با توجه به این که غیبت از حقوق الناس است، بنابر این در مرحله اول باید از غیبت شونده رضایت گرفت، آن گاه به درگاه الاهی از این گناه توبه کرد. اما اگر رضایت گرفتن از غیبت شونده به هر دلیلی ممکن نباشد و یا این که گفتن به او موجب مفسده ای مهم تر می شود و ... که در این صورت با توجه به روایات معصومان (ع) باید برای او استغفار نمود و این کفاره غیبت او است. در این باره به دو روایت اشاره می کنیم: 1. امام صادق (ع) می فرماید از پیامبر (ص) پرسیده شد: کفاره غیبت چیست؟ حضرت فرمود: هر وقت یادت آمد، برای او از خداوند طلب آمرزش کن. [1] 2. امام صادق (ع) در روایت دیگر می فرماید: اگر غیبت کردی و خبرش به غیبت شده رسید، پس راهی نمی ماند جز حلالیت خواستن از او، امّا اگر خبرش به او نرسیده، از خداوند برایش طلب آمرزش کن. [2] نمایه های مرتبط: غیبت و اهمیت توبه از آن، 4166 (سایت: 5088) . فلسفه حرمت غیبت، 15406 (سایت: 15036) . حق الناس و طلب بخشش، 7952 (سایت: 8054) . این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 72، ص 241، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ه ق. [2] . همان، 242.
