خودداری
خودداری همان امتناع است. از آن در بابهای مختلفی نظیر طهارت، تجارت، شرکت، ودیعه، کفالت، نکاح، ظهار، ایلاء، لعان و قضاء سخن گفته‌اند.
اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد باید خودداری نماید
عنوان مسئله:
اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد باید خودداری نماید
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- بعد از ظهر روز دوازدهم رفتن از منی به مکه مشقت دارد ایا بانوان می توانند قبل ازظهر به مکه بروند
- اگر کسی تنها این ترس را داشته باشد که بعد از برگشت از منی در اثر ازدحام نتواند طواف کند یا به مشقت بیفتد ایا می تواند اعمال حج را مقدم دارد یا نه
- اگر در سعی بعضی مواضع بدن زن غیر از وجه و کفین پیدا باشد ایا به سعی او ضرر می زند یا نه
- اگر انسان می داند که پا گذاشتن روی احرامی دیگران موجب اذیت و عدم رضایت او می گردد ایا این عدم رضایت او به طواف ضرر ندارد
- ایا کسانی که خوف و مشقت دارند می توانند شب دوازدهم رمی جمره نموده به مکه رفته و دیگر به منی برنگردند و ایا خدمه کاروانها نیز برای پذیرایی از این قبیل زایرین می توانند به همراه انان در شب رمی نموده و به مکه بروند و برای وقوف تا وقت شرعی روز دوازدهم دیگر به منی برنگردند
- در مطاف چیزهایی از افراد می افتد از قبیل ساعت احرامی و غیره و کسانی که طواف می کنند پا روی ان می گذارند ایا برای طواف ضرر ندارد و موجب بطلان ان نمی شود
- کسی که از اول بلوغ سال خمسی برای خود قرار نداده است اگر به حج مشرف شود و با همان پول که دارد احرامی تهیه و قربانی و مصارف در حج بکند ایا برای حج او ضرر ندارد
- هرگاه محرم به احرام عمره تمتع جنب باشد واب برای او ضرر دارد یا اب ندارد و یا وقت عمره می گذرد ایا طواف و نماز با تیمم کافی و مجزی است یا باید نایب هم بگیرد
- شخصی در روز عید قربان در حال رمی جمره عقبه پول خود را گم کرد و چون پول برای هدی نداشت ان را مبدل به روزه کرد و تصمیم دارد بعد از ایام تشریق شروع به سه روز روزه نماید ایا چنین شخصی تقصیر یا حلق را پس از سه روز روزه انجام دهد یا همان روز عید حلق یا تقصیر نماید
- اگر مقداری از موهای سر زن یا جاهای دیگر بدن او که باید در حال طواف بپوشاند ظاهر باشد ایا به طواف او ضرر می رساند یا نه و اگر با ظاهر بودن موی سر طواف را انجام داده طواف او باطل است یا نه
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر شخصی در شب ماه رمضان غذایی بخورد که میداند در روز قیّ میکند ولکن در روز قیّ نکند، آیا روزه او اشکال دارد؟
- [آیت الله خامنه ای] اگر روزه دار به جهت حالت تهوع، قی کند؛ روزه اش چه حکمی دارد؟
- [آیت الله سبحانی] اگر کسی عمداً قی کند روزه او باطل می شود ، حالا اگر پس از قی کردن امساک نکند و مفطری انجام دهد کفاره بر او تعلق می گیرد؟
- [آیت الله سیستانی] اگر روزه دار بتواند از قی کردن خود داری کند حکمش چیست ؟
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر روزهدار چند بار قیّ کند روزه او چه حکمی دارد؟
- [سایر] برای شخصی روزه گرفتن ضرر ندارد ولکن به جهت طولانی بودن روز، هرروز که روزه می گیرد تا یکی دو ساعت بعد از ظهر بیشتر طاقت نمی آورد و به حرج و مشقت غیر قابل تحمل می رسد آیا این شخص می تواند روزه نگیرد؟
- [آیت الله اردبیلی] آیا احتمال ضرر، مجوّز خوردن روزه میشود یا این که اطمینان به ضرر لازم است؟ میزان در مقدار ضرر چیست؟
- [آیت الله بهجت] اگر بیماری که گمان دارد روزه برایش ضرر دارد، با این حال روزه بگیرد، ولی بعد از اتمام روزه متوجه شود که روزه برایش ضرر نداشته است، حکم روزه ی این شخص چیست؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] کسی که روزه برایش ضرر دارد با این حال روزه می گیرد، روزه اش صحیح است؟
- [آیت الله مظاهری] اگر دکتر بگوید روزه گرفتن بچه تازه به تکلیف رسیدهای برای آیندهاش ضرر دارد، ولو الآن احساس ضرر نمیکند، آیا روزه گرفتن او جایز است؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند ان ناچار باشد روزه اش باطل می شود ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد
- خودداری کردن از بول و غایط مکروه است و اگر برای بدن ضرر کلی داشته باشد حرام است
- اگر زخم یا دمل یا شکستگی که بسته است در صورت یا دستها باشد چنانچه باز کردن یا ریختن اب روی ان ضرر و یا مشقت دارد باید مقداری را که ضرر و مشقت ندارد از اطراف شسته و روی جبیره را مسح نماید
- کسی که می داند روزه برای او ضرر ندارد اگر چه طبیب بگوید ضرر دارد باید روزه بگیرد و کسی که یقین یا گمان به ضرر مورد اعتنا یا ترس ان را که منشا عقلایی داشته باشد دارد اگر چه طبیب بگوید ضرر ندارد باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر این که روزه برای او ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد که در این صورت روزه اش صحیح است
- اگر مثلا مگس در گلوی روزه دار برود چنانچه ممکن باشد بدون قی کردن ان را بیرون بیاورد باید بیرون اورد و روزه او صحیح است ولی اگر ممکن نباشد چنانچه طوری باشد که به فرو دادنش خوردن صدق می کند باید بیرون اورد هر چند به واسطه قی کردن باشد و روزه اش باطل است و اگر خوردن صدق نمی کند باید بیرون نیاورد و روزه اش صحیح است
- کسی که عقیده اش این است که روزه برای او ضرر قابل اعتنا ندارد اگر روزه بگیرد و بعداز مغرب بفهمد روزه برای او ضرر قابل اعتنا داشته باید قضای ان را به جا اورد
- اگر در شب چیزی بخورد که می داند به واسطه خوردن ان در روز بی اختیار قی می کند روزه اش باطل نمی شود و احتیاط مستحب ان است که روزه ان روز را قضا نماید
- اگر روزه دار به قدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد واجب است به اندازه ای که از مردن نجات پیدا کند اب بیاشامد ولی روزه او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیه روز از به جا اوردن کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید و همچنین اگر بترسد که از نخوردن اب به او ضرر معتنا بهی برسد یا اب نخوردن برای او موجب حرجی باشد که عرفا قابل تحمل نباشد که در این دو صورت می تواند به اندازه رفع ضرر و حرج اب بیاشامد
- اگر چیزی به زور در گلوی روزه دار بریزند روزه او باطل نمی شود ولی اگر اکراهش کنند که روزه خود را باطل کند مثلا به او بگویند اگر غذا نخوری ضرر مالی یا جانی به تو می زنیم و خودش برای جلوگیری از ضرر چیزی بخورد روزه او باطل می شود
- اگر انسان احتمال بدهد که روزه برایش ضرر قابل اعتنا دارد و از ان احتمال ترس برای او پیدا شود چنانچه احتمال او عقلایی باشد نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد باطل است مگر در صورتی که ضرر نداشته و قصد قربت کرده باشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [امام خمینی] اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله مظاهری] اگر روزهدار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و مشقّت نداشته باشد باید خودداری نماید.
- [آیت الله بهجت] اگر روزهدار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله اردبیلی] اگر روزهدار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقّت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله خوئی] اگر روزهدار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر روزه دار بتواند از قی کردن خود داری کند ، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد ، باید خودداری نماید .
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر ومشقّت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر مقدمات قی کردن برای روزهدار، بیاختیار حاصل شود لازم نیست از قی کردن خودداری کند ولی چنانچه برای او ضرر یا مشقّت شدید نداشته باشد، بنا بر احتیاط مستحب از آن خودداری کند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] واجب نیست روزه دار با فشار آوردن به خود از قی کردن خودداری کند، ولی اگر ضرر و مشقتی نداشته باشد بهتر است جلوگیری کند.