مدتی است نسبت به همه چیز بی احساس شده ام و شوق تلاش و کوشش و مطالعه ندارم. دوست دارم سرتاسر وجودم کار و تلاش و مطالعه شود ؛ لطفاً مرا راهنمایی کنید.
این حالت اگر به صورت موقتی باشد، جای نگرانی نیست. معمولاً بیشتر افراد گاهی بی نشاط و احساس خستگی و غم و اندوه می کنند. اما اگر این حالت ها استمرار دارد، می تواند نشانه ای برای بعضی از مشکلات باشد. البته این مشکلات هم جای نگرانی ندارد و می توان با برخورد منطقی و علمی و استفاده از مشاوران مجرّب بر آنها فایق آمد.
به نظر می رسد یکی از علل خستگی شما می تواند، یکنواختی زندگی، کار مستمر بدون تفریح و بدون تنوع، در نوع فعالیت های روزمره باشد ؛ لذا باید هر از چند گاهی یک تغییر و تحول در زندگی خود ایجاد کنید.
برای مثال در صورت امکان، به مسافرت های کوتاه مدت بروید ؛ با افراد خوش مشرب طرح دوستی بریزید و روزانه یا به صورت هفتگی گپی دوستانه داشته باشد ؛ ورزش کنید و بالاخره تغییری در زندگی خود ایجاد کنید تا از حالت یکنواختی بیرون آید و از عوارض آن (خستگی فکری و کاهش کارآمدی توانایی های ذهنی) نجات پیدا کنید.
نکته دیگر داشتن یک برنامه منظم برای اوقات شبانه روزی است؛ بکوشید برنامه ای را تنظیم نموده و با برنامه زندگی کنید. در حد توان کار فکری و مطالعاتی داشته باشید. هر وقت احساس خستگی کردید، مطالعه را رها کنید و به کار دیگری بپردازید. ساعات مطالعه شما پی در پی نباشد و در بین آن لحظاتی را استراحت کنید. مطالعات خود را هدفمند کنید؛ یعنی، اول برای خود سؤال ایجاد کنید و بعد برای پاسخ به آن پرسش، به مطالعه بپردازید یا اینکه موضوعی را انتخاب نموده و برای شناخت آن مطالعه کنید. علاوه بر نکات فوق، به تذکراتی که در پی می آیند توجه کنید و آنها را بکار گیرید:
1. بعد از 45 دقیقه مطالعه، حدود 10 تا 15 دقیقه استراحت کنید و در این فرصت نوشیدنی یا میوه ای میل کنید.
2. هرگاه خسته شدید، کتاب را برای لحظاتی کنار بگذارید و چشمان خود را چند دقیقه ای ببندید.
3. روزانه حداقل نیم ساعت ورزش کنید (ترجیحاً صبح ها).
4. هنگامی که خیلی احساس کسالت می کنید، در صورت امکان شنا و یا دوش آب ولرم بگیرید.
5. حتماً از مواد غذایی قنددار (مانند خرما و کشمش) به ویژه در دوران امتحانات، استفاده کنید.
توجه به این نکته بایسته است که حالات روحی انسان، همواره یکسان نیست. گاهی اوقات انسان با نشاط و شاداب است و گاهی نیز غم و اندوه را تجربه می کند ؛ از این حالات نگران نباشید. البته اگر حالت غم و اندوه و خستگی مفرط و بی حوصلگی شما، استمرار پیدا کرد ؛ حتماً به روان شناس یا روان پزشک مراجعه کنید.
اینکه نوشته اید: (می خواهم سرتاسر وجودم کار و تلاش و مطالعه شود)؛ گرچه خواسته بدی نیست، اما باید انتظار ما از خودمان، متناسب با توانایی هایمان باشد. همچنین افراط و تفریط در هر کاری موجب مشکلاتی برای انسان می شود؛ لذا توجه به نکات زیر ضروری است:
1. ساعات شبانه روزی را تقسیم کنید و در این برنامه همه نیازهای خود را مورد توجه قرار دهید. (خواب، غذا، کار و مطالعه، تفریح، عبادت و...).
2. چرخه خواب خودتان را تنظیم کنید و حداقل هفت ساعت برای خواب قرار دهید و از این میزان 85 درصد آن منحصراً در شب باشد.
3. حتماً با دیگران معاشرت داشته باشد (البته دوستان خوب و مناسب).
4. نمازها سر وقت و تا حد امکان با جماعت بخوانید.
5. تلاوت قرآن را جزء برنامه های خود قرار دهید و هر روز چند آیه - با توجه به معنا و به ترتیب - تلاوت کنید.
6. به اصل تدریجی بودن در زمینه رشد علمی و روحی توجه داشته باشید ؛ یعنی، بدانید که انسان کم کم و به تدریج می تواند کمال پیدا کند و نمی تواند خیلی زود به همه کمالات دست یابد.
7. امیدوار به رحمت و مغفرت خداوند باشید و بر او توکّل کنید. بدانید که او هیچ گاه ما را تنها نگذاشته و همواره ما را مورد لطف و رحمت خود قرار می دهد.
