من خیلی درس می خوانم، حتّی بعضی مواقع صفحه های دفترم نیز هنگام امتحان یادم می آید؛ ولی جواب ها را فراموش می کنم. هنگام امتحان چنان نگران می شوم و در دلهره فرو می روم که هیچ کاری نمی توانم بکنم! به من بگویید چه کنم تا در امتحاناتم موفق باشم و اضطراب از من دور شود؟ (مطالعات گسترده نشان داده اند که دانشجویان سراسر دنیا علائم اضطراب امتحان[1] را تجربه کرده اند).[2] تنها شما نیستید که با چنین مسأله ای مواجهید؛ زیرا (حالت اضطراب امتحان را نمی توان همیشه حاصل عدم آمادگی برای امتحان دانست، چرا که دانشجویان قوی و بسیار با انگیزه هم از اثرات ناتوان کننده آن رنج می برند).[3] جمله هایی که در ادامه ذکر می گردند وضعیت دانشجویان را در چنین مواقعی بیان می کنند؛ لذا جا دارد خود را از جهت ابتلای به اضطراب امتحان ارزیابی نمایید. به این نحو که اگر بیش از پنج مورد از آن ها در شما وجود داشت، می توانید نتیجه بگیرید که اضطراب شما نسبت به دانشجویان دیگر ریشه دارتر است. این جملات عبارتند از: من نگران رد شدن در آزمون هستم. شب پیش از آزمون، خوب نمی خوابم. گاهی تلاش می کنم راهی برای فرار از آزمون بیابم. پیش یا حین آزمون بسیار عرق می کنم؛ یا دچار دل پیچه یا تپش قلب یا تنگی نفس می شوم. هنگام آزمون، حفظ تمرکز برایم سخت است. هنگام آزمون، اغلب نمی توانم چیزهایی را که یاد گرفته ام، به یاد آورم. هنگام پاسخگویی به پرسش های آزمون، اشتباه های بزرگی می کنم. اگر پاسخ یکی از پرسش های آزمون را ندانم، پریشان می شوم. از این که زمان رو به پایان برود و من هنوز پاسخ پرسش هایی را نداده باشم، سخت عصبی می شوم. هنگام آزمون نگران این مسأله می شوم که مبادا دیگران پیش از من برگه خود را تحویل دهند؛ یا بهتر از من پاسخ دهند.[4] دیدگاه های متفاوتی درباره سبب شناسی و همبسته های اضطراب امتحان وجود دارد. طبق شواهد پژوهشی احتمالاً می توان عوامل و همبسته های اضطراب امتحان را در چهار طبقه دسته بندی کرد: فردی (اضطراب عمومی، عزّت نفس، خودپنداره، تیپ شخصیتیA، خودکارآمدی، درماندگی آموخته شده، جایگاه مهار، اسناد، هوش، انگیزش، انگیزه موفقیت، آمادگی، انتظارات دانش آموز/ دانشجو) خانوادگی (تعامل والد - کودک، وضعیت اجتماعی – اقتصادی، شیوه های فرزندپروری، انتظارات والدین) آموزشگاهی (محیط مدرسه/ دانشگاه، عملکرد تحصیلی، نوع درس، مراقبین امتحان، مهارت های مطالعه، انتظارات معلّم) فرهنگی (جو امتحان، انگیزش، آمادگی عاطفی و احساسی، رابطه امتحان شونده و امتحان گیرنده و...)[5] روش های کاهش اضطراب امتحان روش ها و تکنیک های موفقیت آمیز متعددی از جمله درمان های دارویی، درمان شناختی، درمان منطقی- هیجانی و... برای کاهش و از بین بردن اضطراب امتحان وجود دارد که پرداختن به آن ها مجالی گسترده تر می طلبد. در ادامه به ذکر چند پیشنهاد کاربردی در این زمینه اکتفا می گردد که بی تردید با اجرای پیوسته آن به موفّقیّت دست خواهید یافت. استفاده از روش های یاد گیری مانند: به کارگیری روش های کارساز در مطالعه، گوش دادن در کلاس درس، یادداشت برداری خوب در کلاس، روخوانی و مرور کلی فصل های کتاب، برجسته سازی و علامت گذاری مطالب مهم در کتاب درسی، یاداشت برداری از کتاب، به یادسپاری و یادآوی اطلاعات زمینه دلهره آزمون را از خود دور سازید. شرکت در جلسات رفع اشکال : زیرا هدف اساتید از برگزاری این جلسات کمک به شماست؛ بنابراین دریابید: کدام یک از مطالب کتاب درسی، یاداشت های کلاسی و جزوه ها مهم تر است؟ پیشنهادهای ویژه استاد در مورد نکته هایی که باید برای امتحان بخوانید چیست؟ آیا می توانید در هنگام امتحان از کتاب[6]، جزه و یا ماشین حساب استفاده کنید؟ کدام یک از انواع پرسش های: (درست- نادرست)، (چند گزینه ای)، (جورکردنی)، (پر کردنی)، (تشریحی) یا گونه های دیگر در آزمون مورد پرسش قرار می گیرند؟ مدت زمان آزمون به چه اندازه است؟ محل برگزاری آزمون کجاست و شرایط محیطی آن چگونه است؟ آیا این امتحان با امتحانات دیگری که استاد مورد نظر برگزار نموده، شباهتی دارد؟ خواب مناسب: قبل از آزمون به اندازه کافی بخوابید؛ زیرا در شرایط خستگی نمی توان امتحان را به خوبی به پایان رساند. دوری از شتاب زدگی: با شتاب زدگی در جلسه امتحان حاضر نگردید. یاد خدا: با یاد خدا و با وضو در جلسه امتحان حاضر شوید. اعتماد به نفس: به دانشجویانی که با دلهره و نگرانی از این و آن درس می پرسند یا با این حالت مشغول مرور جزوه ها هستند، توجّه نکنید؛ زیرا انرژی منفی آن ها مایه سلب تمرکز و ایجاد نگرانی هستند. آشناسازی: با راهکارهای آزمون دادن تشریحی، تستی و... آشنا گردید تا اضطراب و دلهره را در شما کاهش دهد. حفظ آرامش: اگر در جلسه امتحان و در حین امتحان هیجان زده شدید به خود یادآوری نمایید که این هیجان، طبیعی است و می تواند به شما کمک کند از عهده امتحان برآیید. درست نظیر هیجانی که ورزشکاران را در میادین ورزشی یاری می دهد تا بر رقیب خود پیروز گردند. تمرین آرمیدگی: وقتی روی صندلی آزمون نشستید، دقایقی پیش از شروع امتحان - بی آنکه توجّه کسی را جلب کنید - چند نفس عمیق کشیده و همه عضلات بدن را یکباره منقبض سازید، چند ثانیه صبر کنید و آن گاه همه را رها کنید. به آرامشی که از نوک پنجه های پا به طرف بالا می آید توجّه کنید. در این هنگام، آرامش را به تمام نقاط بدنتان ببرید و آرام و آرام تر شوید. دوباره چند نفس عمیق بکشید و یا چشم هایتان را بسته و منظره زیبایی را که قبلاً دیده اید (رودخانه آرام، کوهستان پر برف، چمن زار زیبا و...) در ذهن خود مجسم کنید. خود را در آن محل زیبا ببینید و آرامشی را که می توانید در آن مکان داشته باشید، احساس کنید. پس از چند ثانیه، چشم های تان را باز کنید و با این احساس آرامش به استقبال امتحان بروید. نگاهی گذرا: ابتدا نگاهی گذرا به همه پرسش های امتحانی داشته باشید تا با نوع پرسش هایی که باید پاسخ دهید، آشنا شده و بتوانید شناختی اجمالی نسبت به ساده یا دشوار بودن شان داشته باشید. راهنمای آزمون را بخوانید: ممکن است شیوه پاسخ دادن به پرسش ها با آن چه که انتظارش را داشتید، متفاوت باشد. به عنوان نمونه ممکن است نیازی نباشد به همه سؤالات پاسخ دهید، بلکه سؤال و یا سؤالاتی اختیاری در برگه امتحان وجود داشته باشد که گرچه بهتر از بقیه سؤالات بدان پاسخ داده باشید؛ امّا برای پاسخ به آن ها نمره ای دریافت نکنید. همچنین دریابید که جواب پرسش ها را باید کجا بنویسید. زمان بندی: برای پاسخگویی به سؤالات برنامه ریزی زمانی داشته باشید. اولویت بندی: ابتدا به سؤالات ساده تر پاسخ دهید؛ زیرا در این صورت دست کم هنگام اتمام وقت امتحان به همه پرسش هایی که جواب درست شان را می دانستید، پاسخ داده اید و وقت تان برای پاسخگویی به سؤالاتی که اطمینان دارید پاسخ آنها را نمی دانید، تلف نشده است. در ضمن ممکن است زمانی که مشغول پاسخگویی به پرسش های ساده تر هستید جواب پرسش هایی که در نگاه نخست نمی دانستید را به یاد آورید. فراغت ذهنی: در صورتی که بعد از این آزمون ، بلافاصله امتحان دیگری دارید از فکر کردن و تعقیب نمودن نتیجه آزمون قبلی، پرهیز کنید؛ زیرا باعث کاهش روحیه و انگیزه و افزایش نگرانی شما برای امتحان بعدی می شود.[7] پی نوشت ها __________________ [1]. Test anaxiety . [2]. دیوید مک ایلری، روش های موفقیّت در امتحان، ص61 به نقل از (همبری ، 1988؛ سایپ ، 1991). [3]. همان، به نقل از (زایدنر، 1988). [4]. جیمز اف. شفرد؛ مهارت های مطالعه در دانشگاه و مدرسه، ص 120. [5]. کبری کاظمیان مقدم و مهناز مهرابی زاده هنرمند، اضطراب امتحان و شیوه های مقابله با آن،صص 53- 80. [6]. در آزمون هایی که به Open book مشهور است. [7]. عبدالرضا بهین، پلّه پلّه تا موفقیّت: روش های علمی و کاربردی موفقیّت تحصیلی، ص 155.
من خیلی درس می خوانم، حتّی بعضی مواقع صفحه های دفترم نیز هنگام امتحان یادم می آید؛ ولی جواب ها را فراموش می کنم. هنگام امتحان چنان نگران می شوم و در دلهره فرو می روم که هیچ کاری نمی توانم بکنم! به من بگویید چه کنم تا در امتحاناتم موفق باشم و اضطراب از من دور شود؟
من خیلی درس می خوانم، حتّی بعضی مواقع صفحه های دفترم نیز هنگام امتحان یادم می آید؛ ولی جواب ها را فراموش می کنم. هنگام امتحان چنان نگران می شوم و در دلهره فرو می روم که هیچ کاری نمی توانم بکنم! به من بگویید چه کنم تا در امتحاناتم موفق باشم و اضطراب از من دور شود؟
(مطالعات گسترده نشان داده اند که دانشجویان سراسر دنیا علائم اضطراب امتحان[1] را تجربه کرده اند).[2] تنها شما نیستید که با چنین مسأله ای مواجهید؛ زیرا (حالت اضطراب امتحان را نمی توان همیشه حاصل عدم آمادگی برای امتحان دانست، چرا که دانشجویان قوی و بسیار با انگیزه هم از اثرات ناتوان کننده آن رنج می برند).[3]
جمله هایی که در ادامه ذکر می گردند وضعیت دانشجویان را در چنین مواقعی بیان می کنند؛ لذا جا دارد خود را از جهت ابتلای به اضطراب امتحان ارزیابی نمایید. به این نحو که اگر بیش از پنج مورد از آن ها در شما وجود داشت، می توانید نتیجه بگیرید که اضطراب شما نسبت به دانشجویان دیگر ریشه دارتر است. این جملات عبارتند از:
من نگران رد شدن در آزمون هستم.
شب پیش از آزمون، خوب نمی خوابم.
گاهی تلاش می کنم راهی برای فرار از آزمون بیابم.
پیش یا حین آزمون بسیار عرق می کنم؛ یا دچار دل پیچه یا تپش قلب یا تنگی نفس می شوم.
هنگام آزمون، حفظ تمرکز برایم سخت است.
هنگام آزمون، اغلب نمی توانم چیزهایی را که یاد گرفته ام، به یاد آورم.
هنگام پاسخگویی به پرسش های آزمون، اشتباه های بزرگی می کنم.
اگر پاسخ یکی از پرسش های آزمون را ندانم، پریشان می شوم.
از این که زمان رو به پایان برود و من هنوز پاسخ پرسش هایی را نداده باشم، سخت عصبی می شوم.
هنگام آزمون نگران این مسأله می شوم که مبادا دیگران پیش از من برگه خود را تحویل دهند؛ یا بهتر از من پاسخ دهند.[4]
دیدگاه های متفاوتی درباره سبب شناسی و همبسته های اضطراب امتحان وجود دارد. طبق شواهد پژوهشی احتمالاً می توان عوامل و همبسته های اضطراب امتحان را در چهار طبقه دسته بندی کرد:
فردی (اضطراب عمومی، عزّت نفس، خودپنداره، تیپ شخصیتیA، خودکارآمدی، درماندگی آموخته شده، جایگاه مهار، اسناد، هوش، انگیزش، انگیزه موفقیت، آمادگی، انتظارات دانش آموز/ دانشجو)
خانوادگی (تعامل والد - کودک، وضعیت اجتماعی – اقتصادی، شیوه های فرزندپروری، انتظارات والدین)
آموزشگاهی (محیط مدرسه/ دانشگاه، عملکرد تحصیلی، نوع درس، مراقبین امتحان، مهارت های مطالعه، انتظارات معلّم)
فرهنگی (جو امتحان، انگیزش، آمادگی عاطفی و احساسی، رابطه امتحان شونده و امتحان گیرنده و...)[5]
روش های کاهش اضطراب امتحان
روش ها و تکنیک های موفقیت آمیز متعددی از جمله درمان های دارویی، درمان شناختی، درمان منطقی- هیجانی و... برای کاهش و از بین بردن اضطراب امتحان وجود دارد که پرداختن به آن ها مجالی گسترده تر می طلبد. در ادامه به ذکر چند پیشنهاد کاربردی در این زمینه اکتفا می گردد که بی تردید با اجرای پیوسته آن به موفّقیّت دست خواهید یافت.
استفاده از روش های یاد گیری مانند: به کارگیری روش های کارساز در مطالعه، گوش دادن در کلاس درس، یادداشت برداری خوب در کلاس، روخوانی و مرور کلی فصل های کتاب، برجسته سازی و علامت گذاری مطالب مهم در کتاب درسی، یاداشت برداری از کتاب، به یادسپاری و یادآوی اطلاعات زمینه دلهره آزمون را از خود دور سازید.
شرکت در جلسات رفع اشکال : زیرا هدف اساتید از برگزاری این جلسات کمک به شماست؛ بنابراین دریابید:
کدام یک از مطالب کتاب درسی، یاداشت های کلاسی و جزوه ها مهم تر است؟
پیشنهادهای ویژه استاد در مورد نکته هایی که باید برای امتحان بخوانید چیست؟
آیا می توانید در هنگام امتحان از کتاب[6]، جزه و یا ماشین حساب استفاده کنید؟
کدام یک از انواع پرسش های: (درست- نادرست)، (چند گزینه ای)، (جورکردنی)، (پر کردنی)، (تشریحی) یا گونه های دیگر در آزمون مورد پرسش قرار می گیرند؟
مدت زمان آزمون به چه اندازه است؟
محل برگزاری آزمون کجاست و شرایط محیطی آن چگونه است؟
آیا این امتحان با امتحانات دیگری که استاد مورد نظر برگزار نموده، شباهتی دارد؟
خواب مناسب: قبل از آزمون به اندازه کافی بخوابید؛ زیرا در شرایط خستگی نمی توان امتحان را به خوبی به پایان رساند.
دوری از شتاب زدگی: با شتاب زدگی در جلسه امتحان حاضر نگردید.
یاد خدا: با یاد خدا و با وضو در جلسه امتحان حاضر شوید.
اعتماد به نفس: به دانشجویانی که با دلهره و نگرانی از این و آن درس می پرسند یا با این حالت مشغول مرور جزوه ها هستند، توجّه نکنید؛ زیرا انرژی منفی آن ها مایه سلب تمرکز و ایجاد نگرانی هستند.
آشناسازی: با راهکارهای آزمون دادن تشریحی، تستی و... آشنا گردید تا اضطراب و دلهره را در شما کاهش دهد.
حفظ آرامش: اگر در جلسه امتحان و در حین امتحان هیجان زده شدید به خود یادآوری نمایید که این هیجان، طبیعی است و می تواند به شما کمک کند از عهده امتحان برآیید. درست نظیر هیجانی که ورزشکاران را در میادین ورزشی یاری می دهد تا بر رقیب خود پیروز گردند.
تمرین آرمیدگی: وقتی روی صندلی آزمون نشستید، دقایقی پیش از شروع امتحان - بی آنکه توجّه کسی را جلب کنید - چند نفس عمیق کشیده و همه عضلات بدن را یکباره منقبض سازید، چند ثانیه صبر کنید و آن گاه همه را رها کنید. به آرامشی که از نوک پنجه های پا به طرف بالا می آید توجّه کنید. در این هنگام، آرامش را به تمام نقاط بدنتان ببرید و آرام و آرام تر شوید. دوباره چند نفس عمیق بکشید و یا چشم هایتان را بسته و منظره زیبایی را که قبلاً دیده اید (رودخانه آرام، کوهستان پر برف، چمن زار زیبا و...) در ذهن خود مجسم کنید. خود را در آن محل زیبا ببینید و آرامشی را که می توانید در آن مکان داشته باشید، احساس کنید. پس از چند ثانیه، چشم های تان را باز کنید و با این احساس آرامش به استقبال امتحان بروید.
نگاهی گذرا: ابتدا نگاهی گذرا به همه پرسش های امتحانی داشته باشید تا با نوع پرسش هایی که باید پاسخ دهید، آشنا شده و بتوانید شناختی اجمالی نسبت به ساده یا دشوار بودن شان داشته باشید.
راهنمای آزمون را بخوانید: ممکن است شیوه پاسخ دادن به پرسش ها با آن چه که انتظارش را داشتید، متفاوت باشد. به عنوان نمونه ممکن است نیازی نباشد به همه سؤالات پاسخ دهید، بلکه سؤال و یا سؤالاتی اختیاری در برگه امتحان وجود داشته باشد که گرچه بهتر از بقیه سؤالات بدان پاسخ داده باشید؛ امّا برای پاسخ به آن ها نمره ای دریافت نکنید. همچنین دریابید که جواب پرسش ها را باید کجا بنویسید.
زمان بندی: برای پاسخگویی به سؤالات برنامه ریزی زمانی داشته باشید.
اولویت بندی: ابتدا به سؤالات ساده تر پاسخ دهید؛ زیرا در این صورت دست کم هنگام اتمام وقت امتحان به همه پرسش هایی که جواب درست شان را می دانستید، پاسخ داده اید و وقت تان برای پاسخگویی به سؤالاتی که اطمینان دارید پاسخ آنها را نمی دانید، تلف نشده است. در ضمن ممکن است زمانی که مشغول پاسخگویی به پرسش های ساده تر هستید جواب پرسش هایی که در نگاه نخست نمی دانستید را به یاد آورید.
فراغت ذهنی: در صورتی که بعد از این آزمون ، بلافاصله امتحان دیگری دارید از فکر کردن و تعقیب نمودن نتیجه آزمون قبلی، پرهیز کنید؛ زیرا باعث کاهش روحیه و انگیزه و افزایش نگرانی شما برای امتحان بعدی می شود.[7]
پی نوشت ها
__________________
[1]. Test anaxiety .
[2]. دیوید مک ایلری، روش های موفقیّت در امتحان، ص61 به نقل از (همبری ، 1988؛ سایپ ، 1991).
[3]. همان، به نقل از (زایدنر، 1988).
[4]. جیمز اف. شفرد؛ مهارت های مطالعه در دانشگاه و مدرسه، ص 120.
[5]. کبری کاظمیان مقدم و مهناز مهرابی زاده هنرمند، اضطراب امتحان و شیوه های مقابله با آن،صص 53- 80.
[6]. در آزمون هایی که به Open book مشهور است.
[7]. عبدالرضا بهین، پلّه پلّه تا موفقیّت: روش های علمی و کاربردی موفقیّت تحصیلی، ص 155.
- [سایر] من خیلی درس میخوانم، حتّی بعضی مواقع صفحههای دفترم نیز هنگام امتحان یادم میآید؛ ولی جوابها را فراموش میکنم. هنگام امتحان چنان نگران میشوم و در دلهره فرو میروم که هیچ کاری نمیتوانم بکنم! به من بگویید چه کنم تا در امتحاناتم موفق باشم و این اضطراب از من دور شود؟
- [سایر] من خیلی درس میخوانم، حتّی بعضی مواقع صفحههای دفترم نیز هنگام امتحان یادم میآید؛ ولی جوابها را فراموش میکنم به من بگویید چه کنم تا در امتحاناتم موفق باشم و اضطراب از من دور شود؟
- [سایر] باسلام من کلاس دوم راهنمایی هستم و وضعیت درسی من درحد عالی است. اما مشکلی در رابطه بادرس خواندن دارم که به نظرم حل نشدنی است.هر وقت که میخواهم برای امتحان درس بخوانم اضطراب امتحان به سراغم میاید که بعضی مواقع حتی مرا به گریه دچار میکند هرچه قدر هم تلاش میکنم تابه چیز دیگری به غیر از درسم فکر نکنم نمیشود. وقتی یک سوال رادو سه بار می خوانم ومطمئن میشوم که ان سوال رابلدم کتاب را میبندم وان سوال رااز خودم میپرسم اما باز هم جواب دادن به همان سوال برایم مشکل است.
- [سایر] دختری دارم 11ساله که در کلاس پنجم درس می خواند بسیار باهوش و موفق است، اما قبل از امتحان بسیار اضطراب دارد. همینطور وسواس روی انجام زود و به موقع تکالیفش به طوری که تا تکالیفش تمام نشود هیچ کاری انجام نمی دهد حتی خوردن ،گاهی ضعف گرفته و عصبانی می شود و وقتی مجبورش می کنم چیزی بخورد ارام می شود،سوالم این است برای کم شدن اظطراب وارامش چه نوع خوراکی هایی مفید است، و برای کم شدن وسواس او چه می توان کرد؟
- [سایر] نوجوان 18ساله ای هستم . از ده سال پیش درگیری های پدر و مادرم شدید شد . تقزیبا هر روز دعوا و کتک کاری در خانواده مان انجام میشد پدرم به هر روشی که به ذهن خطور کند مادرم و به تبع آن ما را تحت فشار قرار میداد . مدتی در خانه زندانی بودیم و اجازه خروج از منزل را نداشتیم. مدتی در شرایط خیلی سخت مالی به خانه مادر بزرگم که کنار خانه پدرم بود رفته و با ایشان زندگی کردیم. 4خواهر دارم و یک برادر خواهر های من درس خوانده اند اما من و برادرم نتوانستیم درس بخوانیم. خودم سال سوم دبیرستان را نتوانستم به پایان برسانم. تازگی به مشهد نقل مکان کردیم و برای سال سوم ثبتنام کردم اما تنها دو درس زا تواانستم پاس کنم. به کارهای دستی و فنی حرفه ای علاقه دارم مخصوصا کار چوب را دوست دارم. درس ها را تنها حفظ میکنم و در لحظه امتحان تمام آنها از یادم میرود. نمیدانم چکار کنم. و در خال حاضر بیکارم و نگران آینده خودم هستم. لطفا مرا راهنمایی کنید تا در بدست آوردن یک شغل مناسب با این شرایطی که داشتم انتخاب کنم و چگونه آسیبهایی که به من و روانم وارد شده را جبران و ترمیم کنم
- [سایر] سلام و خسته نباشید سوال من در رابطه باپسر 11 ساله ام هست من دو پسر دارم که مشکل من باپسر بزرگترم که 11 ساله هست میباشد پسر من از سن شش ماهگی در اتاق جدا میخوابید و هیچوقت احساس ترس یا نامنی نمیکرد ولی الان نزدیک یکسال هست که حاضر نیست در اتاق خود بخوابد حتی با وجود برادر 4 اله اش باز نیمه های شب میبینم که امده کنار من وپدرش خوابیده و حتی زمانی که خاله اش که 18 سال سن دارد در اتاق او میخوابید (نزدیک 3 ماه مهمان ما بود) بازم در نیمه های شب به اتاق ما میامد و این مسله خیلی برای ما نگران کننده شده است و مسله دوم که او بسیار دچار اظطراب میشود امتحان دارد یا کلاس زبان یا موسیقی میرود بیشتر مواقع دچار استرس میباشد و این مسله باعث میشود مدام به دستشویی برود وعلت رو من نمیفهم البته بگوییم او خیلی بچه با استعدادی هست و به زبان انگلیسی مثل زبان مادری تسلط کامل دارد و در درس و زن ویلون هم بسیار موفق میباشد ممنون میشوم مرا راهنمایی کنید
- [سایر] سلام همیشه بعد از اینکه نماز میخونم یا حتی بین دو نمازم چند دقیقه ای میشینمو به جانمازم نگاه میکنم . بار گناهم. روم نمیشه حرف بزنم باهاش. برا همین با شرمندگی نمازمو تموم میکنمو میشینم . میشینم تا سرزنشم کنه. خسته شدم از بس گفتم دفعه آخرمه ، دیگه خوب میشم، دیگه دلتو نمیشکونم، دیشب بهش گفتم اگه وقت نداری من فعلاً نشستم برو سراغ بقیه کار من از این حرفا گذشته اینجوری نگام نکن . پیش خودم گفتم سراپا گوشه تا جواب اینهمه آدمو بده اونوقت منه نفهم یه بار دل به حرفش نمیدم وقتی چیزی ازش میخوام انقد سر کج میکنم که دیگه دلش میسوزه برام میدونه این کارا واسه همون لحظه است اما بازم ........... دیگه بعد نمازام روم نمیشه دعا کنم پیشه خودم میگم من حالیم نیست که دعاهام از ته دل یا نه اون که من لب باز کنم همه چیو میفهمه. اگه از ته دل نباشه چی؟ واسه همین هیچی نمیگم . ولی بازم بغضم میشکنه نمیتونم جلو خودمو بگیرم ناراحتش میکنم حاج آقا نکنه با اشکام کارو بدتر کنم؟ اگه یه دفعه ازم دلش بگیره که حتماً تا الان گرفته تکلیفم چیه ؟ اگه دلش با من دیگه صاف نشه من چیکار کنم؟ من تو دلم یه عالمه دردو دل مونده . دارم میترکم . نمیتونم بگم خدا زودتر آقامونو برسون چون فکر میکنم از ته دل نمیگم حس میکنم بهم میگه اصل حرفتو بگو تو اگه نگران اومدن آقات بودی دلشو نمیشکوندی! نمیدونم وقتی آدم از دل خودش خبر نداره چطور آدما ادعا میکنن ما از دل هم خبر داریم ! وقتی میخوام بگم خدایا گرفتاری همرو بر طرف کن پیش خودم میگم الان بهم میخنده میگه معلوم نیست دوباره چشه داره از گرفتاریه مردم مایه میذاره . حس میکنم یه فاصله ای بین منو خدا هست هر کاری میکنم این فاصله رو از میونمون بردارم موفق نمیشم فکر کنم حرفام به دلش نمیشینه؟!! اما خیلی دوسش دارم من خیلی پستم لایق امتحان دادن نیستم اما بعد از آخرین امتحانی که ازم گرفتو رد شدم یه امتحان جدید واسم راه انداخته .میبینی حاج آقا!!!!این خدای منه، اونوقت منم بنده این خدا م؟ {پیام قبلیمو نخوندید و جواب ندادید امیدوارم راه حل این امتحانو درست تشخیص بدم و شما هم تو این تشخیص راهنماییم کنید .} دعا کنید قبول شم . التماس دعا
- [سایر] با سلام خدمت خانوم دکتر کهتری. از شما تمنا دارم به سوال من جواب کامل دهید و پاسخ آن را در لینک عمومی بگذارید. من حدوده 2سال است که حس عجیبی در وجودم احساس میکنم.مشکل این است که من در هنگام خوابیدن و یا در مکان های شلوغ بصورت ناگهانی احساس میکنم که الانی که من بمیرم یا فکر میکنم که الان یه اتفاق ناگواری برای من رخ خواهد داد.مثلا الان قلبم وای میسته یا بی هوش میشم.در این مواقع نفس تنگی بهم دست میده.احساس سنگینی در قفسه ی سینه میکنم..خیلی میترسم و اضطراب و تشویش بهم دست میده.خیلی احساس بدیه.وقتی با خانواده میریم سفر به خاطر اینکه از خونه دور میشیم به من استرس میاد.قلبم بشدت میزنه بطوری که دست چپم کرخت میشه.در گلو احساس سوزش هم دارم.تیک عصبی هم دارم.شبها نمیتونم بخوابم عرق سرد روی بدبنم جاری میشه.اضطراب و نگرانی از اینکه الان میمیرم منو بشدت اذیت میکنه.من خیلی از این احساس لعنتی خسته شدم .خواهش میکنم کمکم کنید.این چندمین بار است که از شما سوال میپرسم.ولی نمیتونم به پاسخ سوالم دسترسی پیدا کنم.لطفا پاسخ سوال مرا در صفحه ی نخست بگذارید. و e-mailمن کار نمیکند .با تشکرات فراوان از شما
- [سایر] سلام . من دو ساله ازدواج کردم . من و شوهرم آمادگی بچه رو نداشتیم . اما مادرم و اطرافیان خیلی اصرار دارند که زودتر باردار شوم . انقدر گفتند که من از هفته ی قبل اقدام کردم یعنی به دنبال چکاپ و کارهای پزشکی رفتم برای بارداری موفق و تولد نوزاد سالم . آزمایشات خوب بود فقط کم کاری تیرویید دارم که الان قرص مصرف می کنم تا ماه بعد . در حال حاضر از بچه خوشم میاد ولی از یک چیزهایی می ترسم . مثلا من دور از خانواده ام زندگی می کنم و درس می خوانم و برای آینده ام برنامه ریزی کرده و هدف دارم . فکر می کنم با امدن بچه تا هفت سال اول یعنی تا زمانی که بچه به مدرسه نرفت نمی توانم به اهدافم برسم . هنوز شور و شیطنت های جوانانه در من هست که فکر می کنم با آمدن بچه خاموش میشه . من و شوهرم خیلی اهل مسافرت هستیم ولی فکر می کنیم با امدن بچه جایی نمی تونیم بریم . از طرف دیگر اظطراب شدید دارم و می ترسم در دوران بارداری سقط جنین داشته باشم و یا هرگز باردار نشوم . اگر هم بچه به دنیا اوردم سالم نباشد و خدای ناکرده نقص یاچیزی داشته باشد . در خانواده ی من و شوهرم همچین موردی نبوده ولی من خیلی می ترسم . تمام این تنش و اظطراب ها باهم به سراغم میاد . چه کار کنم ؟
- [سایر] با سلام: 40 ساله و متاهل هستم (دارای یک پسر 20 ساله که ترم 3 دانشگاه است )حدود نه ده سال پیش باردار شدم ولی در 3 ماهگی بچه سقط شد و دیگر اقدام به بارداری ننمودم الان در دانشگاه درس می خوانم ولی شدیدا ناراحت هستم لازم است بگویم که من فرزند طلاق هستم 7 ساله بودم که پدرم با زنی ازدواج کرد بسیار زن خوبی بود و ایشان دارای 3 پسرو1 دختر از پدرم شد که دختر ایشان همزمان با پسر من دنیا امد من از زمان ازدواجم به شهر دیگری رفتم که فاصله خیلی زیادی دارد و الان هر یکسال یک بار می روم به شهرمان و انها را می بینم روابط ما خیلی رسمی است و دیگر واقعا هیچ احساسی باقی نمانده است .در شهر محل زندگیم هم با کسی رفت و امد ندارم کاملا منزوی هستیم ما کاملا تنها هستیم من با پسرم رابطه خیلی تنگاتنگی دارم و با هم خیلی دوست هستیم طوری که خودش می گوید من با تو کاملا کامل هستم و به کسی نیاز ندارم ولی اوقاتی که در منزل هستیم خیلی تنها هستیم چون در شهرستان هستیم امکانات خوبی ندارد و ما اصلا بیرون نمی رویم برای تفریح و بیشتر در منزل هستیم و الان من مردد هستم که ایا باردار بشوم یا نه نکند دیرتر شود و پشیما ن شوم البته من کم کاری تیرویید دارم که هنوز درمان را شروع نکردم . چون شنیدم که بارداری در سنین بالا خطرناک است و من هم کسی را ندارم که اگر نیاز باشد از من مواظبت کند و ما تنها هستیم این مسله مرا بیشتر نگران می کند و نمی دانم که اصلا ریسک بارداری من تا چه حدی می تواند باشد ضمنا بعد از سقطی که داشتم خیلی ترسیدم و به خاطر مشکلاتی که گفتم حاضر به بارداری نبودم ولی الان با این که همسرم راضی نیست باردار شوم و می گوید ما الان باید به فکر پسرمان با شیم ودیگر دیر است من خیلی داقونم و روز نیست که این گونه فکرها اذیتم نکند من زبان انگلیسی می خوانم ولی دایم با خود می گویم چه فایده من که دیگر از سن شغل هم برایم گذشته بعد از فارغ التحصیلی باز هم تنها خواهم شد خواهش میکنم کمکم کنید بگویید چه کنم. با تشکر از حوصله ای که به خرج دادید متشکرم.