جایگاهی ویژه بوده و قبر او در اسرائیل غاصب با شکوه و جلالت خاصی در نزد بهائیان دارای تقدس و احترام است. علی محمد باب، کسی را که پیامبر اسلام و حضرت ولی عصر ( عج ) را قبول داشته باشد ولی منکر یک نفر از نواب اربعه حضرت باشد را کافر دانسته است. اما بهاییان نه تنها نواب آن حضرت را قبول ندارند بلکه وجود مقدس حضرت صاحب الزمان(عج) را به عنوان محمد ابن الحسن موهوم و خرافه می دانند و هیچ اعتقادی به امام دوازدهم شیعیان ندارند. از اینرو با توجه به گفته علی محمد باب، به عنوان آغازگر جریان بهائیت و کسی که سخن وی برای بهائیان مستدل است، از نظر بهاییت نیز بهاییان کافر هستند. کارشناس بهایی پژوهی: حجت الاسلام همایون منبع: خبر گذاری رسا
لطفا بیان نمایید بهاییان کافرند؟
با توجه به گفته علی محمد باب، به عنوان آغازگر جریان بهائیت و کسی که سخن وی برای بهائیان مستدل است، از نظر بهاییت نیز بهاییان کافر هستند.
با توجه به پرسش های طرح شده درباره معاشرت با بهاییان، دین مبین اسلام با توجه به جهان شمولی و جامع نگری که دارد، برای تماس، معاشرت و معامله با پیروان دیگر ادیان، مذاهب و فرق قوانین خاصی را وضع کرده است.
در همین راستا، دین اسلام به هر کس که یکی از ضروریات دین را قبول نداشته یا منکر خدا است و یا شریکی برای خداوند متعال قائل می شود، کافر یا مشرک می گوید و تماس، معاشرت و معامله با این افراد قوانین خاص خود را دارد.
از اینرو مراجع بزرگوار تقلید در پاسخ به این پرسش ها، پس از تحقیق، تفحص در دین اسلام و پس از بررسی اعتقادات فرقه ضاله بهاییت، این گونه اسنتباط کرده اند که بهاییان کافر و نجس هستند.
به طور مثال مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای، در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی معاشرت با بهاییان این گونه فتوا داده اند(جمیع افراد فرقه ضاله بهائی محکوم به کفر و نجاست هستند و از غذا و سایر چیزهایی که با رطوبت مسری در تماس با آنها بوده است باید اجتناب کرد و بر مومنین واجب است که با حیله و فسادگری این فرقه گمراه مقابله کنند).
فاضل مازندرانی، نویسنده بهایی در کتاب اسرارالآثار جلد دوم صفحه 182 به نقل از علی محمد باب، درباره امام زمان(عج) می گوید (شهادت می دهم که بعد از ابواب اربعه دارای بابی نیست و شهادت می دهم که در ایام غیبت آن حضرت علمائی حافظ و نگهبان از طرف آن حضرت حجت بر مردمند و کسی که یکی از آنها را انکار نماید کافر شده و از خاسران خواهد بود).
این سخنان از سوی کسی مطرح می شود که بهائیان وی را نقطه اولی و آغازگر جریان بهائیت می دانند؛ وی به عنوان مبشر به ظهور حسینعلی نوری در اعتقادات بهائیت دارای جایگاهی ویژه بوده و قبر او در اسرائیل غاصب با شکوه و جلالت خاصی در نزد بهائیان دارای تقدس و احترام است.
علی محمد باب، کسی را که پیامبر اسلام و حضرت ولی عصر ( عج ) را قبول داشته باشد ولی منکر یک نفر از نواب اربعه حضرت باشد را کافر دانسته است. اما بهاییان نه تنها نواب آن حضرت را قبول ندارند بلکه وجود مقدس حضرت صاحب الزمان(عج) را به عنوان محمد ابن الحسن موهوم و خرافه می دانند و هیچ اعتقادی به امام دوازدهم شیعیان ندارند.
از اینرو با توجه به گفته علی محمد باب، به عنوان آغازگر جریان بهائیت و کسی که سخن وی برای بهائیان مستدل است، از نظر بهاییت نیز بهاییان کافر هستند.
کارشناس بهایی پژوهی: حجت الاسلام همایون
منبع: خبر گذاری رسا
- [سایر] آیا وهابیون کافرند؟
- [سایر] بهاییان در پیدایش و استمرار رژیم پهلوی چه نقشی داشتند ؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا خرید و فروش با بهائیان حرام می باشد؟
- [سایر] انقلاب اسلامی چه تحوّلی در وضعیت بهائیان داخل ایران به وجود آورد؟
- [سایر] علت نفوذ و گسترش شدید بهائیان در رژیم پهلوی چه بود؟
- [سایر] چرا طرفداران ادیان دیگر را واجب القتل نمی دانید ولی بهائیان را واجب القتل می دانید؟
- [سایر] بهائیان آیه «فمن یبتغ غیر الاسلام دیناً فلن یقبل منه» را چگونه توجیه میکنند؟
- [سایر] علت رویگردانی بسیاری بهائیان از بهائیت و بازگشت آنان به اسلام چیست؟
- [سایر] چرا بهائیان را نجس میدانیم؟ از نظر اسلام دوستی و معاشرت با آنها چه حکمی دارد؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] حکم ازدواج موقت یا دائم زن یا مرد مسلمان با بهائیان چیست؟
- [آیت الله سبحانی] سگ و خوکی که در خشکی زندگی می کنند حتی مو و استخوان و پنجه و ناخن و رطوبت های آنها نجس است ولی سگ و خوک دریایی پاک هستند. 8. کافر و کسانی که در حکم کافرند
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر سگ شکاری حیوان وحشی حلال گوشتی را شکار کند پاک بودن و حلال بودن ان حیوان شش شرط دارد اول سگ به طوری تربیت شده باشد که هر وقت ان را برای گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت جلوگیری کنند بایستد و نیز بنابر احتیاط واجب عادتش این باشد که تا صاحبش نرسد از شکار نخورد ولی اگر عادت به خوردن خون شکار داشته باشد یا به ندرت از شکار بخورد اشکال ندارد دوم ان که ان را بفرستند و اگر از پیش خود دنبال شکار رود و حیوانی را شکار کند خوردن ان حیوان حرام است بلکه اگر از پیش خود دنبال شکار رود و بعد صاحبش بانک بزند که زودتر ان را به شکار برساند اگرچه به واسطه صدای صاحبش شتاب بکند بنا بر احتیاط واجب باید از خوردن ان شکار خودداری نمایند سوم کسی که سگ را می فرستد باید مسلمان یا بچه مسلمان باشد که خوب و بدرا بفهمد و اگر کافر یا ناصب یا خارجی و یا بعضی از غلاتی که در حکم کافرند سگ را بفرستد شکار ان سگ حرام است چهارم وقت فرستادن سگ نام خدارا ببرد و اگر عمدا نام خدارا نبرد ان شکار حرام است ولی اگر فراموش کند اشکال ندارد پنجم شکار به واسطه زخمی که از دندان سگ پیدا کرده بمیرد پس اگر سگ شکار را خفه کند یا شکار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست ششم کسی که سگ را فرستاده وقتی برسد که حیوان مرده باشد یا اگر زنده است به اندازه سربریدن ان وقت نباشد بشرط ان که در تاخیر مسامحه نکرده باشد وچنانچه وقتی برسد که به اندازه سربریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست