وهابیت در مورد برگزاری جشن تولد و جشن سالگرد ازدواج چه حکمی دارد؟

شیخ عثیمین از نویسندگان و فعّالان گروه وهّابیّت می نویسد:
(إنّ الإحتفال بعید المیلاد للطفل فیه تشبهاً بأعداء اللّه، فإنّ هذه العادة لیست من عادات المسلمین : و إنّما ورثک من غیرهم، وقد ثبت عنه (ص) (أنّ من تشبّه بقوم فهو منهم)( فتاوی منار الإسلام: 1/43.(
بر پائی مراسم جشن تولّد برای اطفال از عادات و سنّتهای اسلامی نیست، بلکه از دشمنان به ارث برده شده است، رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرموده است: هر کس همانند دیگران شود از آنان محسوب می گردد.
و در سخنی دیگر می گوید: (و أمّا أعیاد المیلاد للشخص أو أولاده أو مناسبة زواج و نحوها فکلّها غیر مشروعة و هی للبدعة أقرب من الإباحة)( مجموع فتاوی و رسائل ابن العثیمین: 2/302.). جشن میلاد برای اشخاص یا اولاد و یا برای مناسبتهای دیگر از قبیل ازدواج و مانند آن غیر مشروع وبدعت است.
هیئت دائم افتای سعودی در پاسخ به سؤالی پیرامون مراسم جشن تولّد می نویسد: (وأعیاد الموالد نوع من العبادات المحدثة فی دین اللّه فلا یجوز عملها لأیّ من الناس مهما کان مقامه أو دوره فی الحیاة)( فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/83، الفتوی رقم 2008.(
جشن تولّد بدعت در دین محسوب می شود، و برای هیچ فردی جایز نیست اگر چه از شخصیّتهای برجسته جامعه و دارای موقعیّت ممتاز باشد
و در پاسخ به استفتای دیگری می نویسد: (لا یجوز إقامة عید میلاد لأحد لأنّه بدعة). وقد ثبت عن الرسول (ص) أنّه قال: (من أحدث فی أمرنا ما لیس منه فهو ردّ)( فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/84، الفتوی رقم 5289.(
به پاداشتن مراسم جشن تولد برای هیچکس جایز نیست و بدعت به شمار می آید، و از رسول اکرم (ص) آمده است: هر کس در دستورات دینی ما چیزی بیفزاید، مردود می باشد.
ولی جای بس شگفتی است که همان هیئت در رابطه با مراسم جشنهای دولتی می نویسد: (وما کان المقصود منه (العید) تنظیم الأعمال مثلا لمصحلة الأمّة وضبط أمورها کأسبوع المرور، وتنظیم مواعید الدراسیّة، والاجتماع بالموظّفین للعمل ونحو ذلک ممّا لا یفضی به إلی التقرّب والعبادة والتعظیم بالأصالة، فهو من البدع العادیّة التی لا یشملها قوله (ص) (من أحدث فی أمرنا ما لیس منه فهو ردّ) فلا حرج فیه، بل یکون مشروعاً(فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/88، الفتوی رقم 9403.(
اگر مقصود از مراسم برگزاری عید به خاطر مصلحت ملّت و تظیم امور کشور صورت پذیرد، همانند هفته پلیس، و شروع سال تحصیلی، وگردهمایی کارمندان دولتی، و امثال آنها که قصد تقرّب و عبادت در آن نیست، مانعی ندارد و شامل نهی پیامبر نمی شود.
بدیهی است که چنین تفکری، نهایت تحجّرگرایی و انجماد فکری است زیرا گذشته از این که مخالفت با برپایی جشن تولد، مخالفت با امری فطری است، بلکه هیچ تفاوتی میان جشن ولادت با جشن های دیگر مانند مراسم دولتی وجود ندارد، چون کسانی که برای فرزندان خود مراسم جشن تولّد می گیرند، هیچ گونه قصد تقرّب و یا عبادت ندارند.