عقلی که مورد تأیید شرع است، غیر از عقل حساب گر مصلحت اندیشی است که ما در عرف به کار می بریم؛ هر چند این عقل هم مورد تأیید شارع است، اما نکته قابل توجه این است که عقل، محدود به ادراکات است و یک سری کلیات را می تواند درک کند و توانایی وارد شدن در خصوصیات و جزئیات را ندارد. بنابراین، انسان در حوزه جزئیات نیازمند یک منبع معرفتی دیگری است که به وی کمک کند تا بتواند خصوصیات و جزئیات را درک نماید، و آن منبع معرفتی وحی است. برای تقلید دو معنا متصوّر است: یکی معنای منفی است که گاهی تصوّر معنای منفی تقلید در عرف فارسی زبان، باعث می شود تا از این کلمه فرار شود. دیگر معنای مثبت است. تقلیدی که در فقه مطرح است، یک اصطلاح خاص فقهی است که در فرهنگ عربی، به معنای مراجعه به متخصص در یک امر تخصّصی است. بنابراین، وقتی ما از یک شخص متخصص و مجتهد تقلید می کنیم، به خاطر این است که ما در امر دین مجتهد و متخصص نیستیم.
