چرا قبل از پیامبر(ص) برای تبلیغ و تعلیم شریعت اسلام همچون پیامبری مبعوث نشده است؟
اگر انسانها را به دانش آموزان و پیامبران را به آموزگار مدرسه نبوت تشبیه کردیم. از این تشبیه می توان استفاده کرد که دانش آموزان با گذراندن موفقیت آمیز پایه اول مدرسه، در اندازه خودشان رشد و تکامل یافته و آمادگی ورود به پایه دوم و کسب علم و معارف سطح بالا را دارند. متولیان مدرسه در صورت آمادگی آموزگار اول و احراز صلاحیت وی، او و یا آموزگار دیگری را برای تعلیم و هدایت شاگردان انتخاب می کنند.
داستان تجدیدف نبوت و پیامبران نیز مانند مثال فوق است. انسانها با اتکا به دو نیروی داخلی(فطرت و عقل) و بیرونی(پیامبران) در شناخت خداوند و بالندگی ایمان خودشان گام های اولیه را برمی دارند و برای طی کردن مدارج بالا به آموزه های جدید نیازمندند. که این غرض با تجدید نبوت و تکرار پیامبران به دست می آید.
مرحله اول رشد و تکامل در زمان حضرت نوح کامل شد. مردمان آن عصر از حیث اعتقادی و اخلاقی به حد کفایت و ضرورت از آموزه های وحیانی متنعم گشته و به مرحله پذیرش و آمادگی دریافت شریعت نایل آمده بودند(نکته قابل ذکر این که مقصود از رشد و تکامل مردمان معاصر نوح، تکامل ایمان مؤمنان بود که تکامل در کیف بود، اما اکثر مردم از حضرت نوح رو برتافته و جزء کافران و هلاک شدگان شدند.)؛ که ره آورد آن نزول نخستین شریعت بر حضرت نوح بود به تعبیر دیگر، با نزول شریعت و التزام به آن، باورهای دینی و ایمان مؤمنان حالت جهش پیدا کرده و به معبود خود نزدیک تر شدند.
با این وجود، شریعت نخستین متناسب با باورهای دینی مردم زمانه خود بود و قابل تکامل همراه تکامل اعتقادات و ایمان مخاطبان بود، با افزایش تعداد پیامبران و مرور زمان، آمادگی و استعداد بیشتری برای دریافت شریعت کامل تر پیدا می کنند. این آمادگی سبب نزول شریعت ابراهیم، موسی و عیسی شد که پسین از پیشین کامل تر بود.
این سیر صعودی تکامل ادامه داشت تا عصر پیامبراسلام(ص)، مردمان آن عصر استعداد و آمادگی دریافت دین و شریعت کامل و پذیرای کاملترین پیامبر آسمانی بودند و قبل از آن چنین آمادگی در مردم عصر قبل از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نبود و ما چون به حکم ضرورت خداوند را حکیم می دانیم، از حکمت خدا به دور است که همه شرایط برای فرستادن پیامبر باشد و خداوند چنین نکند.
