این روزها پیروان طریقتی آنقدر با کمبود مخاطب روبرو شدهاند که که به هر ابزاری برای جذب افراد اقدام میکنند، حتی اگر این ابزار خلاف سنتهای رایج نحله انحرافی صوفیه باشد. اقطاب طریقتی همواره با تأویل قرآن و روایت به دنبال توجیه این عمل رایج در بین مریدان خود هستند. آنها با مستمسک قرار دادن برخی آیات کلامالله مجید که مشتقات واژه (سمع) در آن به کار رفته است، به دنبال تایید این موضوع هستند. این در حالی است که از آیات وارده در خصوص (سمع) نمیتوان هیچ استفادهای برای مستندسازی (سماع مصطلح) کرد. از سوی دیگر میگویند سماع از آنجا که برخی مبتدیان را از پراکندگی غفلت نجات میدهد، جایز است! در حالی که فعل (حرام) نباید محقق شود، از این رو چگونه پدیدهای که برای سلوک معنوی و رسیدن به مقصود نباید عملی شود و حتّی باید کوشید تا انجام نپذیرد؛ میتواند آدمی را در سلوک مدد رساند؟! آیا میتوان خشنودی خداوند را با اعمالی که حرام کرده است، به دست آورد؟! برخی از این ناآگاهان نیز جایگاه سماع حقیقی را تا جایگاه مشابه نماز بالا بردهاند. این در حالی است که حتی بزرگان آنان نیز به باطل بودن آن اذعان کردهاند تا آنجا ابنعربی که مورد وثوق تمام نحلههای طریقتی بوده و پایهگذار عرفان نظری است در این خصوص میگوید: (سلوک معنوی) وقار و طمأنینه میآورد؛ نه جست و خیز و پای بازی و رفتار سبک؛ در نظر گاه او، انفعال و شور حالی که بر اثر شنیدن نغمهها و آوازها پدید میآید، ریشه نفسانی دارد. این خود طبیعی و نفسانی است که به ابتهاج و جست و خیز درمیآید؛ نه خود معنوی و الهی. از این رو علاقه و دلبستگی به سماع، نشانه نقص و ناشی از انگیزههای غیر الهی و به نوعی وسوسه شیطان است. به گفته ابن عربی حتی اگر فردی به بلوغ عرفانی و مرحله تکمیل و کمال رسیده باشد و به سماع اشتغال ورزد، از مرحله کمال خویش سقوط کرده و به خواسته نفسانی و غیر الهی خود، جواب مثبت داده است) در حدیقة الحقیقة که از کتب مرجع تصوف است، آمده: (اینان چون نمیتوانند که مجلس فسقی بر سازند - که سالوس و ناموس ایشان خراب میشود - قوّالان خوشگوی خوشآواز حاضر کنند و هرچه شأن دل آرزو کند و هوی خواهد، شنوند و گویند و زنند و این را حلقه ذکر نام کنند و این نابالغان بطال خود را بر فتراک دولت آن رسیدگان محقق مجتهد میبندند و معصیت را عبادت میشمرند، و آن را طریق فقر و مشایخ نام میکنند! این نه صراط مستقیم است، بل بدعتی عظیم است که در میان امت محمد صلیاللهعلیهوآله افتاده است). گذشته از تمام مواردی که به آن اشاره شده یکی از سلسلههای طریقتی که قطب آنها این روزها زیر سایه ملکه انگلستان اقامت گزیده است در اقدامی عجیب بر خلاف حتی سنت رایج سلسلههای طریقتی که از سازهایی مانند دف، نی، تار و تنبور برای مراسم سماع استفاده میکنند، ضمن اعلام برگزاری کلاسهای گیتار فلامنکو در جمعهای خود به سماع با این ساز پرداختهاند. منبع: خبرگزاری فارس
این روزها پیروان طریقتی آنقدر با کمبود مخاطب روبرو شدهاند که که به هر ابزاری برای جذب افراد اقدام میکنند، حتی اگر این ابزار خلاف سنتهای رایج نحله انحرافی صوفیه باشد.
اقطاب طریقتی همواره با تأویل قرآن و روایت به دنبال توجیه این عمل رایج در بین مریدان خود هستند. آنها با مستمسک قرار دادن برخی آیات کلامالله مجید که مشتقات واژه (سمع) در آن به کار رفته است، به دنبال تایید این موضوع هستند.
این در حالی است که از آیات وارده در خصوص (سمع) نمیتوان هیچ استفادهای برای مستندسازی (سماع مصطلح) کرد.
از سوی دیگر میگویند سماع از آنجا که برخی مبتدیان را از پراکندگی غفلت نجات میدهد، جایز است! در حالی که فعل (حرام) نباید محقق شود، از این رو چگونه پدیدهای که برای سلوک معنوی و رسیدن به مقصود نباید عملی شود و حتّی باید کوشید تا انجام نپذیرد؛ میتواند آدمی را در سلوک مدد رساند؟! آیا میتوان خشنودی خداوند را با اعمالی که حرام کرده است، به دست آورد؟!
برخی از این ناآگاهان نیز جایگاه سماع حقیقی را تا جایگاه مشابه نماز بالا بردهاند. این در حالی است که حتی بزرگان آنان نیز به باطل بودن آن اذعان کردهاند تا آنجا ابنعربی که مورد وثوق تمام نحلههای طریقتی بوده و پایهگذار عرفان نظری است در این خصوص میگوید: (سلوک معنوی) وقار و طمأنینه میآورد؛ نه جست و خیز و پای بازی و رفتار سبک؛ در نظر گاه او، انفعال و شور حالی که بر اثر شنیدن نغمهها و آوازها پدید میآید، ریشه نفسانی دارد. این خود طبیعی و نفسانی است که به ابتهاج و جست و خیز درمیآید؛ نه خود معنوی و الهی. از این رو علاقه و دلبستگی به سماع، نشانه نقص و ناشی از انگیزههای غیر الهی و به نوعی وسوسه شیطان است. به گفته ابن عربی حتی اگر فردی به بلوغ عرفانی و مرحله تکمیل و کمال رسیده باشد و به سماع اشتغال ورزد، از مرحله کمال خویش سقوط کرده و به خواسته نفسانی و غیر الهی خود، جواب مثبت داده است)
در حدیقة الحقیقة که از کتب مرجع تصوف است، آمده: (اینان چون نمیتوانند که مجلس فسقی بر سازند - که سالوس و ناموس ایشان خراب میشود - قوّالان خوشگوی خوشآواز حاضر کنند و هرچه شأن دل آرزو کند و هوی خواهد، شنوند و گویند و زنند و این را حلقه ذکر نام کنند و این نابالغان بطال خود را بر فتراک دولت آن رسیدگان محقق مجتهد میبندند و معصیت را عبادت میشمرند، و آن را طریق فقر و مشایخ نام میکنند! این نه صراط مستقیم است، بل بدعتی عظیم است که در میان امت محمد صلیاللهعلیهوآله افتاده است).
گذشته از تمام مواردی که به آن اشاره شده یکی از سلسلههای طریقتی که قطب آنها این روزها زیر سایه ملکه انگلستان اقامت گزیده است در اقدامی عجیب بر خلاف حتی سنت رایج سلسلههای طریقتی که از سازهایی مانند دف، نی، تار و تنبور برای مراسم سماع استفاده میکنند، ضمن اعلام برگزاری کلاسهای گیتار فلامنکو در جمعهای خود به سماع با این ساز پرداختهاند.
منبع: خبرگزاری فارس
- [سایر] آیا راه و روش صوفیه صحیح است؟
- [آیت الله بهجت] ارتباط با فرقه های صوفیه چه حکمی دارد؟
- [آیت الله علوی گرگانی] نظر مبارک را در مورد صوفیه بیان فرمائید؟
- [سایر] آیا رقص و سماع رایج در میان اهل تصوف امری صحیح و موجه می باشد؟
- [سایر] درباره صوفیه و اعتقادات آنها تشریح کامل می خواستم؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا حضور در مجالس صوفیه و مخصوصاً خانقاهها جائز است؟
- [آیت الله خوئی] سماع موسیقی چگونه است و وقتی رینگی از موسیقی میشنویم از کجا بفهمیم حرام است یا خیر؟
- [سایر] نظر مبارک امام (ره) درباره کارها و برنامه های فرقه صوفیه چه می باشد؟
- [سایر] عدد121 که احتمال میدهم مربوط به فرقه صوفیه است، چه مفهومی دارد؟
- [سایر] نظر مراجع محترم تقلید درباره صوفیه چیست؟ آیا علمای سابق با صوفیان هم درگیر بودند؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر در یک زمین جو و گندم و چیزی مثل برنج و لوبیا که زکات آن واجب نیست بکارد، چنانچه بر حسب معمول استفاده از هر دو جنس در موقع کشت منظور باشد، مخارج به نسبت مداخل تقسیم میشود، و اگر فایده یکی از آنها به قدری کم باشد که در موقع کشت منظور نباشد، مخارج از چیزی محسوب میشود که منظور باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر در یک زمین جو و گندم و چیزی مثل برنج و لوبیا که زکات آن واجب نیست بکارد چنان چه بر حسب معمول استفاده از هر دو جنس در موقع کشت منظور باشد مخارج به نسبت مداخل تقسیم می شود و اگر فایده یکی از آنها به قدری کم باشد که در موقع کشت منظور نباشد مخارج از چیزی محسوب می شود که منظور باشد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه غذایی را که در ظرف طلا یا نقره است به منظور پرهیز از حرام در ظرف دیگری بریزند این استعمال جایز است، ولی اگر به این منظور نباشد حرام است، اما به هر حال خوردن آن غذا از ظرف دوم که طلا و نقره نیست، اشکال ندارد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] نگاه کردن مرد به زنی که می خواهد با او ازدواج کند به منظور آگاه شدن از حسن و عیب او جایز است حتی اگر با یک بار نگاه کردن این منظور حاصل نشود می تواند چند بار در چند مجلس نگاه کند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] چند چیز است که سفر را قطع می کند و باید نماز را تمام خواند: اول رسیدن به (وطن) منظور از وطن چیست منظور از وطن محلی است که انسان آن را برای اقامت و زندگی خود انتخاب کرده، خواه در آنجا متولد شده باشد یا نه و خواه وطن پدر و مادرش باشد یا خودش آنجا را انتخاب کرده است.
- [آیت الله مظاهری] تزریق خون انسانی به انسان دیگر جایز است، خواه خون مسلمان باشد یا کافر، مرد باشد یا زن، و خرید و فروش خون برای این منظور مانعی ندارد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] منظور از عرق جنب از حرام عرقی است که در آن حال یا بعد از آن، پیش از آن که غسل کند از بدن او بیرون می آید.
- [آیت الله مظاهری] منظور از شراب هر مایع مست کنندهای است نظیر عرق و آبجو و مانند اینها و نوشیدن آن حتّی یک قطره و کمتر از آن نیز حرام است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] نگاه کردن به زن نامحرم برای شناختن او به منظور شهادت دادن در دادگاه و امور مهم و لازمی از این قبیل جایز است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] منظور از شراب هر مایع مست کننده ای است و آبجو نیز جزء مشروبات الکلی است، حتی نوشیدن یک قطره شراب و کمتر از آن نیز حرام است.