بسیط
كلمه بسط در معنى پراكندن و كش دادن و گستردن است.
بسیط اقسام متعدد دارد.[1] اگر مقصود «بسیط خارجی» باشد؛ یعنی چیزی که دارای ترکیب خارجی نیست و دارای اجزا و اعضای خارجی نیست؛ در این صورت ظاهراً بسیط و مجرد، عام و خاص مطلق هستند؛ یعنی هر مجردی بسیط است، اما هر بسیطی مجرد نیست؛ زیرا عناصر اولیه با اینکه مادی هستند، ولی دارای اجزا هم نبوده و میتوان به آنها بسیط گفت. اما اقسام دیگر بسیط نسبتشان با مجرد، تساوی است. [1] . برای اطلاع بیشتر، ر. ک: پاسخ 32145(معنای ابسط موجودات در فلسفه).