معنای کلمه قرآنی (أکواب) چیست؟
کلمه «أکواب» جمع «کَوب» در لغت؛ به معنای ظرفی است که نه دسته داشته باشد و نه لوله.[1] این کلمه در آیاتی از قرآن کریم ذکر شده است، که به همان معنای لغوی است. در این‌جا به دو نمونه از این آیات اشاره می‌شود: 1. «یُطافُ عَلَیْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَکْوابٍ وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَ أَنْتُمْ فیها خالِدُونَ»؛[2] (این در حالی است که) ظرف‌ها (ی غذا) و جام‌های طلایی (شراب طهور) را گرداگرد آنها می‌گردانند و در آن (بهشت) آنچه دل‌ها می‌خواهد و چشم‌ها از آن لذت می‌برد موجود است و شما همیشه در آن خواهید ماند.[3] 2. «بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ»؛[4] با قدح‌ها (ظرف بی‌دسته) و کوزه‌ها و جام‌هایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور).[5]   [1] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، ص 728، دارالقلم‏، الدار الشامیة، دمشق، بیروت، چاپ اول، 1412ق. [2] . زخرف، 71. [3] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏21، ص 115، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش. [4] . واقعه، 18.   [5] . ر.ک: طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج ‏4، ص 232، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، 1377ش؛ تفسیر نمونه، ج ‏23، ص 212.
عنوان سوال:

معنای کلمه قرآنی (أکواب) چیست؟


پاسخ:

کلمه «أکواب» جمع «کَوب» در لغت؛ به معنای ظرفی است که نه دسته داشته باشد و نه لوله.[1] این کلمه در آیاتی از قرآن کریم ذکر شده است، که به همان معنای لغوی است. در این‌جا به دو نمونه از این آیات اشاره می‌شود:
1. «یُطافُ عَلَیْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَکْوابٍ وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْیُنُ وَ أَنْتُمْ فیها خالِدُونَ»؛[2] (این در حالی است که) ظرف‌ها (ی غذا) و جام‌های طلایی (شراب طهور) را گرداگرد آنها می‌گردانند و در آن (بهشت) آنچه دل‌ها می‌خواهد و چشم‌ها از آن لذت می‌برد موجود است و شما همیشه در آن خواهید ماند.[3]
2. «بِأَکْوابٍ وَ أَباریقَ وَ کَأْسٍ مِنْ مَعینٍ»؛[4] با قدح‌ها (ظرف بی‌دسته) و کوزه‌ها و جام‌هایی از نهرهای جاری بهشتیشراب طهور).[5]   [1] . راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، ص 728، دارالقلم‏، الدار الشامیة، دمشق، بیروت، چاپ اول، 1412ق. [2] . زخرف، 71. [3] . ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏21، ص 115، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش. [4] . واقعه، 18.   [5] . ر.ک: طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج ‏4، ص 232، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، 1377ش؛ تفسیر نمونه، ج ‏23، ص 212.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین