با سلام. لطفاً فلسفه اقامه و اذان برای نماز را توضیح بدهید.
در کتاب علل الشرایع، در روایتی از فضل بن شاذان، برخی از دلایل تشریع اذان و اقامه بیان شده است: «... فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ فَأَخْبِرْنِی عَنِ الْأَذَانِ‏ لِمَ أُمِرُوا قِیلَ لِعِلَلٍ کَثِیرَةٍ مِنْهَا أَنْ یَکُونَ تَذْکِیراً لِلسَّاهِی وَ تَنْبِیهاً لِلْغَافِلِ وَ تَعْرِیفاً لِمَنْ جَهِلَ الْوَقْتَ وَ اشْتَغَلَ عَنْهُ وَ دَاعِیاً إِلَی عِبَادَةِ الْخَالِقِ مُرَغِّباً فِیهَا مُقِرّاً لَهُ بِالتَّوْحِیدِ مُجَاهِراً بِالْإِیمَانِ مُعْلِناً بِالْإِسْلَامِ مُؤَذِّناً لِمَنْ یَتَسَاهَی وَ إِنَّمَا یُقَالُ مُؤَذِّنٌ لِأَنَّهُ الْمُؤَذِّنُ بِالصَّلَاة...»؛[1] اگر کسی پرسید که چرا به اذان گفتن مأمور شده‌ایم؟! در پاسخ باید گفت دلایل فراوانی وجود دارد! مانند یادآوری و هشدار دادن به شخص‏ غافل به نماز؛ اعلان وقت برای کسی که اوقات نماز را نمی‏‌داند؛ برای آن‌که بندگان خدا را به سوی عبادت پروردگارشان دعوت کند؛ به نیایش ترغیب و تشویقشان نماید؛ آنان را به یگانگی معبود اقرار آورد؛ اذان، اعلان کننده ایمان و اسلام است، و بیدارباش است برای کسانی که خود را به نادانی می­زنند، و جز این نیست که مؤذّن را مؤذّن گفته‌‏اند؛ برای آن‌که اعلام نماز می‌کند و برپایی آن‌را به گوش همه می‌رساند.   [1] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 258، کتاب فروشی داوری، قم، چاپ اول، 1385ش.
عنوان سوال:

با سلام. لطفاً فلسفه اقامه و اذان برای نماز را توضیح بدهید.


پاسخ:

در کتاب علل الشرایع، در روایتی از فضل بن شاذان، برخی از دلایل تشریع اذان و اقامه بیان شده است:
«... فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ فَأَخْبِرْنِی عَنِ الْأَذَانِ‏ لِمَ أُمِرُوا قِیلَ لِعِلَلٍ کَثِیرَةٍ مِنْهَا أَنْ یَکُونَ تَذْکِیراً لِلسَّاهِی وَ تَنْبِیهاً لِلْغَافِلِ وَ تَعْرِیفاً لِمَنْ جَهِلَ الْوَقْتَ وَ اشْتَغَلَ عَنْهُ وَ دَاعِیاً إِلَی عِبَادَةِ الْخَالِقِ مُرَغِّباً فِیهَا مُقِرّاً لَهُ بِالتَّوْحِیدِ مُجَاهِراً بِالْإِیمَانِ مُعْلِناً بِالْإِسْلَامِ مُؤَذِّناً لِمَنْ یَتَسَاهَی وَ إِنَّمَا یُقَالُ مُؤَذِّنٌ لِأَنَّهُ الْمُؤَذِّنُ بِالصَّلَاة...»؛[1]
اگر کسی پرسید که چرا به اذان گفتن مأمور شده‌ایم؟!
در پاسخ باید گفت دلایل فراوانی وجود دارد!
مانند یادآوری و هشدار دادن به شخص‏ غافل به نماز؛ اعلان وقت برای کسی که اوقات نماز را نمی‏‌داند؛ برای آن‌که بندگان خدا را به سوی عبادت پروردگارشان دعوت کند؛ به نیایش ترغیب و تشویقشان نماید؛ آنان را به یگانگی معبود اقرار آورد؛ اذان، اعلان کننده ایمان و اسلام است، و بیدارباش است برای کسانی که خود را به نادانی می­زنند، و جز این نیست که مؤذّن را مؤذّن گفته‌‏اند؛ برای آن‌که اعلام نماز می‌کند و برپایی آن‌را به گوش همه می‌رساند.   [1] . شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 258، کتاب فروشی داوری، قم، چاپ اول، 1385ش.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین