نداشتن ارضای جنسی یک جوان تا وقتی که آماده ازدواج شود برای بدن و خود شخص ضرر ندارد؟
نداشتن ارضای جنسی یک جوان تا وقتی که آماده ازدواج شود برای بدن و خود شخص ضرر ندارد؟ از نظر پزشکی،‌کنترل غریزه جنسی در ایام بین بلوغ تا ازدواج، ضرری برای ارگانیسم بدن نخواهد داشت. البته این بدین معنا نیست که اصلا ارضائی صورت نخواهد پذیرفت. سیستم بدن بطور هوشمندانه‌ای با بکارگیری مکانیزم هایی خاص مانند احتلام، بطور متوالی از فشار جنسی خواهد کاست البته نظم این مکانیزم برای کسی است که در حالت متعادل روانی و جسمی قرار دارد و انباشته تحریکات نباشد. خوب است به این نکته هم توجه کنید که بین مثلا گرسنگی و عطش جنسی تفاوت وجود دارد. گرسنگی، منشأ تحریکی غیرروانی و جسمی دارد و تنها با تغذیه ارضا می‌گردد اما غریزه جنسی، به تحولات روانی گره خورده است بدین معنا که هرچند آتش نیاز جنسی پس از بلوغ شعله‌ور است اما تا تحریکی وجود نداشته باشد، آتشی زیر خاکستر خواهد بود و آسیبی نخواهد داشت؛ به راحتی نیز قابل کنترل است. اما اگر دروازه‌های حواس، افکار، اوهام و خیالات، باز باشد، سدی که مقابل این طوفان ایستاده است، شکسته و همه وجود انسان در سونامی تمنای جنسی غرق خواهد شد. از نظر روانشناختی نیز اگر ذهن انسان مملو از تصاویر و افکار محرّک باشد، بر انتقالهای عصبی و سیستم مغزی تأثیر خواهد گذاشت و کارکرد هورمونها را از اعتدال خواهد انداخت. این یعنی آغاز اختلال یا انحراف روانشناختی. توان اراده و ایمان افراد نیز بازوی قوی‌ای در حفظ این حریم خواهد بود. از سوی دیگر عقل سلیم به این مطلب اعتراف دارد که آگاهترین افراد نسبت به ویژگی‌های یک شیء، سازنده آن است. از آنجا که خالق هستی و انسان خدای تبارک و تعالی است، واضح است که تمام احکام و تعالیم الهی همگی در جهت تامین سعادت دنیا و آخرت و تماما بر طبق فطرت انسان است، هر واجبی مشتمل بر مصلحت و هر حرامی در بردارنده مفسده ای است ولو عقل محدود ما به آن پی نبرد و آن را درک ننماید. پس در هر موردی که خدای متعال کاری را بر ما حرام نموده و ما را از انجام آن نهی فرموده، هدف مبتلا نشدن به عواقب سوئ آن می باشد و گرنه خدایی که جواد و کریم و بخشنده مطلق است و بخل و بدخواهی و حسادت و به طور کلی محدودیت در ساحت مقدس او راه ندارد و از همه نقایص مبرا و پیراسته است معنا ندارد و حکمتش اقتضا ندارد و بدون دلیل از کاری منع نماید و به طور کلی محرمات الهی جنبه مصونیت و پیشگیری از افتادن در ورطه مفاسد و آثار سوئ بعدی را دارند. خداوند متعال متناسب به نوع مخلوقاتش و برای تداوم بخشیدن به زندگی آنها و رسیدن به هدف خلقت، در هر موجودی استعدادها و امیال و غرایزی قرار داده که هر کدام در جای خود زیبا و نیکوست و فقدان هر کدام خلافت حکمت الهی و نقص محسوب می گردد وجود چشم و گوش و شکم و دهان و نیز ابزار و آلات تولید مثل در حیوانات و انسان ها، هر کدام در ادامه زندگی ضروری و لازم است ولی نکته مهم این است که هر عضوی از اعضای بدن در کاری که به خاطرش خلق شده اند به کار رود، چشم برای دیدن آیات الهی و تماشای زیبایی های خلقت و نیز دیدن اشیائ و مطالعه و هر کاری که در راه خدمت به انسان و یاری او در رسیدن به سعادت است، به کار می رود و زبان برای ایجاد ارتباط و بیان چیزی که در درون انسان است و نیز قرائت قرآن و دعا و سخن گفتن مودبانه و حکیمانه و بیان مطلب علمی و مفید به کار می رود. در مورد نیاز جنسی نیز اصل مطلب به جا و طبق حکمت و هدف تداوم بخشیدن به نسل و جامعه بشری است و در عین حال برای آن مقررات و حدودی تعیین کرده اند که هدف در واقع مصونیت و نگهداری از افتادن به ورطه ی هلاکت است . راه عقلایی و منطقی پاسخ به این نیاز ازدواج و تشکیل خانواده است که البته تائمین نیاز جنسی یکی از اهداف ازدواج است و این امر مقدس آثار و برکات معنوی از قبیل ایجاد انس و الفت و محبت و مهرورزی را به دنبال دارد. اگر این نیاز در محدوده منطقی و چارچوب دین مبین که دستوراتش بر طبق فطرت و تناسب به نیازهای اصیل و واقعی است، از مسیر و هدفی که این نیاز به خاطر آن در انسان قرار داده شده، منحرف می گردد و چیزی که در راه سعادت انسان باید به کار گرفته شود در اثر خارج شدن از کانال و جریان درست به عامل فساد و تباهی تبدیل می شود. اگر زمینه ازدواج برای جوانی فراهم نبود، باید تا فراهم شدن زمینه ازدواج، پاکدامنی و گوهر عفت خود را چون پاسبانی امین حفظ کند و از قلمرو پاکی و دستورات دین خارج نگردد فردی که تشنه است اگر لیوانی از آب مسموم را به دستش دهند و او بداند این آب کشنده و مهلک است با وجود عطش و تشنگی زیاد، این آب را نمی آشامد. اگر انسان بداند که نفسش او را به افسار گسیختگی دعوت می کند و می خواهد این نعمت های خدا داد در خارج از حدود تعیین شده به کار برد، با چشم هر چه خواست ببیند، با گوش هر چه خواست بشنود، هر چه دلش خواست بخورد و نیازهایش را به هر طریق تامین نماید، شکی نیست که دچار گرفتاری و آثار بدآنها می شود، نظیر بچه ای که با وجود سرماخوردگی، می خواهد بستنی و ترشی و چیزهایی را که برایش ضرر دارد بخورد و توجه ندارد که این کار به او آسیب می رساند، در اینجاست که باید پدر و مادر دلسوز او را منع کنند و متوجه ضررهای آن سازند، در مورد افراط در پاسخ به نیازهای انسان نیز خداوند مهربان و پیامبران و اولیای الهی حدود را برای ما تعیین کرده اند و از افراط و خارج شدن از محدوده ما را بر حذر داشته اند و گرنه همانند اسبی چموش و افسار گسیخته اگر زمام و مهار نفس سرکش را رها سازیم جز هلاکت صاحبش سرانجامی نخواهد داشت. از طرف باید با عفت ورزی و صبر و شکیبایی در بر تمایلات خارج از حد و مرز و بیرون از دستورات شرع مقدس عملا، ایمان خود را نشان دهیم و با مقاومت در برابر طوفان های خواست ها و شهوات که فعلا راه شرعی و منطقی برای پاسخ به آن وجود ندارد، و دامن نجابت و پاکی را از آلودگی به گناه حفظ نمود. در گامهای پایانی کلام، عطر کلماتی از خوبان عالم و خدایان عقل و دانایی را تقدیمتان می‌کنیم که بر عفت و پاکدامنی،‌صحه گذاردند که اگر کوچکترین مخالفتی با سلامت جسمی و روانی انسان داشت، چنین نمی‌فرمودند: ** کانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ یَقُولُ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَاف‌ امیر مومنان –علیه السلام- می فرمود : بر تریت عبادت عفت ورزیدن است. (بحار الأنوار ج‌68 269 باب 77) ** عن علیّ علیه السّلام: أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَاف‌ امیر مومنان –علیه السلام- می فرمود: محبو بترین عمل در نزد خداوند دعا و برتریت عبادت عفاف داشتن است. (جامع الأخبار ص 131 فصل 90) ** قال النبیّ صلّی اللَّه علیه و آله: أحبّ العفاف إلی اللَّه تعالی عفاف البطن و الفرج. رسول خدا فرمود : محبوبتریت عفاف در نزد خداوند عفت ورزی نسبت به شکم و عورت است . ** و نقل عنه علیه السلام أنه قال ما من عبادة أفضل من عفة بطن و فرج‌ و منقولست از حضرت باقر - علیه السلام - که فرموده : هیچ عبادتی نیست که افضل باشد از عفت بطن و فرج‌ (وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة ج‌12 ص 148) ** عن علیّ علیه السّلام: زکاة الجمال العفاف. علی - علیه السلام - فرمود : زکات زیبایی عفاف است. (الحکم الزاهرة با ترجمه انصاری ص 530) دوست گرامی، قدر اندیشه ناب و روح پاکتان را بدانید که تنها راه گذر از وانفسای این خاکستان، دین و عقل است. نویسنده: عباس‌علی هراتیان
عنوان سوال:

نداشتن ارضای جنسی یک جوان تا وقتی که آماده ازدواج شود برای بدن و خود شخص ضرر ندارد؟


پاسخ:

نداشتن ارضای جنسی یک جوان تا وقتی که آماده ازدواج شود برای بدن و خود شخص ضرر ندارد؟

از نظر پزشکی،‌کنترل غریزه جنسی در ایام بین بلوغ تا ازدواج، ضرری برای ارگانیسم بدن نخواهد داشت. البته این بدین معنا نیست که اصلا ارضائی صورت نخواهد پذیرفت. سیستم بدن بطور هوشمندانه‌ای با بکارگیری مکانیزم هایی خاص مانند احتلام، بطور متوالی از فشار جنسی خواهد کاست البته نظم این مکانیزم برای کسی است که در حالت متعادل روانی و جسمی قرار دارد و انباشته تحریکات نباشد. خوب است به این نکته هم توجه کنید که بین مثلا گرسنگی و عطش جنسی تفاوت وجود دارد. گرسنگی، منشأ تحریکی غیرروانی و جسمی دارد و تنها با تغذیه ارضا می‌گردد اما غریزه جنسی، به تحولات روانی گره خورده است بدین معنا که هرچند آتش نیاز جنسی پس از بلوغ شعله‌ور است اما تا تحریکی وجود نداشته باشد، آتشی زیر خاکستر خواهد بود و آسیبی نخواهد داشت؛ به راحتی نیز قابل کنترل است. اما اگر دروازه‌های حواس، افکار، اوهام و خیالات، باز باشد، سدی که مقابل این طوفان ایستاده است، شکسته و همه وجود انسان در سونامی تمنای جنسی غرق خواهد شد.
از نظر روانشناختی نیز اگر ذهن انسان مملو از تصاویر و افکار محرّک باشد، بر انتقالهای عصبی و سیستم مغزی تأثیر خواهد گذاشت و کارکرد هورمونها را از اعتدال خواهد انداخت. این یعنی آغاز اختلال یا انحراف روانشناختی. توان اراده و ایمان افراد نیز بازوی قوی‌ای در حفظ این حریم خواهد بود.
از سوی دیگر عقل سلیم به این مطلب اعتراف دارد که آگاهترین افراد نسبت به ویژگی‌های یک شیء، سازنده آن است. از آنجا که خالق هستی و انسان خدای تبارک و تعالی است، واضح است که تمام احکام و تعالیم الهی همگی در جهت تامین سعادت دنیا و آخرت و تماما بر طبق فطرت انسان است، هر واجبی مشتمل بر مصلحت و هر حرامی در بردارنده مفسده ای است ولو عقل محدود ما به آن پی نبرد و آن را درک ننماید. پس در هر موردی که خدای متعال کاری را بر ما حرام نموده و ما را از انجام آن نهی فرموده، هدف مبتلا نشدن به عواقب سوئ آن می باشد و گرنه خدایی که جواد و کریم و بخشنده مطلق است و بخل و بدخواهی و حسادت و به طور کلی محدودیت در ساحت مقدس او راه ندارد و از همه نقایص مبرا و پیراسته است معنا ندارد و حکمتش اقتضا ندارد و بدون دلیل از کاری منع نماید و به طور کلی محرمات الهی جنبه مصونیت و پیشگیری از افتادن در ورطه مفاسد و آثار سوئ بعدی را دارند. خداوند متعال متناسب به نوع مخلوقاتش و برای تداوم بخشیدن به زندگی آنها و رسیدن به هدف خلقت، در هر موجودی استعدادها و امیال و غرایزی قرار داده که هر کدام در جای خود زیبا و نیکوست و فقدان هر کدام خلافت حکمت الهی و نقص محسوب می گردد وجود چشم و گوش و شکم و دهان و نیز ابزار و آلات تولید مثل در حیوانات و انسان ها، هر کدام در ادامه زندگی ضروری و لازم است ولی نکته مهم این است که هر عضوی از اعضای بدن در کاری که به خاطرش خلق شده اند به کار رود، چشم برای دیدن آیات الهی و تماشای زیبایی های خلقت و نیز دیدن اشیائ و مطالعه و هر کاری که در راه خدمت به انسان و یاری او در رسیدن به سعادت است، به کار می رود و زبان برای ایجاد ارتباط و بیان چیزی که در درون انسان است و نیز قرائت قرآن و دعا و سخن گفتن مودبانه و حکیمانه و بیان مطلب علمی و مفید به کار می رود. در مورد نیاز جنسی نیز اصل مطلب به جا و طبق حکمت و هدف تداوم بخشیدن به نسل و جامعه بشری است و در عین حال برای آن مقررات و حدودی تعیین کرده اند که هدف در واقع مصونیت و نگهداری از افتادن به ورطه ی هلاکت است . راه عقلایی و منطقی پاسخ به این نیاز ازدواج و تشکیل خانواده است که البته تائمین نیاز جنسی یکی از اهداف ازدواج است و این امر مقدس آثار و برکات معنوی از قبیل ایجاد انس و الفت و محبت و مهرورزی را به دنبال دارد. اگر این نیاز در محدوده منطقی و چارچوب دین مبین که دستوراتش بر طبق فطرت و تناسب به نیازهای اصیل و واقعی است، از مسیر و هدفی که این نیاز به خاطر آن در انسان قرار داده شده، منحرف می گردد و چیزی که در راه سعادت انسان باید به کار گرفته شود در اثر خارج شدن از کانال و جریان درست به عامل فساد و تباهی تبدیل می شود. اگر زمینه ازدواج برای جوانی فراهم نبود، باید تا فراهم شدن زمینه ازدواج، پاکدامنی و گوهر عفت خود را چون پاسبانی امین حفظ کند و از قلمرو پاکی و دستورات دین خارج نگردد فردی که تشنه است اگر لیوانی از آب مسموم را به دستش دهند و او بداند این آب کشنده و مهلک است با وجود عطش و تشنگی زیاد، این آب را نمی آشامد. اگر انسان بداند که نفسش او را به افسار گسیختگی دعوت می کند و می خواهد این نعمت های خدا داد در خارج از حدود تعیین شده به کار برد، با چشم هر چه خواست ببیند، با گوش هر چه خواست بشنود، هر چه دلش خواست بخورد و نیازهایش را به هر طریق تامین نماید، شکی نیست که دچار گرفتاری و آثار بدآنها می شود، نظیر بچه ای که با وجود سرماخوردگی، می خواهد بستنی و ترشی و چیزهایی را که برایش ضرر دارد بخورد و توجه ندارد که این کار به او آسیب می رساند، در اینجاست که باید پدر و مادر دلسوز او را منع کنند و متوجه ضررهای آن سازند، در مورد افراط در پاسخ به نیازهای انسان نیز خداوند مهربان و پیامبران و اولیای الهی حدود را برای ما تعیین کرده اند و از افراط و خارج شدن از محدوده ما را بر حذر داشته اند و گرنه همانند اسبی چموش و افسار گسیخته اگر زمام و مهار نفس سرکش را رها سازیم جز هلاکت صاحبش سرانجامی نخواهد داشت. از طرف باید با عفت ورزی و صبر و شکیبایی در بر تمایلات خارج از حد و مرز و بیرون از دستورات شرع مقدس عملا، ایمان خود را نشان دهیم و با مقاومت در برابر طوفان های خواست ها و شهوات که فعلا راه شرعی و منطقی برای پاسخ به آن وجود ندارد، و دامن نجابت و پاکی را از آلودگی به گناه حفظ نمود.
در گامهای پایانی کلام، عطر کلماتی از خوبان عالم و خدایان عقل و دانایی را تقدیمتان می‌کنیم که بر عفت و پاکدامنی،‌صحه گذاردند که اگر کوچکترین مخالفتی با سلامت جسمی و روانی انسان داشت، چنین نمی‌فرمودند:
** کانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ یَقُولُ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَاف‌
امیر مومنان –علیه السلام- می فرمود : بر تریت عبادت عفت ورزیدن است. (بحار الأنوار ج‌68 269 باب 77)
** عن علیّ علیه السّلام: أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَاف‌
امیر مومنان –علیه السلام- می فرمود: محبو بترین عمل در نزد خداوند دعا و برتریت عبادت عفاف داشتن است. (جامع الأخبار ص 131 فصل 90)
** قال النبیّ صلّی اللَّه علیه و آله: أحبّ العفاف إلی اللَّه تعالی عفاف البطن و الفرج.
رسول خدا فرمود : محبوبتریت عفاف در نزد خداوند عفت ورزی نسبت به شکم و عورت است .
** و نقل عنه علیه السلام أنه قال ما من عبادة أفضل من عفة بطن و فرج‌
و منقولست از حضرت باقر - علیه السلام - که فرموده : هیچ عبادتی نیست که افضل باشد از عفت بطن و فرج‌ (وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة ج‌12 ص 148)
** عن علیّ علیه السّلام: زکاة الجمال العفاف.
علی - علیه السلام - فرمود : زکات زیبایی عفاف است. (الحکم الزاهرة با ترجمه انصاری ص 530)

دوست گرامی، قدر اندیشه ناب و روح پاکتان را بدانید که تنها راه گذر از وانفسای این خاکستان، دین و عقل است.

نویسنده: عباس‌علی هراتیان





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین