1. دلایل عقلی و هم چنین ادله نقلی، ضرورت وجود فرستادگان الهی؛ یعنی پیامبران را برای هدایت و رهبری انسان، جهت دست یابی به سعادت و خوشبختی اثبات می کند.
از سویی انسان به طور فطری در پی سعادت، ترقی و کمال است و از سویی دیگر ابزاری که برای پی ریزی برنامه های همه جانبه ی زندگی این جهانی و هم چنین برای شناخت و معرفت دنیای ماورای طبیعت؛ در اختیار دارد، نا کارآمد و بسیار ناچیز است. بنابراین با دقت و تأمل در هدف و فلسفه آفرینش و حکمت الهی در می یابیم که به منبع دیگری نیازمندیم که ما را در راه رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی یاری دهد که همان پیامبران الهی باشند. به همین جهت است که خداوند حکیم دو حجت و برهان برای انسان قرار داد که به سان دو بال جهت پرواز به سوی سعادت و خوشبختی هستند که همان حجت درونی عقل و حجت بیرونی پیامبرانند.
2. از آموزه های دینی اعم از قرآن و روایات به دست می آید که: پیامبران برای مقاصد و برنامه های بس والا از طرف خداوند، برای زندگی این جهانی و آن جهانی انسان ها مبعوث شده اند که مهم ترین رسالت و اهداف آنان عبارت اند از:
دعوت انسان ها به پرستش خدای یگانه و دوری از طاغوت ها، شکوفایی و پرورش عقل و خرد آدمی، برقراری قسط و عدالت، مبارزه با ظلم و فساد، آزادی انسان و ترویج و گسترش فضایل اخلاقی.
بدیهی است که بشر بدون تعالیم پیامبران الهی، در دستیابی به این اهداف ناکام است و بهترین دلیل بر این مطلب، ملاحظه سرگذشت ملتهایی است که از تعالیم انبیاء دوری چسته اند.
