http://www.islamquest.net

لطفاً در صورت امکان اشعار زیر را که در مدح امام صادق (ع) است برای ما ترجمه فرمایید. 1. لَمَّا حُمِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (ع) عَلَی سَرِیرِهِ وَ أُخْرِجَ إِلَی الْبَقِیعِ لِیُدْفَنَ قَالَ أَبُو هُرَیْرَة: أَقُولُ وَ قَدْ رَاحُوا بِهِ یَحْمِلُونَهُ عَلَی کَاهِلٍ مِنْ حَامِلِیهِ وَ عَاتِقٍ‌ أَ تَدْرُونَ مَا ذَا تَحْمِلُونَ إِلَی الثَّرَی ثَبِیراً ثَوَی مِنْ رَأْسِ عَلْیَاءَ شَاهِقٍ غَدَاةَ حَثَا الْحَاثُونَ فَوْقَ ضَرِیحِهِ تُرَاباً وَ أَوْلَی کَانَ فَوْقَ الْمَفَارِقِ‌ 2. شَوْفُ الْعَرُوسِ عَنِ الدَّامَغَانِیِّ أَنَّهُ اسْتَقْبَلَهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْمُبَارَکِ فَقَال‌ أنت یا جعفر فوق المدح و المدح عناء إنما الأشراف أرض و لهم أنت سماء جاز حد المدح من قد ولدته الأنبیاء الله أظهر دینه و أعزه بمحمد و الله أکرم بالخلافة جعفر بن محمد
ترجمه اشعاری را که در پرسش مطرح کردید بدین شرح است. 1. چون امام صادق (ع) وفات یافت و به سوی قبرستان بقیع برده شد، ابو هریره عجلی این ابیات را سرود : أَقُولُ وَ قَدْ رَاحُوا بِهِ یَحْمِلُونَهُ عَلَی کَاهِلٍ مِنْ حَامِلِیهِ وَ عَاتِقٍ‌ می‌گویم و حال آن که بر دوش های کسانی که او را گرفته بودند او را می‌بردند. أَ تَدْرُونَ مَا ذَا تَحْمِلُونَ إِلَی الثَّرَی ثَبِیراً ثَوَی مِنْ رَأْسِ عَلْیَاءَ شَاهِقٍ آیا می‌دانید چه چیزی را به سوی خاک می‌برید ! کسی که جایگاهش بر بالای قله بسیار بلند است. غَدَاةَ حَثَا الْحَاثُونَ فَوْقَ ضَرِیحِهِ تُرَاباً وَ أَوْلَی کَانَ فَوْقَ الْمَفَارِقِ‌[1] صبحگاهی خاک پاشندگان بر بالای ضریحش خاک ریزند در حالی که بهتر آن است که خاک بر سر ریزند. 2. شوف العروس از دامغانی نقل می کند که عبد اللَّه بن مبارک به حضرت صادق (ع) رسیده این شعر را سرود: أنت یا جعفر فوق المدح و المدح عناء تو ای جعفر برتر و بالاتر از مدح و ستایشی، بلکه مدح در مقابل تو چیز کوچکی است. إنما الأشراف أرض و لهم أنت سماء بزرگان در مقابل تو به منزله زمین هستند و تو برای آنان آسمانی. جاز حد المدح من قد ولدته الأنبیاء چگونه می شود کسی را مدح نمود که پیامبر زاده است. الله أظهر دینه و أعزه بمحمد و الله أکرم بالخلافة جعفر بن محمد[2] خداوند دینش را آشکار نمود و آن را به وسیله محمد (ص)، عزیز نمود و خلافت را به وسیله جعفر بن محمد (ع) کرامت بخشید. [1] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‌47، ص: 333، اسلامیه، تهران. [2] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج ‌47، ص 26، اسلامیه، تهران.
عنوان سوال:

لطفاً در صورت امکان اشعار زیر را که در مدح امام صادق (ع) است برای ما ترجمه فرمایید.
1. لَمَّا حُمِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ (ع) عَلَی سَرِیرِهِ وَ أُخْرِجَ إِلَی الْبَقِیعِ لِیُدْفَنَ قَالَ أَبُو هُرَیْرَة:
أَقُولُ وَ قَدْ رَاحُوا بِهِ یَحْمِلُونَهُ
عَلَی کَاهِلٍ مِنْ حَامِلِیهِ وَ عَاتِقٍ‌
أَ تَدْرُونَ مَا ذَا تَحْمِلُونَ إِلَی الثَّرَی
ثَبِیراً ثَوَی مِنْ رَأْسِ عَلْیَاءَ شَاهِقٍ
غَدَاةَ حَثَا الْحَاثُونَ فَوْقَ ضَرِیحِهِ
تُرَاباً وَ أَوْلَی کَانَ فَوْقَ الْمَفَارِقِ‌
2. شَوْفُ الْعَرُوسِ عَنِ الدَّامَغَانِیِّ أَنَّهُ اسْتَقْبَلَهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْمُبَارَکِ فَقَال‌
أنت یا جعفر فوق
المدح و المدح عناء
إنما الأشراف أرض
و لهم أنت سماء
جاز حد المدح من
قد ولدته الأنبیاء
الله أظهر دینه و أعزه بمحمد
و الله أکرم بالخلافة جعفر بن محمد


پاسخ:

ترجمه اشعاری را که در پرسش مطرح کردید بدین شرح است. 1. چون امام صادق (ع) وفات یافت و به سوی قبرستان بقیع برده شد، ابو هریره عجلی این ابیات را سرود : أَقُولُ وَ قَدْ رَاحُوا بِهِ یَحْمِلُونَهُ عَلَی کَاهِلٍ مِنْ حَامِلِیهِ وَ عَاتِقٍ‌ می‌گویم و حال آن که بر دوش های کسانی که او را گرفته بودند او را می‌بردند. أَ تَدْرُونَ مَا ذَا تَحْمِلُونَ إِلَی الثَّرَی ثَبِیراً ثَوَی مِنْ رَأْسِ عَلْیَاءَ شَاهِقٍ آیا می‌دانید چه چیزی را به سوی خاک می‌برید ! کسی که جایگاهش بر بالای قله بسیار بلند است. غَدَاةَ حَثَا الْحَاثُونَ فَوْقَ ضَرِیحِهِ تُرَاباً وَ أَوْلَی کَانَ فَوْقَ الْمَفَارِقِ‌[1] صبحگاهی خاک پاشندگان بر بالای ضریحش خاک ریزند در حالی که بهتر آن است که خاک بر سر ریزند. 2. شوف العروس از دامغانی نقل می کند که عبد اللَّه بن مبارک به حضرت صادق (ع) رسیده این شعر را سرود: أنت یا جعفر فوق المدح و المدح عناء تو ای جعفر برتر و بالاتر از مدح و ستایشی، بلکه مدح در مقابل تو چیز کوچکی است. إنما الأشراف أرض و لهم أنت سماء بزرگان در مقابل تو به منزله زمین هستند و تو برای آنان آسمانی. جاز حد المدح من قد ولدته الأنبیاء چگونه می شود کسی را مدح نمود که پیامبر زاده است. الله أظهر دینه و أعزه بمحمد و الله أکرم بالخلافة جعفر بن محمد[2] خداوند دینش را آشکار نمود و آن را به وسیله محمد (ص)، عزیز نمود و خلافت را به وسیله جعفر بن محمد (ع) کرامت بخشید.
[1] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‌47، ص: 333، اسلامیه، تهران. [2] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج ‌47، ص 26، اسلامیه، تهران.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین