در قرآن کریم آمده است: «فَاصْبرِ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ».[1]
خدای متعال در این آیه به پیامبر اسلام(ص) میفرماید که در مقابل مشکلات و ناهمواری‌‌ها، صبر و استقامت داشته باش و به وعده الهی نیز امیدوار باش؛ زیرا وعده او واقع خواهد شد.[2] علاوه بر این چنان سنگین و پا بر جا باش که این افراد نتوانند تو را سبک بشمارند و از جا تکان دهند، در مسیرت استوار و محکم به ایست؛ چرا که آنها یقین ندارند و تو کانون یقین و ایمانی.[3]
این آیه در حقیقت، خطاب تسلیت آمیز به رسول خدا(ص) در برابر سخنان هتک آمیز دشمنان است که دعوت او را افسانه سرایی می‌خواندند. خداوند میفرماید باید صبر و شکیبایی نمایی و به دعوت خود ادامه دهی، وعده پروردگار به این‌که بشر از اولین و آخرین در عالم قیامت بار دیگر زنده خواهند شد، حق ثابت و تخلف ناپذیر است.[4]
در روایات آمده است: روزی علی(ع) نماز می‌‌خواند. ابن الکواء در پشت امام به حالت طعنه بر امام گفت: «وَ لَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَ إِلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ»،[5] امام ساکت ماند تا ابن کواء ساکت شد. امام قرائت را شروع کرد ولی ابن کواء نیز دوباره شروع کرد. سه بار این عمل تکرار شد و امام در مرحله سوم گفت: «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ...».[6] [1] . روم، 60: «پس [بر آزار و یاوهگویی این تیرهبختان] شکیبایی کن که یقیناً وعده خدا [در مورد یاری و پیروزی تو] حق است، و مبادا آنان که یقین [به وعدههای حق و برپا شدن قیامت] ندارند تو را به ناشکیبایی و سبکساری وادارند». [2] . فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق: اعلمی، حسین، ج 4، ص 138، الصدر، تهران، چاپ دوم، 1415ق. [3] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 16، ص 490، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش. [4] . ر. ک: حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، تحقیق: بهبودی، محمد باقر، ج12، ص 45، کتابفروشی لطفی، تهران، چاپ اول، 1404ق. [5] . زمر، 65: «بیتردید به تو و به کسانی که پیش از تو بودهاند، وحی شده است که: اگر مشرک شوی، همه اعمالت تباه و بیاثر می‌شود و از زیانکاران خواهی بود». [6] . قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، تحقیق: موسوی جزایری، سید طیب، ج 2، ص 160، دار الکتاب، قم، چاپ چهارم، 1367ش.
