پیامبران
توحید معاد نبوت عدل (شیعه) • 
خدا در سوره 3 آیه 144 می‌فرماید: (تمام پیامبران قبل از محمد مرده‌اند)، اما در سوره 4 آیه 158 می‌گوید: (خدا مسیح را به سوی خود، بالا برد). با توجه به این‌که مسیح از پیامبران است، آیا مرده بود یا خیر؟
«وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»[1] : «خَلَت» از ریشه «خلو» و «خلا» به معنای خالی شدن[2] و گذشتن زمان[3] به‌کار می‌رود. راغب اصفهانی می‌گوید: خلوّ در زمان و مکان هر دو استعمال می‌شود لیکن چون از خالی شدن زمان، گذشتن آن به نظر آمده لذا اهل لغت «خلا الزمان» را؛ «زمان گذشت و سپری شد» معنا کرده‌اند.[4] اگر به استعمالات قرآن مجید بنگریم؛ همه از این قبیل است؛[5] مانند «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ»؛[6] هیچ امّتی نبوده مگر آن‌که میان آنها بیم‌دهنده‌ای گذشته است (پیامبری یا وصی معصومی یا دانشمند صالحی). «ما کانَ عَلَی النَّبِی مِنْ حَرَجٍ فیما فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ»؛[7] بر پیامبر در آنچه خدا برای او مقرّر کرده هیچ گونه سختی و منعی نیست، سنّت (جاریه) خداوند است درباره کسانی (از انبیا) که پیش از این گذشته‌اند. بنابراین، ترجمه آیه شریفه «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»،[8] این‌گونه است: «محمد فقط فرستاده‌ای است که قبل از او نیز فرستادگان [دیگری‏] بوده‌اند». اما چون در ادامه آیه شریفه آمده است: «أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی‏ أَعْقابِکُمْ»؛ سخن از مرگ و یا کشته شدن است؛ به قرائن فهمیده می‌شود که گویا این «بودن و گذشتن» پیامبران پیش از حضرت محمد مصطفی(ص) به مرگ طبیعی و یا کشته شدن بوده است؛ یعنی قبل از محمد(ص) نیز پیامبرانی مبعوث شدند که رسالت خود را به انجام رسانیده و دوران زندگی آنان یا با مرگ طبیعی یا به کشته شدن پایان یافت[9] و محمّد(ص) نیز مانند پیامبران گذشته چنان‌چه از جهان رخت بر بندد، و به عالم باقی رهسپار شود (چه با مرگ طبیعی و چه با شهادت)، چگونه تزلزل در عقیده این گروه راه می‌یابد، و به آئین بت‌پرستی باز می‌گردند، در صورتی که دین اسلام همیشگی است، و همراه با جهان انسانیت باقی و بجا خواهد بود، از این‌رو، هرگز ایمان و خداپرستی را وابسته به زندگی پیامبر اسلام(ص) ننمائید، که وقتی زندگی را بدرود گوید، از دین اسلام خارج شوید، و هر که به آئین شرک باز گردد به خود ستم نموده، و به ساحت پروردگار هرگز نقصی رو نخواهد آورد.[10] در همین راستا باید به این نکته نیز توجه کرد که عبارت «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»، به معنای این نیست که همه پیامبران –بدون هیچ استثنایی- قبل از رسول گرامی اسلام(ص) به مرگ طبیعی از دنیا رفته و یا به شهادت رسیده باشند تا این موضوع منافات با آیه‌ای داشته باشد که می‌فرماید: «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه»؛ خدا مسیح را به سوی خود، بالا برد و دلالت بر زنده بودن حضرت عیسی(ع) دارد؛ زیرا «الرسل» هر چند کلمه‌ای است که صراحت در جمع دارد، اما جمع با چند پیامبر هم تحقق پیدا می‌کند و معنای جمعی خود را می‌رساند، ولی صراحت و حتی ظهور در معنای «کُلّ؛همه» ندارد، و این نیازمند قرینه و یا ذکر کردن لفظ «کل» و یا «جمیع» است که آن هم در آیه شریفه ذکر نشده است. بنابراین، جمله «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ» دلالت بر این ندارد که تمام پیامبران قبل از حضرت محمد(ص) مرده و یا کشته‌شده­اند، در نتیجه منافاتی با آیه شریفه «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه» ندارد. البته درباره زنده بودن حضرت عیسی(ع) گفتگوهای دیگری وجود دارد که در صورت تمایل می­توانید نمایه‌های زیر را مطالعه نمایید: «زندگی طولانی بعضی از پیامبران»، سؤال 1643 «زنده بودن حضرت عیسی بر اساس آیات قرآن»، سؤال 6595 [1] . آل عمران، 144. [2] . واسطی زبیدی، محب الدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: شیری، علی، ‌ج 19، ص 385، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، چاپ اول، 1414ق؛ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 2، ص 297، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371ش. [3] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص 297، دارالعلم، الدار الشامیة، دمشق‏، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ قاموس قرآن، ج 2، ص 297. [4] . المفردات فی غریب القرآن، ص 297. [5] . ر.ک: قاموس قرآن، ج 2، ص 297 – 298. [6] . فاطر، 24. [7] . احزاب، 38. [8] . آل عمران، 144. [9] . سبزواری نجفی، محمد بن حبیب الله، ارشاد الاذهان الی تفسیر القرآن، ص 73، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1419ق؛ فیض کاشانی، ملا محسن، الأصفی فی تفسیرالقرآن، تحقیق: درایتی، محمدحسین، نعمتی‏، محمدرضا، ج 1، ص 175، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، 1418ق. [10] . حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج 3، ص 215 – 216، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، 1404ق.
«وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»[1] : «خَلَت» از ریشه «خلو» و «خلا» به معنای خالی شدن[2] و گذشتن زمان[3] به‌کار می‌رود. راغب اصفهانی می‌گوید: خلوّ در زمان و مکان هر دو استعمال می‌شود لیکن چون از خالی شدن زمان، گذشتن آن به نظر آمده لذا اهل لغت «خلا الزمان» را؛ «زمان گذشت و سپری شد» معنا کرده‌اند.[4] اگر به استعمالات قرآن مجید بنگریم؛ همه از این قبیل است؛[5] مانند «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ»؛[6] هیچ امّتی نبوده مگر آن‌که میان آنها بیم‌دهنده‌ای گذشته است (پیامبری یا وصی معصومی یا دانشمند صالحی). «ما کانَ عَلَی النَّبِی مِنْ حَرَجٍ فیما فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ»؛[7] بر پیامبر در آنچه خدا برای او مقرّر کرده هیچ گونه سختی و منعی نیست، سنّت (جاریه) خداوند است درباره کسانی (از انبیا) که پیش از این گذشته‌اند. بنابراین، ترجمه آیه شریفه «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»،[8] این‌گونه است: «محمد فقط فرستاده‌ای است که قبل از او نیز فرستادگان [دیگری‏] بوده‌اند». اما چون در ادامه آیه شریفه آمده است: «أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی‏ أَعْقابِکُمْ»؛ سخن از مرگ و یا کشته شدن است؛ به قرائن فهمیده می‌شود که گویا این «بودن و گذشتن» پیامبران پیش از حضرت محمد مصطفی(ص) به مرگ طبیعی و یا کشته شدن بوده است؛ یعنی قبل از محمد(ص) نیز پیامبرانی مبعوث شدند که رسالت خود را به انجام رسانیده و دوران زندگی آنان یا با مرگ طبیعی یا به کشته شدن پایان یافت[9] و محمّد(ص) نیز مانند پیامبران گذشته چنان‌چه از جهان رخت بر بندد، و به عالم باقی رهسپار شود (چه با مرگ طبیعی و چه با شهادت)، چگونه تزلزل در عقیده این گروه راه می‌یابد، و به آئین بت‌پرستی باز می‌گردند، در صورتی که دین اسلام همیشگی است، و همراه با جهان انسانیت باقی و بجا خواهد بود، از این‌رو، هرگز ایمان و خداپرستی را وابسته به زندگی پیامبر اسلام(ص) ننمائید، که وقتی زندگی را بدرود گوید، از دین اسلام خارج شوید، و هر که به آئین شرک باز گردد به خود ستم نموده، و به ساحت پروردگار هرگز نقصی رو نخواهد آورد.[10] در همین راستا باید به این نکته نیز توجه کرد که عبارت «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»، به معنای این نیست که همه پیامبران –بدون هیچ استثنایی- قبل از رسول گرامی اسلام(ص) به مرگ طبیعی از دنیا رفته و یا به شهادت رسیده باشند تا این موضوع منافات با آیه‌ای داشته باشد که می‌فرماید: «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه»؛ خدا مسیح را به سوی خود، بالا برد و دلالت بر زنده بودن حضرت عیسی(ع) دارد؛ زیرا «الرسل» هر چند کلمه‌ای است که صراحت در جمع دارد، اما جمع با چند پیامبر هم تحقق پیدا می‌کند و معنای جمعی خود را می‌رساند، ولی صراحت و حتی ظهور در معنای «کُلّ؛همه» ندارد، و این نیازمند قرینه و یا ذکر کردن لفظ «کل» و یا «جمیع» است که آن هم در آیه شریفه ذکر نشده است. بنابراین، جمله «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ» دلالت بر این ندارد که تمام پیامبران قبل از حضرت محمد(ص) مرده و یا کشته‌شده­اند، در نتیجه منافاتی با آیه شریفه «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه» ندارد. البته درباره زنده بودن حضرت عیسی(ع) گفتگوهای دیگری وجود دارد که در صورت تمایل می­توانید نمایه‌های زیر را مطالعه نمایید: «زندگی طولانی بعضی از پیامبران»، سؤال 1643 «زنده بودن حضرت عیسی بر اساس آیات قرآن»، سؤال 6595 [1] . آل عمران، 144. [2] . واسطی زبیدی، محب الدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: شیری، علی، ‌ج 19، ص 385، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، چاپ اول، 1414ق؛ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 2، ص 297، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371ش. [3] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص 297، دارالعلم، الدار الشامیة، دمشق‏، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ قاموس قرآن، ج 2، ص 297. [4] . المفردات فی غریب القرآن، ص 297. [5] . ر.ک: قاموس قرآن، ج 2، ص 297 – 298. [6] . فاطر، 24. [7] . احزاب، 38. [8] . آل عمران، 144. [9] . سبزواری نجفی، محمد بن حبیب الله، ارشاد الاذهان الی تفسیر القرآن، ص 73، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1419ق؛ فیض کاشانی، ملا محسن، الأصفی فی تفسیرالقرآن، تحقیق: درایتی، محمدحسین، نعمتی‏، محمدرضا، ج 1، ص 175، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، 1418ق. [10] . حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج 3، ص 215 – 216، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، 1404ق.
عنوان سوال:
خدا در سوره 3 آیه 144 می‌فرماید: (تمام پیامبران قبل از محمد مرده‌اند)، اما در سوره 4 آیه 158 می‌گوید: (خدا مسیح را به سوی خود، بالا برد). با توجه به این‌که مسیح از پیامبران است، آیا مرده بود یا خیر؟
پاسخ:
«وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»[1] : «خَلَت» از ریشه «خلو» و «خلا» به معنای خالی شدن[2] و گذشتن زمان[3] به‌کار می‌رود. راغب اصفهانی می‌گوید: خلوّ در زمان و مکان هر دو استعمال می‌شود لیکن چون از خالی شدن زمان، گذشتن آن به نظر آمده لذا اهل لغت «خلا الزمان» را؛ «زمان گذشت و سپری شد» معنا کرده‌اند.[4]
اگر به استعمالات قرآن مجید بنگریم؛ همه از این قبیل است؛[5] مانند «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِیها نَذِیرٌ»؛[6] هیچ امّتی نبوده مگر آنکه میان آنها بیم‌دهنده‌ای گذشته است (پیامبری یا وصی معصومی یا دانشمند صالحی). «ما کانَ عَلَی النَّبِی مِنْ حَرَجٍ فیما فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ»؛[7] بر پیامبر در آنچه خدا برای او مقرّر کرده هیچ گونه سختی و منعی نیست، سنّت (جاریه) خداوند است درباره کسانی (از انبیا) که پیش از این گذشته‌اند.
بنابراین، ترجمه آیه شریفه «وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»،[8] این‌گونه است: «محمد فقط فرستاده‌ای است که قبل از او نیز فرستادگان [دیگری] بوده‌اند».
اما چون در ادامه آیه شریفه آمده است: «أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ»؛ سخن از مرگ و یا کشته شدن است؛ به قرائن فهمیده می‌شود که گویا این «بودن و گذشتن» پیامبران پیش از حضرت محمد مصطفی(ص) به مرگ طبیعی و یا کشته شدن بوده است؛ یعنی قبل از محمد(ص) نیز پیامبرانی مبعوث شدند که رسالت خود را به انجام رسانیده و دوران زندگی آنان یا با مرگ طبیعی یا به کشته شدن پایان یافت[9] و محمّد(ص) نیز مانند پیامبران گذشته چنان‌چه از جهان رخت بر بندد، و به عالم باقی رهسپار شود (چه با مرگ طبیعی و چه با شهادت)، چگونه تزلزل در عقیده این گروه راه می‌یابد، و به آئین بت‌پرستی باز می‌گردند، در صورتی که دین اسلام همیشگی است، و همراه با جهان انسانیت باقی و بجا خواهد بود، از این‌رو، هرگز ایمان و خداپرستی را وابسته به زندگی پیامبر اسلام(ص) ننمائید، که وقتی زندگی را بدرود گوید، از دین اسلام خارج شوید، و هر که به آئین شرک باز گردد به خود ستم نموده، و به ساحت پروردگار هرگز نقصی رو نخواهد آورد.[10]
در همین راستا باید به این نکته نیز توجه کرد که عبارت «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»، به معنای این نیست که همه پیامبران –بدون هیچ استثنایی- قبل از رسول گرامی اسلام(ص) به مرگ طبیعی از دنیا رفته و یا به شهادت رسیده باشند تا این موضوع منافات با آیه‌ای داشته باشد که می‌فرماید: «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه»؛ خدا مسیح را به سوی خود، بالا برد و دلالت بر زنده بودن حضرت عیسی(ع) دارد؛ زیرا «الرسل» هر چند کلمه‌ای است که صراحت در جمع دارد، اما جمع با چند پیامبر هم تحقق پیدا می‌کند و معنای جمعی خود را می‌رساند، ولی صراحت و حتی ظهور در معنای «کُلّ؛همه» ندارد، و این نیازمند قرینه و یا ذکر کردن لفظ «کل» و یا «جمیع» است که آن هم در آیه شریفه ذکر نشده است.
بنابراین، جمله «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ» دلالت بر این ندارد که تمام پیامبران قبل از حضرت محمد(ص) مرده و یا کشتهشدهاند، در نتیجه منافاتی با آیه شریفه «بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیه» ندارد.
البته درباره زنده بودن حضرت عیسی(ع) گفتگوهای دیگری وجود دارد که در صورت تمایل میتوانید نمایه‌های زیر را مطالعه نمایید:
«زندگی طولانی بعضی از پیامبران»، سؤال 1643
«زنده بودن حضرت عیسی بر اساس آیات قرآن»، سؤال 6595 [1] . آل عمران، 144. [2] . واسطی زبیدی، محب الدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق و مصحح: شیری، علی، ج 19، ص 385، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، چاپ اول، 1414ق؛ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 2، ص 297، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371ش. [3] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص 297، دارالعلم، الدار الشامیة، دمشق، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛ قاموس قرآن، ج 2، ص 297. [4] . المفردات فی غریب القرآن، ص 297. [5] . ر.ک: قاموس قرآن، ج 2، ص 297 – 298. [6] . فاطر، 24. [7] . احزاب، 38. [8] . آل عمران، 144. [9] . سبزواری نجفی، محمد بن حبیب الله، ارشاد الاذهان الی تفسیر القرآن، ص 73، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1419ق؛ فیض کاشانی، ملا محسن، الأصفی فی تفسیرالقرآن، تحقیق: درایتی، محمدحسین، نعمتی، محمدرضا، ج 1، ص 175، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، 1418ق. [10] . حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج 3، ص 215 – 216، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، 1404ق.
- [سایر] مسیح به سوی الله برخاسته است:(سوره 4 آیه 158)، در کنار او قرار گرفته است:(سوره 3 آیه 45). اما با توجه به این‌که میلیونها مسیحی خدا را میپرستند، قرآن می‌فرماید؛ تمام آنهایی که در کنار الله کسی را میپرستند به اضافه کسی که مورد پرستش قرار می‌گیرد، در جهنم خواهد سوخت:(سوره 21 آیه 98). آیا مسیح در جهنم خواهد سوخت؟
- [سایر] آیا آیۀ 144 سورۀ آل عمران بر شهادت پیامبر اکرم (ص) دلالت دارد؟
- [سایر] آیا پیامبران پیشین چون حضرت مسیح(ع) از نبوت پیامبر اسلام(ص) آگاه بودند؟
- [سایر] لطفاً توضیح کاملی در باره آیه 4 سوره محمد بدهید، و آیا ما باید با کافران چنین برخورد کنیم؟!
- [سایر] با توجه به آیات 2 سوره فتح و 19 سوره محمد، چرا اهل سنت عصمت پیامبراکرم(ص) را فقط در دریافت وحی می پذیرند؟
- [سایر] قرآن می‌فرماید: هرکسی مسئول گناهان خود است (سوره 17 آیه 13-15، سوره 53 آیه 38-42)، اما چرا یهودیان زمان پیامبر اسلام(ص) را برای گناهی که اجدادشان 2000 سال پیش با پرستش و ستایش گوساله کرده‌اند، محکوم می‌کند؟
- [سایر] چرا خداوند بین خطاب به رسول اکرم(ص) و خطاب به انبیای دیگر فرق گذاشته است؛ در خطاب به رسول اکرم(ص) می‌فرماید: (قل لا أسئلکم علیه اجراً الاّ المودّة فی القربی)، ولی در خطاب به سایر پیامبران(ع) فرمود: (قل لا اسئلکم علیه اجراً ان اجری الا علی الله)؟
- [سایر] با توجه به آیات 2 سوره فتح و 19 سوره محمد،چرا اهل سنت عصمت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) را فقط در دریافت وحی می پذیرند؟
- [سایر] هجرت حضرت محمد صلی الله علیه و آله در کدام یک از سوره ها و آیه های قرآن آمده است؟
- [سایر] آیا آیه اول سوره تحریم،گناهی را به پیامبراکرم(ص)نسبت می دهد؟
- [امام خمینی] - ترجمه تشهد و سلام (الحمد لله اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له )، یعنی ستایش،مخصوص پروردگار است و شهادت می دهم که خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد. (و اشهد ان محمدا عبده و رسوله )، یعنی شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه و آله بنده خدا و فرستاده اوست. (اللهم صل علی محمد و آل محمد)، یعنی خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد. (و تقبل شفاعته و ارفع درجته ) یعنی قبول کن شفاعت پیغمبر را و درجه آن حضرت را نزد خود بلند کن. (السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته )، یعنی سلام بر تو ای پیغمبر و رحمت و برکات خدا بر تو باد. (السلام علینا و علی عباد الله الصالحین )، یعنی سلام از خداوند عالم بر نمازگزاران و تمام بندگان خوب او. (السلام علیکم و رحمة الله و برکاته ) یعنی سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما مؤمنین باد.
- [آیت الله اردبیلی] بنابر احتیاط حمد و ثنای پروردگار و صلوات بر پیامبر اکرم و آل پیامبر علیهمالسلام باید به عربی گفته شود و در حمد و ثنای خداوند و صلوات بر پیامبر اکرم و آل پیامبر علیهمالسلام و دعوت مردم به تقوا و خواندن یک سوره کامل در دو خطبه، باید ترتیب مراعات شود.
- [آیت الله اردبیلی] (اَشْهَدُ أنْ لا إلهَ إلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ) یعنی: (شهادت میدهم که هیچ معبودی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد.) (وَأشْهَدُ أنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ) یعنی: (شهادت میدهم که محمد صلیاللهعلیهوآلهوسلم بنده خدا و فرستاده اوست.) (أللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ) یعنی: (خدایا بر محمد و آل محمد رحمت فرست.) (وَتَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَارْفَعْ دَرَجَتَهُ) یعنی: (و شفاعت پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم را قبول کن و مقام آن حضرت را نزد خود بلند فرما.) (اَلسَّلامُ عَلَیْکَ أیُّهَا النَّبِیُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ) یعنی: (سلام بر تو ای پیامبر و رحمت و برکات خدا بر تو باد.) (اَلسَّلامُ عَلَیْنا وَعَلی عِبادِ اللّهِ الصّالِحینَ) یعنی: (سلام خداوند بر ما نمازگزاران و تمام بندگان نیکوکار او باد.) (اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ) یعنی: (سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما باد.)
- [آیت الله سیستانی] نماز غفیله یکی از نمازهای مستحبّی است که بین نماز مغرب و عشا خوانده می‌شود . و در رکعت اول آن ، بعد از حمد باید بجای سوره این آیه را بخوانند : (وَذَا النُّونِ اِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادی فِی الظُّلُماتِ اَنْ لا اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الغَمِ ّ وَکَذلِکَ نُنْجِی المُؤْمِنِین) . و در رکعت دوم بعد از حمد بجای سوره این آیه را بخوانند : (وَعِنْدَهُ مَفاتِحُ الغَیْبِ لا یَعْلَمُها إلاّ هُوَ وَیَعْلَمُ ما فِی البَرِ ّ وَالبَحْرِ وَما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إلاّ یَعْلَمُها وَلا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الاَرْضِ وَلا رَطبٍ وَلا یابسٍ إلاّ فِی کِتابٍ مُبینٍ) . و در قنوت بگویند : (اللّهُمَّ اِنّی اَسأَلُکَ بِمَفاتِح الغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُها إلاّ اَنْتَ اَنْ تُصَلّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَفْعَل بِی کَذا وکَذا) . وبجای کلمه کذا وکذا حاجتهای خود را بگویند و بعد بگویند : (اللّهُمَّ اَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَالقادِرُ عَلی طَلِبَتِی تَعْلَمُ حاجَتِی فَاَسْالُکَ بِحَقّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَعَلیْهِمُ السَّلامُ لَمّا قَضَیْتَها لِی) .
- [آیت الله مظاهری] کسی که نماز میّت را به جماعت میخواند باید تکبیرها و دعاهای آن را هم بخواند. ______ 1) شهادت میدهم به این‌که نیست خدایی غیر از خداوند متعال و این‌که محمد(ص) پیام آور خداوند است. 2) پروردگارا دورد فرست بر محمد و آل محمد. 3) پروردگارا رحمت آور بر مردان با ایمان و بر زنان با ایمان. 4) خداوندا رحمت آور بر این مرد میت. 5) خداوندا رحمت آور بر این زن میت. 6) شهادت میدهم به این‌که نیست خدایی غیر از خداوند متعال که یکتاست و هیچ شریکی برای او نیست و شهادت میدهم به این‌که محمدصلی الله علیه وآله وسلم بنده خداوند و پیام آور اوست که خداوند او را در حالی که بشارت دهنده و بیم دهنده به حقمیباشد، در پیشاپیش قیامت به پیامبری مبعوث فرموده است. 7) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل محمد و برکت آور بر محمد و آل محمد و رحمت آور بر محمد و آل محمد، همانند بهترین درود و برکت و رحمت که بر ابراهیم و آل ابراهیم فرستادی، به درستی که تو ستایش شده بزرگواری. و درود فرست بر همه پیامبران و شهیدان و صدّیقین و همه بندگان صالح خداوند. 8) خداوندا رحمت آور بر مردان با ایمان و زنان با ایمان و بر مردان مسلمان و زنان مسلمان، آنان که زندهاند و آنان که مرده‌اند، و میان ما و آنان به وسیله نیکیها وابستگی ایجاد فرما، به درستی که تو اجابت کننده همه دعاهایی و به تحقیق که تو بر هر امری قادری. 9) پروردگارا بدرستی که این میّت، بنده تو و فرزند بنده تو و فرزند خادمه توست که اینک بر تو وارد شده است و تو بهترین میزبانی. خداوندا بدرستی که ما به جز نیکی از این میّت چیزی نمیدانیم و تو از ما به او آگاهتری. خداوندا اگر او در زمره نیکوکاران است پس بر نیکی او بیافزا و اگر در شمار گناهکاران است پس از او در گذر و او را ببخش. بار الها او را در بالاترین مقامات در نزد خودت قرار ده و برای بازماندگان او در میان خاکیان، جانشین باش و با او مهربانی کن بحقّ رحمتت ای مهربانترین مهربانان. 10) به پاورقی ( 2 ) مراجعه شود.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کافر یعنی کسی که خدا، یا پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) را قبول ندارد، یا برای خدا شریکی قرار می دهد بنابر احتیاط نجس است، هرچند به یکی از ادیان آسمانی، مانند آیین یهود و نصاری ایمان داشته باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کافر یعنی کسی که منکر خدا است یا برای خدا شریک قرار می دهد، یا رسالت حضرت خاتم الانبیاء محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله را قبول ندارد، نجس است. و نیز کسی که یکی از ضروریات دین مبین اسلام را منکر شود، چنان چه بداند آن چیز ضروری دین است، نجس می باشد، و اگر نداند احتیاطاً باید از او اجتناب کرد. و نیز کافر کتابی بنابر قول مشهور نجس است و احتیاط واجب رعایت این قول است.
- [آیت الله سبحانی] مستحب است در شب اول قبر، دو رکعت نماز لیلة الدفن برای میّت بخوانند و دستور آن این است که در رکعت اول بعد از حمد یک مرتبه آیة الکرسی و در رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه سوره قدر (انّا أنزلناه) بخوانند و بعد از سلام نماز بگویند: اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد و ابْعَثْ ثَوابَها إلی قَبْرِ فلان و به جای فلان، اسم میّت را بگویند.
- [امام خمینی] مستحب است در شب اول قبر دو رکعت نماز وحشت برای میت بخوانند. و دستور آن این است که در رکعت اول بعد از حمد، یک مرتبه آیة الکرسی و در رکعت دوم بعد از حمد، ده مرتبه سوره "انا انزلناه" بخوانند، و بعداز سلام نماز بگویند: "اللهم صل علی محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الی قبر فلان" و به جای کلمه فلان، اسم میت را بگویند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] مستحب است در شب اول قبر دو رکعت نماز وحشت برای میت بخوانند و دستور آن این است که در رکعت اول بعد از حمد یک مرتبه (آیة الکرسی) و در رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه سوره (إنّا أنزلناه) بخوانند و بعد از سلام نماز بگویند: (اللّهمّ صَلِّ علی محمَّدٍ و آلِ محمّدٍ، وابْعَثْ ثوابَها إلی قَبْرِ فُلانٍ) و به جای کلمه فلان اسم میت را بگویند.