محمد بن عبد الوهاب در رساله (کشف الشبهات) بیش از بیست و چهار بار، مسلمانان را مشرک خوانده، و بالغ بر بیست و پنج مورد مسلمین را کافر، بت پرست، مرتد، منافق، منکر توحید، دشمن توحید، دشمنان خدا، مدعیان اسلام، اهل باطل، نادان، و شیاطین دانسته است، و هم گفته است که کافران نادان و بت پرستان از این مسلمانان داناتر می باشند، و شیطان پیشوای ایشان و سرسلسله آنهاست.
(( قال السیّد محسن الأمین: وقد أطلق محمد بن عبد الوهاب فی رسالة (کشف الشبهات إسم الشرک والمشرکین علی عامّة المسلمین عدی الوهّابیین فیما یزید عن أربعة وعشرین موضعاً وأطلق علیهم إسم الکفر والکفّار وعبّاد الأصنام والمرتدّین والمنافقین وجاحدی التوحید وأعدائه وأعداء اللّه ومدّعی الإسلام وأهل الباطل والذین فی قلوبهم زیغ والجهّال والجهلة والشیاطین وإنّ جهّال الکفّار عبدة الأصنام أعلم منهم وإنّ إبلیس إمامهم ومقدّمهم، إلی غیر ذلک من الألفاظ الشنیعة فیما یزید عن خمسة وعشرین موضعاً. کشف الارتیاب ، ص 147، تألیف سید محسن امین، به نقل از کشف الشبهات، صفحات 57 تا 72. رجوع شود به: مجموع مؤلفات محمد بن عبد الوهاب، ج 6 ص 114، (رسالة کشف الشبهات)، و ص 143، (رسالة القواعد الأربع)، طبعة السعودیّة. )).
