فرقه فطحیه
نیمه اول قرن دوم از نظر ظهور فرق و مذاهب گوناگون در دامن امت اسلامی بسیار گسترده می‌نماید. از طرفی اهل سنت به مکاتب معتزلی در برابر مکتب اهل حدیث گرایش نشان دادند. اما مذهب تشیع به رهبری امامان معصوم (علیهم‌السّلام) به راه خود ادامه می‌داد و در این راه با فرق انحرافی و خرافی و غلات مبارزه می‌کردند. این استمرار با شهادت امام صادق (علیه‌السّلام) دچار بحران شد و عده‌ای عجولانه به فرقه‌سازی درون امامیه دست زدند و عبدالله فرزند امام صادق (علیه‌السّلام) را جانشین آن حضرت دانستند. این فرقه به امامت عبدالله که ملقب به افطح بود معروف به فطحیه یا افطحیه شدند. فَطَحیّه، به قائلان به امامت عبدالله افطح گفته می‌شود. در این نوشتار به بررسی این فرقه می‌پردازیم.